به بهانه هفته ازدواج

در سال های اخیر به دلایل مختلف سن ازدواج دستخوش تغییر شده است. درصد قابل توجهی از این تغییر شامل افزایش سن ازدواج است واما چرایی موضوع نیازمند بررسی است:

دلیل اول کاهش احساس نیاز به ازدواج در مردان است.
همانطور که می دانیم یکی از مهمترین انگیزه های ازدواج در مردان نیاز به جنس مخالف است.در روزگار قدیم ارتباط مردان و زنان نسبت به امروز قابل مقایسه نیست. در جوامع سنتی هنوز هم تاحدودی قابل لمس است. کوبه های در منزل به گونه ای طراحی شده بودند که کوبه مردانه وزنانه ان صدای متفاوتی داشتند.تا اگر مردی دق الباب میکند صاحب خانه بفهمد و مرد به استقبال میهمان برود.
یا زنان حتی المقدور از خانه بیرون نمی رفتند اگر هم اجبار به رفتن بود با پوشش های فراوان به گونه ای که حتی صورت مشخص نبود.
زنان گاه برای صحبت با نامحرم از پشت پرده ان هم با تغیییر لحن سخن می گفتند
مردان در حضور نامحرم همسرشان را به اسم صدا نمی کردند.وحکایت هایی از این قبیل که فراوان شنیده ایم

دنیای امروزی بنا به اقتضای شرایطش نمی تواند اینچنین باشد.امروزه مردان و زنان در کنار هم سخت درگیر کار شده اند .وجوامع صنعتی فرقی بین نیروی زن ومرد قائل نمی شوند.

صنعتی شدن وکار زنان در محیط بیرون واجبار به اختلاط مرد وزن منجر به دوری نسبی زوجین از یکدیگر و همچنین فرزندانشان شده است

از طرفی ورود فضای مجازی به خانواده اسباب لازم برای مخفیانه ترین ارتباط های اجتماعی را به نحو احسن فراهم نموده است.

مشغله مردم در امور معیشت نیز منجر به کاهش فرصت برای فراگیری بهتر مفاهیم اخلاقی وانسانی شده است.

ازطرفی متولیان جامعه و همچنین صدا وسیما نیز برای هدایت نسل جوان در این راستا گاها سر از بیراهه در اورده اند

و متاسفانه گاه الگوهای اموزش دهنده اخلاق در جامعه نیز گاها با رفتارخود اعتماد جامعه را از خود سلب کرده اند.

مجموع این برایند منجر به تولید فرایندی شده است که در ان ارتباط های ناسالم به سرعت شکل می گیرند وادامه می یابند و جوان امروزی برای دست یابی به بالاترین نیاز خود که همان وجود جنس مخالف است نیازی به ازدواج نمی بیند.

به عبارتی تناول لقمه حرامی که به راحتی به دست می اید از لقمه حلال ازدواجی است که مشقات فراوان دارد ساده تر و اسان تر است

واما بزرگترین انگیزه در زنان که انان را به تشکیل خانواده تشویق می کند رسیدن به یک پشتوانه قوی عاطفی ویک پشتوانه مالی است

وجود ارتباطات اجتماعی کاذب باعث شده تا زنان جوان قبل از ازدواج پشتوانه عاطفی وبعضا مالی بیابند و البته پس از مدتی به کذب ان پی خواهند برد. فلذا سراغ انتخاب دیکری خواهند رفت..انتخاب های متعدد وبه عبارتی شکست های عاطفی مکرر منجر به سلب اعتماد زن از مردان خواهد شد و انگیزه ازدواج را در انان به شدت خواهد کاست.

داشتن شغل ودرآمد زن نیز باعث شده احساس نیاز مالی که انگیزه ای برای ازدواج در زنان است کاهش یابد.

همه این مسائل که خود مشکلی بزرگ در راه ازدواج جوانان هستند زمانی بیشتر نمودار می شوند که مشکل اقتصادی و معیشت نیز گریبانگیر اکثریت اقشار جامعه شده است.

بلوغ اقتصادی از عوامل مهم پایداری در ازدواج است که هم برای خانواده داماد در تامین مخارج عروسی و هم برای خانواده عروس در تامین جهیزیه حرف اول را می زند.وصد البته مخاطبین محترم خود بیش از نگارنده بر مشکلات اقتصادی ومعیشت اشراف دارند.

نکته دیگری که امروزه مردم خود را درگیر ان کرده اند رسم ورسومات کمرشکنی است که عمدتا در اثر چشم وهم چشمی میهمان ناخوانده سفره بخت جوانان شده است.
ازدواج اسان و گدشتن از رسوماتی که نه عقل بران صحه میگذارد نه شرع بر ان حکم رانده است نیازمند یک همت عمومی است که امروزه همه بر ان اجماع دارند.

مشکل دیگری که امروزه در امر ازدواج جوانان دیده می شود ازدواج در سنین پایین است.گاه برخی از خانواده های سنتی بر اساس تفکرات خود فرزندان را زود هنگام به خانه بخت می فرستند.
ازدواج امری است که اول از همه نیاز به خودشناسی دارد.صرف داشتن نیاز جنسی نمیتوان ازدواج کرد
تا فرد خویش را نشناسد نمی تواند معیارهای انتخاب صحیحی داشته باشد‌.به عبارتی تا ندانیم چه میخواهیم نمیتوانیم فردی مطابق بامعیارهای خود بیابیم
از طرفی ازدواج زود هنگام برای دختران منجر به اسیب های قابل توجه برای دستگاه زایا در وی خواهد شد
همچنین عدم بلوغ فکری وعقلی دختر در سن پایین باعث می شود نگاهی کودکانه به شوهر وازدواج داشته باشد و دچار سردرگمی ودوگانگی فکری در او خواهد شد این در حالی است که هنوز در گذار از زمان کودکی ونوجوانی عهده دار مسولیتی می شود که نیازمند بلوغ جسمی وروحی است.احتمال طلاق در این نوع ازدواج بالاست

روانشناسان عقیده دارند اولین سنی که می توان رشد فیزیولوژیک مغز برای ازدواج را قابل قبول دانست سن ۱۸ سالگی است.والبته این تعادل در ۲۴ سالگی به نهایت رشد خود خواهد رسید.

دکتر محمدرضا آیت اللهی