نگرش فرزند خواندگی کودکان معلول

 “نه دختر چشم آبی نه پسرموفرفری
به ما کودک معلول بدهید”

چشمهای ما که به استخوانبندی کوچک و نرم کودکی می افتد، قلبمان نیز آرامترمی تپد ومتوجه می شویم مهر در روحمان خودنمایی می کند. پس قدمی به جلوتر می رویم تا با نشاندن لبخندی کوچک و گذرا در صورت این فرشته، از شوقش لذت بیشتری ببریم.
حال اگر حادثه ای او را از داشتن پدر و مادر محروم کرد، کدام نیکی بالاتر از پذیرفتنش به فرزندخواندگی است؟؟؟ لبخندی که ماه ها و سالها ماندگار خواهد بود.
گاه نامهربانیهای طبیعت و گاه پی بردن به حقیقت زندگی، زوجی را راهی شیرخوارگاه می کند. در هر حال دردآور است وقتی می بینیم که زنان و مردان ایرانی حتی زمانی که با نیتی خیر تصمیم به فرزندخواندگی می گیرند، علاوه بر جنسیت، «زیبایی» و «سلامت» کودک را ملاکی برای انتخاب قرار دادند. اما چرا؟ معیارهای زیبایی و عدم معلولیت برای عشق ورزیدن به آدمی چه اهمیتی دارند؟ شاید معیار دوم را با دلایلی چون سختی پرستاری، هزینه های درمانی، ناآگاهی و غیره بتوان توجیح کرد؛ ولی باید گفت این امر نشانی از این است که جامعه ما هنوز به آن مفهوم واقعی مسئولیت پذیری عاطفی در والدین نرسیده!
رسانه ها، مدارس، کتابها، فیلمها و شخصیتهایی که الگوهای جامعه ما هستند؛ رسالت بزرگی برای هدایتگری بر عهده دارند. آنها باید آموزش بدهند که زنان و مردان علاوه بر در نظر گرفتن تجربه والدین شدن، نعمت زندگی بخشیدن بی منفعت را نیز نباید فراموش کنند. حال جای بسی خوشحالیست زوجهایی داشتیم که خواهان فرزندان معلول بودند. اما نداشتن آگاهی کامل از چگونگی نگهداری و هزینه های درمانی این بچه ها، سبب شده تا آنها محتاط عمل کنند.
براساس آمار بدست آمده
در ۵ سال گذشته حدود ۱۴۰۰ کودک دارای معلولیت یا بیماری خاص به فرزند خواندگی پذیرفته شده اند که از این آمار ۶۰۲ کودک معلول و ۷۹۷ کودک دارای بیماری خاص بوده اند.

تهیه و تنظیم مهرنگار گرگیج
” واحدجذب مشارکت های مردمی جامعه معلولین بافق”