“کرونا” در وقت اضافه!
پای درد و دل مادری نگران و مضطرب نشستم که بغیر از غم نان و فشارهای اقتصادی باید دلهره و اضطراب تب فوتبال و پا به توپ شدن فرزندش را در بدترین شرایط بهداشتی اجتماعی داشته باشد … در جغرافیایی همین نزدیکی بنام تیم فوتبال سنگ آهن بدون رعایت کوچکترین پروتکل بهداشتی،تست،تغذیه و مراقبت یا نظارت خاصی …
نکند باز زود دیر شود و هم چنان نوشداروها بعد از مرگ سهراب پیدا؟!
نکند بعد از کارت قرمز گرفتن و ترک دنیا,باز فقط آه,حسرت و افسوس برایمان باقی بماند؟ این کرکره بی تدبیری را چه کسی بالا خواهد کشید؟… فوتبال،ورزش،سرگرمی یا حتی پیشرفت به چه قیمت؟؟؟
هر کدام از بازیکنان یا کادر اجرایی تیم و مسئولان مرتبط میتوانند ناقل باشند و کانون “نیمه گرم خانه” و خانواده های خود یا دیگران را به “سردخانه” ای تبدیل کنند! این بازی با “توپ” هست یا بازی با “جان”؟ آنهم به چه قیمت؟؟
کاش همانطور که برای جمع های چندنفره خصوصی “گروهبان گارسیا”های همیشه در صحنه گذاشته و گماشته ایم اندکی کرکره را بالاتر داده و وسعت دید و ذهنمان را گسترش دهیم. دست روی دست بگذارید تا “ضیافت پنالتی ها” به “شام آخر” تبدیل شود! اندکی صبر،مرگ همین نزدیکی ست.