طفلی به نام شادی دیریست گمشده است

خانواده ای در مهریز هزینه مراسم سالگرد وفات را به یک کار فرهنگی اختصاص دادند و همگان را دعوت کردند تا به صورت رایگان به تماشای نمایش طنز بنشینند و شادی آن مراسم را نثار متوفی کنند.
اتفاقی بسیار بی نظیر و ساختار شکن در جامعه ای که امید وشادی در آن کمرنگ شده است وحس تبعیض،بی عدالتی،تورم، وگسترش آسیب های اجتماعی روح وروان آدمیان را می خراشد.
بپذیریم در جامعه ای که شادی وامید نیست ازدواج به تاخیر می افتد، روحیه طلاق بالا می رودو اقتصاد آسیب می بیند چراکه مردم با روحیه پژمردگی سر کار می روند و میزان بازدهی افراد کاهش پیدا می کند ودریک جمله باید گفت جامعه ای که در آن شادی وجود ندارد،هیچ ندارد.
اگر نگاهی به فرهنگ ایرانیان بیاندازیم درمی یابیم که مثلث رادی و آبادی و آزادی در صورتی تحقق پیدا می کرده که شادی حرف اول را می زده.
از طرف دیگر فقدان شادی، امروزه صرفاً فقدان یک فضای شاد نیست، بلکه فقدان آیین‌های شاد و فقدان دانش و مهارت فرهنگی لازم برای شاد بودن است و
فرهنگ رسمی متاسفانه تصمیمی برای حل این مسأله ندارد، بلکه هنوز هم با شادی غیرمذهبی، مسأله دارد. فرهنگ غیررسمی و مردمی هم آرام آرام در فضاهای خصوصی خودش خرده فرهنگ‌های لازم برای شادمانه بودن را خلق کرده و توسعه می‌دهد.
امید واریم روزی فرا برسدکه مردم شهر ودیارمان هم از این اقدامات جسورانه و  ساختار شکنانه انجام دهندو هزینه های این چنینی را به کارها و برنامه های فرهنگی اختصاص دهند تا شادابی و پویایی در رگ های جامعه تزریق شود ،مساله ای که دغدغه تمام دلسوزان به فرهنگ این مرز وبوم است وبه اشکال مختلف ودر زمان های متعددبیان شده است .

دکتر حسین ارجمند