به دوست عزیز ما نباید نازکتر از گل بگویید! مفهومه؟

دسته: مقالات
۴ دیدگاه
دوشنبه - 8 شهریور 1400

همانگونه که می دانیم هدف از نقد واقعی اساساً تفکیک سره از ناسره و خالص سازی است؛ در انتقاد، حقایق و واقعیات روشن می شود و فرد مورد انتقاد اگر از مسئولین و مدیران کشور باشد در معرض قضاوت عموم قرار می گیرد و این نقد خود میتواند نصیحه لائمه المسلمین به معنای خیرخواهی رهبران اسلامی باشد؛ اما اینکه چه کسی و در چه جایگاهی و مهمتر از آن در چه سطح ایمان و تقوایی شما را نقد می کند خود اهمیت بسزایی دارد چراکه هر نقدی بر اشخاص وارد نیست اما اگر منتقد خود فردی با تقوا و زاهد باشد و از نظر ایمان در درجات بالایی قرار داشته باشد این مهم، حجت را بر انسان تمام خواهد کرد” در حکومت اسلامی انتقاد از مسئولین حق طبیعی همگان است چرا که حیات حکومت اسلامی به انتقاد از مسئولین و مطالبه گری از ایشان بستگی دارد‌؛ که در این حالت مسئولین و مدیران کشور بایستی با گشاده رویی از انتقادها استقبال کرده و با پذیرش نقاط ضعف و کاستی ها در صدد جبران آن برایند.

حال اگر این نقد از جانب یک مسئول متوجه مسئول دیگری شود و آن مسئولِ منتقد خود انسانی زاهد و فرهیخته و امتحان پس داده باشد، مسئولی که در معرض نقد قرار گرفته بایستی با اهتمام در صدد رفع نقایص و کاستی ها براید نه آنکه خودش و جمله مریدانش برنتابند و زمین و زمان را بهم بدوزند که ما مبرا از هر گونه نقص و ضعفیم! اگر به منظور شفافیت و در راستای تنویر افکار عموم مسئول ارشد یک شهرستان، مسئول دیگری را موعظه نمود و یا از او درخواست کرد رویه فعلی خویش را اصلاح نماید نباید به منزله اهانت یا اختلاف و برهم زدن ثبات و آرامش شهر تلقی شود بلکه بایستی به عمق و ریشه آن نقد عنایت ویژه شود و مریدان آن شخصِ مورد انتقاد سعی کنند با پذیرش نقاط ضعف و انحرافاتِ مسئول محبوبشان چشمهایشان را بر روی حقایق تلخ نبندند.

اگر در مقوله شفافیت به موضوع شفافیت اموال مسئولین پرداخته شد در گام نخست بایستی مدعیان شفاف سازی و اصلاح جامعه از خود شروع کنند و سپس سری به اطرافشان و اقوامشان بزنند و مرحله دومِ شفاف سازی اموال و داریی ها و صیانت از بیت المال و مقابله با انواع و اقسام مفاسد مالی و اخلاقی و …را در بین اقوام و کوچه و محله و حلقه نزدیک خود پیاده کنند و سپس گام به گام تا رده های بالای حکومت پیش روند و با دست گذاشتن بر روی مسئولین ارشد نظام سعی بر لاپوشانی اتفاقات ناخوشایند اطراف خود ننمایند؛ چرا که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است! و کسی که نتواند خود و اقوام نزدیکش را اصلاح کند قطعاً از اصلاح جامعه عاجز خواهد بود.

اگر‌ بحث عملکرد مسئول ارشد شهرستان در سطح کلان مطرح می شود و دغدغه مندان و بزرگان شهر حرکات و سکنات و گفتار آن مسئول بلند پایه در تعامل یا تخاصم با رییس جمهور و سایرمقامات لشکری و کشوری حکومت را نقد می کنند، نبایستی مریدان حلقه به گوش و ذوب شدگان در تفکراتِ آن مسئولی که نقد شده موضع غیر عادلانه بگیرند و شرع و آیین و دین را یکجا زیر سوال ببرند که چرا گفته شده فلان عملِ خلافِ عرفِ مسئولِ محبوبِ ما پررنگ شده است یا ازبیخ و بن ایشان معصوم است!” کما اینکه اتفاقا این انتقادات، سازنده است چراکه وقتی فردی پست و منصبی را عهده دار میشود یا توسط مردم انتخاب می شود دیگر برای خودش نیست و او باید برای مردم کار کند و به نوعی نماینده مردم شهر و استانش بوده و باید معرف فرهنگ و آداب خطه و دیارش باشد و نجابتِ مردم آن خطه و دیار را به کشور و دنیا معرفی نماید و خصوصیات اخلاقیِ خود او دربین خواص حکومت و مسیولین رده بالای مملکت به حساب کل مردم نجیب و شریف منطقه نوشته نشود ”
والعاقبه للمتقین

