داروخانه هفتم

داروخانه هفتم چیست؟ داروخانه هفتم کجاست؟؟ می خواهم سوالم را جور دیگر بیان کنم، روزی چند نفر را در سطح شهر می بینید که با دوچرخه تردد می کنند یا به قصد پیاده روی از خانه خارج می شوند؟آیا خودتان اهل پیاده روی هستید؟

حال ازمسیر میدان شهدا  تا میدان امام زاده  را در یک غروب پاییزی در ذهنتان تجسم کنید همینطور که پیاده از وسط بلوار به سمت امام زاده می رویم کم کم تعداد ماشین های پارک شده در کنارخیابان های دو سمت بلوار، رو به فزونی می رود تا جایی که  وقتی می رسیم به نزدیکی های داروخانه اول یعنی داروخانه دکتر تشکری به سختی می توان جای پارک پیدا کرد که دو علت دارد اول اینکه مطب اکثر پزشکان در این محدوده ، قرار دارد و دوم اینکه سه داروخانه در فاصله ی بسیار نزدیک بهم قرار دارند. دومی و سومی داروخانه دکتر پیمایی و دکتر زینلی!!

(راستی یادم رفت که بگویم جمعیت شهر ما حدود ۴۲هزار نفر است ) همینجور که مستقیم پیش می روم به یک زن سالخورده افغانی برمیخورم که با زبان و لهجه ی خودش که به سختی می توان متوجه شد می گوید : دخترم الهی خیر ببینی،  من را به آن سوی خیابان ببر و زیر زبان دارد مرتب دعایم می کند بنده خدا میترسد و حق دارد، ماشین ها آنقدر سرعت دارند که اگر زود عرض خیابان را طی نکنی دوتا قلم زانوهایت ممکن است در یک چشم بهم زدن به چهار قسمت مساوی تقسیم گردد!! ماشین ها حتی از مکان های خط کشی شده مخصوص عابر پیاده هم با سرعت الی ماشاء الله  دارند از هم سبقت می گیرند ، سرعت برخی از آن ها در داخل شهر  از مرز۸۰کیلومتر در ساعت هم می گذرد!! در این میان تنها وسیله نقلیه ای که آرام و گوشه ی خیابان تردد می کند ماشین پلیس راهنمایی و رانندگی است که آن هم به قصد جریمه کردن ماشین هایی است که ، درست پارک نشده اند! یادم رفت داروخانه چهارم را خدمتتان معرفی کنم این یکی در سمت راست  میدان امام زاده  عبدالله در پارکینگ شهرداری قرار دارد. داروخانه پنجم بعداز میدان چهارده معصوم و ششمی در مجاورت درمانگاه بیمارستان قرار دارد. بماند که سه مرکز بهداشی در شهر و بهداری آهنشهر و مرکز بهداشتی مبارکه هم ، هر کدام یک داروخانه دارند که داروهای ضروری را به مراجعان دارای نسخه پزشکی تحویل می دهند. آخر این جمعیت ۴۲هزار نفری با سلامت خود چه کرده اند که هنوز قرار است داروخانه هفتم هم احداث گردد؟؟ مصرف بی رویه دارو چه با نسخه چه بدون نسخه حکایت از بار بیماری بالا در این شهر را دارد بیماری هایی که میشد و میشود با پیشگیری و برنامه ریزی از وقوع آن ها جلوگیری کرد. بیماری ها و درد و الم هایی که بعضا ناشی از خستگی و درد روحی است تا جسمی!  و این سوال ها پیش می آید که :

آیا به اندازه ای که این داروخانه ها نزدیک و در دسترس هستند ، اسباب شور و نشاط جوانان ، نزدیک و در دسترس هست ؟ آیا به اندازه یک ششم تعداد ماشین ها و موتورهایی که در خیابان های این شهر تردد دارند دوچرخه وجود دارد؟ آیا مکان های امن برای تردد دوچرخه سوارها ساخته شده است؟

کاش روزهای جمعه از ساعت ۸ تا ۱۲ همین مسیر میدان شهدا تا میدان امامزاده را فقط برای تردد امن دوچرخه سوارها معین می کردند. کاش برای شروع برنامه ارتقای سلامت مردم ، ترفیع ها و تشویق هایی برای کارمندانی که با دوچرخه یا پیاده به سرکار می آیند در نظر گرفته می شد.

کاش برخی از مردم به جای خرید وسیله نقلیه لوکس یا خانه با اسباب شیک،بیشتر در برنامه ریزی برای حفظ و ارتقای سلامتی خود و خانواده هایشان چشم و همچشمی داشته باشند.

اما می دانید داروخانه هفتم کجاست ؟ داروخانه هفتم هم قرار است در گوشه دیگری از شهر ایجاد شود داروخانه ای که با برپا شدنش نویدی از سلامتی با خود به همراه نمی آورد، داروخانه ای که اگرچه در کوتاه مدت وسیله ای برای گشایش کار مردم است اما در راز مدت نشانه ای ازشیوع بالای بیماری های ناشی از بی تحرکی، عدم تغذیه ی سالم و افسردگی روحی در مردم این شهر را نشان می دهد. به امید روزی که در شهرکوچکم به جای صدای گوشخراش  گاز موتور ها و ماشین ها سکوت همراه با آرامش ناشی از تردد افراد سالم به صورت پیاده یا با دوچرخه آن هم در معابر و خیابان های ایمن جایگزین گردد.

نویسنده : بی بی الهه حسینی نسب