خودکشی؛ قبح و راه حل ..

یاس و ناامیدی اشکالات فراوانی در زندگی بشر بوجود می آورد .
نقطه اوج این مشکل آنجا متبلور میشود که شخصی تصمیم میگیرد به زندگی خود پایان دهد .
🍂خودکشی یعنی نقطه نهایی ناامیدی؛ وقتی که انسانی از همه چیز خسته و آزرده است و از طرفی هیچ امیدی بر بهبود وضعیت ندارد، فرار از دنیا را بر قرار در این وادی ترجیح میدهد .
اما این کار چه اشکالاتی دارد ؟
🍂فارغ از مسئله دین و نظر شرع راجع به خودکشی ( که همواره دیدگاهی منفی است و علتش هم این است که حیات ما، امانت خدا در دست ماست و ما نمی‌توانیم در امانت الهی دخل و تصرف کنیم ) این کار اشکالات اساسی فلسفی و جامعه شناختی هم دارد .
برای مثال ما به دو دلیل اخلاقی و فلسفی حق خودکشی نداریم .
اولا خودکشی تنها آسیب به خود نیست؛ وقتی شخصی خود را میکشد تعداد زیادی را گرفتار آسیب های روانی و اعصاب و خلأ عاطفی می‌کند .
خودکشی در سطح خانواده اثر منفی دارد و جامعه را گرفتار انواع آسیب ها می‌گرداند .
هیچ کس حق ندارد آسیب ناموجه به دیگران بزند.
از این رو خودکشی اشکال مند است .
دوما اینکه خودکشی جنبه های نامعقول دارد .
اینکه اوضاع امروز زندگی ما جالب نیست دلیل نمیشود که فردایمان هم بد باشد .
هیچ کس مادامی که از فردا خبر ندارد؛ نمی‌تواند خود را بکشد .
شاید آینده قرار است بی نهایت لذت بخش و مفید به حال خود شخص و دیگران باشد .
با این اوصاف چگونه میتوان اجازه خودکشی به دیگران داد؟ فلذا چون از فردایمان خبر نداریم، جواز خودکشی نیز نداریم .
از طرفی خودکشی یک آسیب اجتماعی سنگین است .
جامعه ای خود کشی در آن رایج است یعنی به ناامیدی دچار شده است .
اگر جامعه عنصر امید را نداشته باشد پیش پیش مرده است .
فکر و میل خودکشی به خودی خود زندگی را تلخ تر میکند؛ فلذا اگر کسی بدنبال حل مشکلات خود است، خودکشی خود درد و مشکلی است مضاعف، نه حل مشکل .
به هر حال خودکشی معضل است و معضل را باید حل کرد .
در حل مشکل خودکشی انچه معقول بنظر می‌رسد این است که این نکته را که انسان، برای تمام مشکلات راه حل دارد، در بین جوانان و مردم نشر دهیم .
خودکشی یک راحت طلبی کور و بی نتیجه است .
ضعف نفس باعث می‌شود که افرادی در برابر مشکلات پناه بر مرگ خود خواسته ببرند حال آنکه اگر کمی به خود زحمت میدادند، مشاهده میکردند که هیچ مشکلی وجود ندارد که راه حلش برای انسان در دسترس نباشد.
از این رو بهتر است برنامه ریزی های کلان در حل مشکل خودکشی، مبنی بر اقناع اذهان حول محور حل پذیری مشکلات باشد .
شوپنهاور میگوید که « تمام مصائب ناشی از نحوه دید ماست » .
این یعنی اینکه هر مشکلی را دیدگاه های ما مشکل کرده است .
و اگر مسئله ای حل ناپذیر مینماید این اشکال از نگرش ماست .
با توجه به این قضیه بدیهی، روشن است که برنامه ریزی جهت مقابله با یاس و خودکشی میبایست که در مسیر اقناع افکار و تغییر شیوه نگرش افراد باشد .
این مهم نیز عموما در اختیار وزارت خانه های آموزش و پرورش، علوم و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است .
فلذا در حل مشکل بایستی که نگاه ویژه ای بدین نهاد ها داشت .

زهرا زارعی، مدرس حوزه علمیه و مشاور