امضاء محفوظ


پرینت اشتراک گذاری در فیسبوک اشتراک گذاری در توییتر اشتراک گذاری در گوگل پلاس
بازدید: ۳۴۰
برچسب ها:
دیدگاه ها
مهدی این نظر توسط مدیر ارسال شده است. دوشنبه 8 شهریور 1400 - 10:30 ب.ظ پاسخ به دیدگاه

خیلی مزخرف ، به دور از ادب و توهین آمیز بود. دلیل نمیشه که هر کس از فرد مورد نظر شما انتقاد کرده مرید حلقه به گوش و ذوب شدگان در تفکراتِ آن مسئولی باشه. حتی اگر اون نماینده هم بی ادبی کرده باشد به اصطلاح بزرگ شهر که به فرموده شما خود انسانی زاهد و فرهیخته و امتحان پس داده باشد نباید اینگونه در نماز جمعه به ایشون بتازه با اینکار چی را میخواین ثابت کنن. اگر ایشون اهل امر به معروف کردن هستند این رفتار با اون چیزی که خود آقایان به ما یاد دادن و نوع رفتاری که از رهبر معظم انقلاب دیدیم از زمین تا آسمون تفاوت داره.
اون نماینده برفرض اشتباه کرد، آیا بزرگ شهر هم باید اون اشتباه را تکرار کنه؟؟؟؟؟؟؟

مهدی این نظر توسط مدیر ارسال شده است. سه‌شنبه 9 شهریور 1400 - 8:12 ق.ظ پاسخ به دیدگاه

یکی از مصادیق تقوای عملی( که هر هفته در نمازجمعه به آن سفارش می شود) این است که اگر اشتباهی انجام دادیم آن را بپذیریم تا نیاز نباشد امضا محفوظی بیاید و آن را توجیه کند.
قطعا اینگونه نقد کردن در تریبون عمومی ضرورتی نداشت..

مهدی این نظر توسط مدیر ارسال شده است. سه‌شنبه 9 شهریور 1400 - 8:15 ق.ظ پاسخ به دیدگاه

آداب و اصول اخلاقی در باب انتقاد
۱- شروع از خود: بسیاری از ما در دیدن عیب و نقص دیگران ریز بین و دقیق هستیم، با این که ناقد ابتدا باید از خود شروع کند و در گام نخست، در جستجوی زدودن عیب‌های خویش باشد. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:
“خوشا به حال کسی که عیوب خودش او را از عیب گویی دیگران باز داشته است.”
و همچنین فرمودند:
“بزرگ ترین عیب آن است که چیزی را زشت انگاری که خود به همانند آن گرفتاری.”
بنابراین اگر ما واقعا، به قصد اصلاح و رفع نقایص، به نقد اندیشه ها یا رفتار های دیگران می پردازیم، بهتر است از خود شروع کنیم و پیش از هر کس دیگری به اصلاح و نقد خود بپردازیم.
۲- انتقاد با نیت خیر خواهی و به قصد اصلاح و ارشاد انجام شود. نقد نباید برخاسته از حسد و غرض ورزی باشد. امام صادق(ع) فرمودند:
“خیرخواهی و ارشاد از حسود محال است.”
۳- لحن انتقاد کننده مشفقانه باشد. امام سجاد(ع) فرمودند:
“انتقادگری را با مهربانی و ملایمت انجام دهید.”
۴- انتقاد در خلوت و بدون آبرو ریزی انجام شود. امام علی(ع) فرمودند:
“انتقادکردن تو در جماعت، سرزنش کردن است.”
۵- فقط از رفتار و کار خطا انتقاد شود. یعنی بر ناقد لازم است که میان حساب اشخاص و کار و رفتار آنها تفکیک نماید و با سر زدن خطاهای موردی از اشخاص خوب نباید قضاوت ناصحیح (حکم به بد بودن شخص) داشته باشد؛ زیرا همانطور که قبلا اشاره شد انسان جایزالخطاست و از افراد خوب نیز کارهای بد سر می‌زند.
۶- انتقاد بدون توهین و تحریک عصبی انجام شود.
۷- انتقادگر، فرصتی برای جبران به انتقادشونده بدهد.
۸- انتقاد همراه با ذکر کارها و اوصاف مثبت انتقادشونده باشد.
۹- انتقادگر در حین انتقاد بر احساسات خود تسلط داشته باشد.
۱۰- روش انتقادگر عیب پوشی و راز داری باشد نه افشاگری.

    علی این نظر توسط مدیر ارسال شده است. سه‌شنبه 9 شهریور 1400 - 11:33 ق.ظ پاسخ به دیدگاه

    چند مورد از این آداب نقد را امام جمعه محترم رعایت فرمودند؟!!!!

You cannot copy content of this page