“بیماری اتیسم “

اتیسم یا در خود ماندگی یکی از اختلات عصبی رشدی است که ارتباطات کلامی ،غیرکلامی وتعاملات اجتماعی کودکان را تحت تاثیر قرار میدهد این اختلال بین ۱۸ تا ۳۶ ماهگی خود را نشان میدهد.با وجود پیشرفت علم
علت اتیسم هنوز مشخص نشده است بنابراین
این اختلال پیش از تولد قابل رویت نیست و هیچ آزمایشی نمیتواند ان را تشخیص دهد به این دلیل ،به این بیماری یک اختلال عصبی رشدی گفته میشود که خود را در مغز ودر عملکرد وحین رشد نشان میدهد ویک علت جسمانی ندارد.
درگیر کردن مهارت های کلامی و غیرکلامی ،اجتماعی ،چشمی ،لبخند و…را میتوان بخشی از علائم این اختلال دانست .
با توجه به اینکه علت بیماری مشخص نیست ،بنابراین درمان ناپذیر است اما میتوان تا حدودی در بهبودی آن نقش داشت .
در کشور ما ایران به ازای هر ۱۰۰ تولد یک متولد اتیسم وجود دارد . همچنین پسران ۵ برابر بیشتر از دختران به این بیماری گرفتار میشوند.
انچه بعد از تشخیص بیماری اتیسم حائز اهمیت فراوانی است هزینه های بسیار بالای این بیماری میباشد
با توجه به این موضوع ک این اختلال سطح گسترده ای از مهارت های کودک را درگیر میکند ویادگیری را برای انان دشوار میکند بنابراین به خدماتی چون بازی درمانی ،اموزش خواندن و نوشتن و..گفتار درمانی،هنردرمانی و… نیازمندند که تامین این مهارت ها هزینه های بسیار بالایی را در بردارد.
طبق تحقیقات انجام‌شده در سایر کشورها صفر تا صد هزینه های بیماران اتیسم بعهده دولت میباشد.
ودرکشور ما کودکان اتیسم از یک یارانه حدائقلی برخوردار هستند.
این هزینه های بالا میطلبد که دولت نگاه ویژه تری نسبت به این بیماران و خانواده هایشان از طریق پرداخت یارانه بیشتر ،بیمه خدمات درمانی و توانبخشی وامکانات دیگر داشته و به خانواده ها رسیدگی بیشتر وبهتری کند تا خانواده فقط متحمل درد یک کودک مبتلا ب اتیسم باشد و در پرداخت هزینه های درمان هیچ مشکلی نداشته باشد البته نباید مشارکت خیریه ها و سازمانهای مردم نهاد و افزایش کمک های آنان برای کاهش مشکلات در این زمینه را نادیده گرفت …

تهیه وتنظیم : مهرنگار گرگیج
“همیار جامعه معلولین بافق “