گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری
کلیپی در فضای مجازی از مصاحبه خبرنگار پرتلاش بافق با یک توریست هلندی به زبان انگلیسی منتشر شده است.
فارغ از نقدهایی که به این مصاحبه وارد شده باید دلیل طعنه وتمسخر آن در فضای مجازی را در جای دیگری جستجو کرد که کوچک ترین ارتباطی به این خبرنگار ساعی و پرتلاش ندارد.
دلیل آن در پاسخ به این سوال اساسی است که آیا این رسانه اساسا یک رسانه
ملی است؟یعنی منسوب به ملت است و انعکاس دهنده صدای تمام ملت است یا رسانه میلی است و عقاید و افکار طیف خاصی از جامعه را بازتاب میدهد؟
عنوان صدا وسیمای میلی سالهاست که شنیده میشود یعنی از دید عده ای از مردم ،صدا و سیما همانند یک باشگاه سیاسی عمل می کند و به ویژه در بخش سیاسی اش، از کلیت جامعه منفک است و ساز جناح خاص خود را می نوازد. گویاصدا و سیما ، نه رسانه ملی که ارگان رسانه ای یک حزب خاص است .
تمسخر و طعنه به خبرنگاران پرتلاش صدا وسیما ناشی از بی اعتمادی مردم به این رسانه است .رسانه ای که به اعتقاد عده ای،صدای ملت نیست ودربسیاری از موارد روبروی مردم قرار گرفته است و خواسته ها ونقدهای آن ها را برنتافته و چشم وگوش بسته بر مسیر اشتباه خود پافشاری کرده است آن هم در عصر انفجار اطلاعات و گسترش وسایل ارتباط جمعی.
به عنوان نمونه
«ربنا افرغ علینا صبرا…» صدای آشنایی است که سالها در هنگامه افطار از صدا و سیما پخش می شد ولی امروزه در رسانهای که باید «ملی» باشد، شنیده نمیشود.
یک حساب دو دوتا چهارتای ساده نشان میدهد که ملت با صدای استاد شجریان قهر نکرده است و این موضوع از تیراژ و فروش آلبومهای وی و استقبال گسترده از کنسرتهایش در کشور به خوبی پیداست.
اما رسانه منسوب به همین ملت، با صدای او قهر است و در ماه مبارک رمضان دوستداران این دعا و این صدا، ناچارند به هنگام افطار، صدای تلویزیون را ببندند و با گوشیهای موبایل یا لپتاپهایشان دعای خاطرهانگیز ربنا را با صدای شجریان گوش کنند.
بی تردید همین موضوع و موضوعهای بسیار دیگری از این دست که خود حدیث مفصلی از این مجمل است موجب شده تا برخی به رسانه ملی بگویند: «رسانه میلی» و چوب این بی تدبیری بر سر خبرنگاران پاک وصادق وپرتلاشی فرود آید که سال ها با همتی وصف ناپذیر وبا جان ودل در عرصه خبر تلاش کردند و همه گونه سختی و مشقتی را دراین راه به جان خریدند واز هیچ کوششی دریغ نورزیدندواین جاست که باید گفت:
گنه کرد دربلخ آهنگری
به شوشتر زدند گردن مسگری
دکتر حسین ارجمند
ما که چیزی سرمون نمیشه ولی فقط میدونیم که تو این روزگار مردم به نون شب محتاج اند و براشون خیلی صدای شجریان مهم نیست کاش همه مسئولین از رده بالا تا پائین به فکر معیشت مردم انقلابی بودند نه اینکه صدای یه خواننده رو تو بوق و کرنا کنیم تا تمام مشکلات اصلی تو حاشیه بره ، اگه همین قدر که صدای شجریان برامون مهم بود به فکر شعار سال مقام معظم رهبری هم بودیم کشورمون گلستان میشد. والعاقبه المتقین