چرا گل نمی زنیم؟

معمولا بیان مثال برای مطرح کردن موضوعات مهم و پیچیده کاربرد اساسی دارد خصوصا اگر مثال ملموس باشد یا خود افراد با آن دست و پنجه نرم کرده باشند برای همین در مقدمه این یادداشت می خواهیم از بازی فوتبال مایه بگذارم هرچند اطلاعات تخصصی از آن ندارم که چه تکنیکی در کجا بهتر جواب می دهد اما برخی از ملزومات این ورزش برای همه قابل درک است مسایلی مانند مربی،بازیکن،زمین ورزش،سرمایه،مشوق و …اما از همه اینها مهمتر نتیجه است که هم شادی به دنبال دارد هم موجبات امید به آینده و پیشرفت را روزبروز بیشتر می کند.

این مقدمه را گفتم تا اندکی به امروز شهر بافق بپردازم.

 در این 8 ماهی که از سال 91 بافق می گذرد نه تنها امیدها و شادی ها در شهر بیشتر نشده بلکه نوعی دغدغه روی غصه های کم کاریها و کم لطفی های قبل افزوده شده است.

اگر یادتان باشد حضورهای مردمی در رخدادهای تاریخی سال 90 را به سال اتحاد بافق تعبیر کردیم و این پشتوانه را برای نیل به نتایج بهتر از ضروریات برشمردیم و همه اذعان داریم که درسایه حضور به موقعمان به خواسته های به حقمان خواهیم رسید.

وجود مسؤلین دلسوز و کاردانِ بومی را تشکیل دهنده سه ضلع مثلث پیشرفت دانستیم و امیدوار بودیم هر روزمان از دیروز بهتر شود .

شرایط و فضای موجود خصوصا پتانسیلهای خدادای  مانند معادن غنی و واقع شدن در دروازه خورشیدی ریلی  که بتوان بر آن تکیه کرد هم که محبتی از جانب خدا بوده و ما سالهاست که داریم.

مانده بود اتاق فکری از فرهیختگان و حضور مهره هایی در مراجع تصمیم گیری که با شجاعت و صدای بلند تز از خودمان حرفمان را بزنند که این موضوعات هم در سال 91 به وقوع پیوست اما…

چرا پیشرفت قابل ملاحظه ای را نمی بینیم! نه تنها گلی بر سر شهرمان نزده ایم بلکه گاها علاوه بر گلهایی که خورده ایم  به خودمان هم گل زده ایم؟

اگر بگویید مسؤلین نخواسته اند که باید بگویم مگر مسؤلین افرادی غیر از برادر یا اقوام خودمان هستند و آمده اند خدمت کنند؟

اگر بگویید نگذاشته اند که باید بگویم چه کسی نگذاشته؟ آیا واقعا افرادی بالادست نشسته اند که گوشه ای از ایران یعنی بافق پیشرفت نکند؟

فکر نمی کنید تیم پیشرفت بافق هنوز نتوانسته زمین خود را پیدا کند مدام موقیعیت از دست می دهد و بازیکنان و مربیان هم در لحظه های سرنوشت ساز تماشاچی می شوند، آنقدر گل نمی زنند تا گل دریافت می کنند؟

فکر نمی کنید حالت تدافعی بجای تهاجمی دارد کار دستمان می دهد؟

فکر نمی کنید در مواردی روحیه جمعی را از دست داده ایم دنبال تک روی هستیم . می خواهیم خودمان گل بزنیم و هیچ پاسی به زحمات آنها که شبانه روز می دوند نمی دهیم؟

شاید هم بیش از حد دست روی دست گذاشته ایم تا دولت بیاید و برایمان کاری را شروع کند و به سرانجام برساند که اگر اینگونه باشد مسلما در اشتباهیم.

به نظرتان بهتر نیست بازیکنان را عوض کنیم و راههایی مانند حضور سرمایه گذاران توانمند را برای ایجاد کارخانه های جوار معدنی در شهر  هموار کنیم، و به عنوان مردمی که می خواهیم نفعی عاید خود و شهرمان شود پشتیبانشان باشیم و از دولت بخواهیم حمایتشان کند؟

راستی تیم فوتبال سنگ آهن بافق نمادی از بافق نیست؟!!

محمد علی قاسم زاده بافقی