پرورش هیچ، آموزش رو هوا

قبلا دلمان خوش بود اگر در مدارس موضوعات پرورشی و تربیتی اهمیتی ندارد لااقل برنامه ریزی آموزشی خوب است و مدارس از حداقلهایی مانند معلم و کلاس و کتاب و … برخوردارند که به لطف بی برنامگی وزارت آموزش و پرورش در دهه اخیر- و حتی قبل از آن – و آموزش و پرورش استان و شهرستان در سالهای اخیر، این موضوع هم دچار چالش اساسی شده، به گونه ای که با آغاز مهر دانش آموزان با کلاسهایی مواجه می شوند بی حضور و مِهر معلم.
قسمت نازیبای ماجرا اینجاست که این کلاسهای بی معلم کم کم با پدیده غم انگیز این روزها یعنی سرباز معلم اداره می شود آن هم در مقطع ابتدایی و بدتر از همه برای کلاس اول که زیربنا و  پایه تحصیل است.
موضوع مدارس حمایتی و نحوه جذب آموزگار هم از مسائل پر حرف و حدیث این روزهاست و قسمت قشنگ این قصه آنجاست که آموزش و پرورش بافق روز ۳۱ شهریور یادش آمده کمبود معلم دارد و برای این کار سراغ معلمانی رفته که در مدارس غیرانتفاعی تجربه ای کسب کرده اند و با فراخوان آنها دست مدیران این مدارس را در حنا گذاشته یا افرادی را دعوت بکار نموده که پس از اخذ مدرک سالها به شغل شریف خانه داری مشغول بوده اند!!
قصه پر غصه تحصیل آینده سازان مملکت زمانی زجرآور می شود که مدیران محترم آموزش و پرورش با توجیه مسائل موجود و  فرافکنی به انحاء مختلف درصدد دفاع از عملکرد نداشته ای بر می آیند که تشت رسوایی اش هنگام اعلام نتایج کنکور از بام افتاده.
تفاوت های عجیب شهریه مدارس غیر انتفاعی، اخذ شهریه اجباری در مدارس دولتی،مشکلات سرویس مدارس، میزان حقوق و نوع بیمه ای که برای معلمان حمایتی و … پرداخت می شود، تفاوت نگاه به مدارس نورچشمی و عادی، وضع قوانین من درآوردی ثبت نام و اعراض از همین قوانین نیم بند در مدارس خاص (پارتی بازی) و نیاز مبرم برخی مدارس به تعمیر و تجهیز هم از موضوعات بغرنج این روزهای آموزش و پرورش ماست.

بی شک اگر این روزها پای درد و دل فرهنگیان،دانش آموزان و اولیاء بنشینید فقط یک جمله درباره وضعیت موجود می گویید: پرورش هیچ، آموزش روی هوا

محمد علی قاسمزاده بافقی