امام خمینی (ره) و دیدگاه معلولیت

معمولا رهبری جوامع تاثیر زیربنایی در سرنوشت معلولین ان جامعه داشته اند.
چند تن از انبیا الهی مثل حضرت یعقوب بر اساس گزارش قران ،نوعی معلولیت داشتند ودرباره معلولین ومعلولیت اظهار نظرهایی داشته اند که در قران کریم امده است. همچنین از قول حضرت موسی وعیسی در انجیل و تورات نکاتی در مورد معلولیت آمده است. نخبگانی چون افلاطون وارسطو هم در این زمینه دیدگاههایی داشته اند که در منابع مختلف نقل شده است.

و از همه برجسته تر رسول اکرم (ص) سیره خاصی در برخورد با معلولان داشته است
همین طور دیگر رهبران اسلام مانند حضرت علی (ع) در نهج البلاغه در این باره بیاناتی داشته اند.
پس از رهبران الهی ،پادشاهان وخلفا و رهبران اجتماعی هم هر کدام به نوبه خود اظهار نظرهایی بیان داشته اند.
از جمله آیت الله خمینی (ره )
بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران که مباحث ونکات مهمی درباره این موضوع ابراز کرده است.
از نظر امام (ره) جوهر وذات انسان روح ونفس ناطقه اوست که در صورت قوّت آن ،باکی از ضعف و معلولیت جسمانی نیست.
از نظر ایشان جنبه مهمتر که نباید از خاطر دور داشت توجه به عوامل روحی _روانی است که در سلامت جامعه معلولان بسیار اثرگذار است .
از نظر ایشان انسان موجودی است که هم دارای بعد جسمانی است و هم دارای ساحت روحانی است وآنچه نقش بسزایی در ساخت شخصیت انسان دارد بعد روحانی اوست به ویژه که مصیبت بزرگ را معلولیت روح می دانند که به مراتب افراد بیشتری در جامعه با آن درگیر هستند. از نظر ایشان لُبّ انسان روح ونفس ناطقه اوست که درصورت قوّت آن،باکی از ضعف ومعلولیت جسمانی نیست امام (ره) در تایید دیدگاه خودبه شماری از علما ودانشمندان جهان اشاره دارند که معلولیت جسمانی داشته اند، اما این معلولیت مانع رشد وپیشرفت ایشان در زندگی نبوده است.

تهیه وتنظیم : امیرعلی رسولی فرد ” مسئول فرهنگی جامعه معلولین بافق”