ماست با طعم خیانت

چند روز قبل دوستی با آب و تاب تعریف می کرد که یکی از اقوام ،ماست فروشی دارد آنهم چه ماستی!!!!
نگو و نپرس!!!
بسیار چرب و خوشمزه با طعم علوفه ی بیابانی!!!

وقتی جویا شدم چگونه ممکن است گوسفندانی که در آغل های اطراف شهر نگهداری می شوند شیر و ماستشان طعم و بوی علف بیابان را داشته باشد؟ با حقیقتی تلخ و باور نکردنی مواجه شدم و دست به قلم بردم.

سالها بود که از خشکسالی و بخل آسمان بر زمین می نالیدیم،منتظر بارش باران بودیم و سرسبز شدن دشت و بیابان و جان گرفتن مراتع

تا اینکه انتظارها و دعاها به سرانجام رسید و با وجود مشکلاتی که سیل برای هموطنانمان ایجاد کرد به شهر ما آسیبی نرسید که هیچ، بلکه باعث رویش گیاهان و سرسبز شدن بوته ها و درختچه های مراتع گردید.

این روزها اگر به خارج از شهر سفر کنید و میهمان طبیعت شوید مناظر زیبا و طبیعی چنان شما را مجذوب می کند که گویا به غرب کشور سفر کرده اید به همان زیبایی،
چشم اندازی بدیع و اعجاب برانگیز که ایمان می آوریدنقاش زبردست طبیعت مایل بوده است زمین خشک را با رنگ روحبخش و بهشتی سبز تزیین نماید.
مناظری بکر و تحسین برانگیز که ناخودآگاه در دل تبارک الله می گویید و خدا را شکر می کنید.
و با کمال تاسف در اوج ناباوری بعضی افراد سودجو آگاه یا نا آگاه به منظور تهیه ی علوفه برای دامهای خود به این مراتع زیبا دستبرد می زنند.
اینگونه رفتار با طبیعت را من نوعی تجاوز می دانم و بس
و هم اکنون این سوال مطرح می شود که:
آیا از سوی محیط زیست و منابع طبیعی برای برخورد با این مشکل اقدامی صورت گرفته است؟

و آیا برای فرهنگ سازی و آگاه کردن مردم برنامه ای دارند یا خیر؟

همه می دانیم از بین بردن مراتع به منظور تهیه ی علوفه اگر بی رویه باشد حتی توسط دامداران خیانتی است به طبیعت و نسل حاضر و آینده، چه برسد به اینکه ما شاهد باشیم مردم شهر هم باعث آسیب رساندن به مراتع شده اند.

اینها همه بیانگر این واقعیت تلخ است که برای حفظ منابع طبیعی و زیست محیطی اقدام شاخصی صورت نگرفته و یا بنده بی اطلاعم.

در حال حاضر با توجه به این معضل فرهنگ حفاظت و نگهداری از مراتع و آگاه کردن مردم لازم و ضروری به نظر می رسد.
متاسفانه خسارتهایی که بر اثر نا آگاهی و کم توجهی فعالان و مسئولان ممکن است به مراتع وارد شود غیر قابل جبران می باشد.

از مهمترین کارکردهای مراتع:
جلوگیری از فرسایش خاک، تثبیت ریزگردها، حفظ ذخایر گیاهی و همچنین جذب، نفوذ و ذخیره ی منابع آبی می باشد که بیشتر ما نسبت به این موارد آگاهی داریم اما شوربختانه با همه ی این فواید کمتر مورد توجه مسئولان قرار گرفته است در حالیکه اگر بخواهیم تغییری در وضعیت منابع آبی کشور ایجاد کنیم چاره ای جز توجه به مراتع و ارتقای پوشش گیاهی نداریم.

هر چند ممکن است اعتبارات در بخش مراتع به اندازه کافی و یا اصلا نباشد ولی باید مسئولان آستین همت بالا بزنند و نگذارند حیات سبز مراتع غریبانه قربانی دست ناآگاهان و سودجویان شود

اختر عبداللهی