دانه وحدت بکاریم

مطلبی خواندم از دختران شهر بافق که نشان از اعتراضشان به برنامه‌ریزان مراسمات محرم و علی‌الخصوص مراسمهای تاسوعا و عاشورا بود. قطعا شما هم خوانده‌اید و برایتان تداعی شده است که دردی چو درد عشق نیست و البته مطلبهای ننوشته متعددی در کوچه و بازار در این خصوص شنیده‌اید که برنامه‌ها باید گستردگی و تعددی از زمان تا مکان داشته باشد که حداقل هر قشری بتواند شرکت کند.
خداوند ریشه ویروس منحوس کرونا را که گاها توانست مایه اختلاف یا کوتاهی در امورات مختلف شود، برکند که واقعا چیزی بدتر از اختلاف و تقسیم‌بندی و محدودیت نیست.
رهبر معظم انقلاب همین چند روز پیش فرمودند: ملت و کشور به مجالس بابرکت عزای سیدالشهداء علیه‌السلام احتیاج دارد اما در برگزاری آنها باید شیوه‌نامه‌ها با کمال دقت و شدت رعایت شود. و همچنین اضافه کردند که نگذارید مجالس حسینی موجب شیوع بیماری و طعنه مخالفان و دشمنان شود.
توقع در مسائل شهر، این است که جوری برنامه‌ریزی شود تا اکثریت هم افاده کنند و هم استفاده؛ نحوه عزاداریهای محرم که با مشارکت سالهای متمادی سلایق مختلف همراه بوده را نمیشود کمرنگ کرد، بایستی عرق ریختن و جان کندن دلسوختگان حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام در برپایی پرچم عزای حسینی را ستود؛ نمیتوان با سرعت و بدون زمینه‌سازیهای لازم تصمیم گرفت و اقدام کرد بدون در نظر گرفتن همه جوانب و البته همکاریهای هییتها در شرایط کرونایی ؛ چراکه محرم بما آموخته، ارزشی چون وحدت نیست. توقع این است تا وقتی که نظرات واحدی حاصل نشده، مشارکت اکثریت زحمتکشان بدست نیامده، حرکتی چکش نخورده از روی رای‌ما و فکر ما رخ ندهد، توقع این است که تصمیمات و اهداف ما بر مدار وحدت پیش برود تا اجرای نظری به هر قیمت؛ که خدای نکرده موجبات پراکندگی جماعت را فراهم آورده، عده‌ای را تحریک کند، برخی را دل‌شکسته در سکوت قرار دهد. براستی آنان که هم نظر نبودند و ایراداتی داشتند، چه کنند؟
مگر وظیفه ما به غیر از جذب حداکثری و وحدت در اندیشه حسینی است که امیرالمؤمنین علیه السلام در حکمت ۲۱۵ نهج‌البلاغه می‌فرمایند:《اختلاف نابودکننده اندیشه است.》لازم است اندیشه را دریافت نه نظرهایی که پراکندگی را نوید میدهد و در این مسیر چه کسانی شایسته‌ترند در عمل به کلام مولای متقیان حضرت علی علیه السلام در قسمت اول خطبه پنجم نهج‌البلاغه؛ آنگاه که می‌فرمایند:
《ای مردم! امواج فتنه ها را با کشتی های نجات در هم بشکنید، و از راه اختلاف و پراکندگی بپرهیزید، و تاج های فَخر و برتری جویی را بر زمین نهید. رستگار شد آن کس که با یاران بپاخاست، یا کناره گیری نمود و مردم را آسوده گذاشت. این گونه زمامداری، چون آبی بد مزّه و لقمه ای گلوگیر است، و آن کس که میوه را کال و نارس بچیند، مانند کشاورزی است که در زمینِ شخصِ دیگری بکارد.》
برکسی پوشیده نیست که تصمیمات کلان شهری باید با جلسات متعدد به پختگی برسد تا نظرها چکش خورده، جابیفتد؛ نه اینکه هر میوه کالی را که ابتدا نصف شهر را ندیده و کنار میگذارد ( دیدیم که صدایشان را درآورده است)، بعدا توان به صحنه کشیدن سلایق مختلف از زحمتکشان و دلباختگان حسینی را ندارد، چید و دانه اختلاف کاشت.
باز به خواندن توصیه امام علی علیه السلام که بسیار سنگین اما کلام امام است و حرف حق و در نهج‌البلاغه حضرت چون چراغی میدرخشد، اشاره‌ای لازم است که فرمود: از پراکندگی بپرهیزید، که انسانِ تنها، بهره شیطان است آن گونه که گوسفندِ تنها، طعمه گرگ خواهد بود. (قسمت دوم خطبه ۱۲۷نهج‌البلاغه)

ان‌شاءالله به یاری و عنایت صاحب عزای اصلی حضرت بقیه‌الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف، برنامه‌ریزیهای دقیقی شود که هم پروتکلها رعایت گردد و هم به بازخورد رفتارها و تصمیمات اندیشه شود تا وحدت و یکپارچگی در محرم و صفری که بقول معمار بزرگ انقلاب خمینی کبیر (ره) زنده‌کننده اسلام است، نویدبخش گردد.
والعاقبه للمتقین
محمد مهدی علیزاده فلاح