تکرار تراژدی تاریخی این بار در سطح منطقه ای

امروز ۲۴ اردیبهشت‌ماه، سالگرد رأی نمایندگان مجلس شورای ملّی به جدا شدن بحرین از ایران در سال ۱۳۴۹ بود و این جزیره نفت خیز و استراتژیک از ایران منفک شد و حاکمیت چند صد ساله ایران بر استان چهاردهم آن زمان پایان پذیرفت و‌ مثل یک کادو دو دستی تقدیم بریتانیا ( انگلیس ) شد! امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت رژیم منحوس پهلوی در این باره گفت: «بحرین دختر خودمان بود، به هرکس می‌خواستیم شوهرش دادیم!»
اگر شاه این حماقت را نکرده بود هم مسلمانان شیعه و مظلوم بحرین
در امنیت و آرامش بودند و خون این بیگناهان به ناحق ریخته نمیشد هم دخایر بسیار عظیم نفتی که متعلق به خودمان بود را بدین شکل از دست نمی دادیم
👈 همین موضوع مرا به یاد خیانتی انداخت که در حق شهر و دیار خودمان اتفاق داد و آن انتزاع ظالمانه ذخایر عظیم سنگ آهن از بافق و جابجایی مرزهای جغرافیایی این شهرستان بود.موضوعی که سالها نقل محافل سیاسیون بافق و بستری برای جولان دادن ها، برهم پریدن ها و شانتاژهای خبری بود؛ که فقط مدتی کوتاه به سبک و سیاق مطالبه گرانه و احساسی و البته در عین حال جدی مطرح شد و پس از آن به خاطره ها سپرده شد و هم اکنون از آن قولها و وعده های سرخرمن هرازگاهی تنها یادی و تنها یادی به میان می آید.موضوع مهمی که با انتصاب فرماندار بومی در شهرستان به هم گره خورده بود که اکنون با رفتن زاده رحمانی و با انتصاب فردی غیربومی بعنوان سرپرست فرمانداری تنها یک چیز به ذهن متبادر می شود و آن اینکه این موضوع حیاتی برای شهرستان و البته چالش برانگیز برای مسئولان به پایان خط رسیده و آن شعارها و وعده ها تنها در حد همان شعار و وعده باقی مانده و غافل نمانیم که از آن بلبشوهای تبلیغاتی گروهی منفعت طلب و فرصت طلب به انچه میخواستند رسیدند و یحتمل در پشت پرده و دور از چشم مردم بین مسئولین ارشد استان و برخی مسئولین بافقی بده بستان هایی صورت گرفته؛ بده بستانهایی با رنگ و بوی سیاسی و بدون در نظر گرفتن منافع شهر!
“اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا”
محمّدرسول رحیمی پور بافقی-اردیبهشت ماه۹۹