به کی بله بگم؟!

می شود گفت که حداقل تعداد قابل توجهی از دختر و پسرهای امروز، خودشان، به این فکر کرده اند که چراغ سبز زندگی را برای چه کسی روشن کنم؟
گاهی برخی جوانان، این پاسخ مثبت/منفی را به نظر یکی از اطرافیان خود وابسته میکنند یا مواردی دلباختگی و احساسات چنان شعله‌ور شده که به حرف دلشان گوش میدهند، بعضا هم به اولین مورد و فرصت ازدواجشان بله میگویند با این نگاه که نکند فرصت از دستشان برود؛ از طرفی برخی چنان دست دست می کنند که فرصتهای خوب از دستشان میرود. عده ای دیگر مشتاقند هرچه سریعتر فضای جدید زندگی را شروع و تجربه کنند(بگذریم از آن دختر وپسرهای عزیزی که متاسفانه مغلوب تفکر خانواده شده، هنوز حق انتخاب همراهشان برای ساختن آینده را ندارند و به احتمال قوی، بعدا راه حل هر مسئله ای در زندگی آینده را از آنان که برایشان تصمیم گرفتند، میخواهند).
اما آیا بهترین روش پاسخگویی اینهاست؟ چه تضمینی برای روشهای فوق است، واضح است که هر کدام از روشهای فوق، نقاط مثبت و منفی دارد و احیانا اثراتش را ساعتی چند، پس از طلوع زندگی مشترک نمایان میگرداند، پس بایستی روشی قوی‌تر یافت.
در نهج‌البلاغه شریف حکمت ۵۴ مولای سخن امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند: هیچ پشتیابی چون مشورت نیست.
مشاوران خانواده حلقه گم شده اکثر ازدواجهای امروزند، مشاورانی که به جوان و خانواده او یاد میدهند که چگونه و در چه ابعادی گزینه ازدواجشان را بررسی کند. این عزیزان بیشتر از اغلب مردم با مسائل و مشکلات ازدواجهای امروز برخورد داشته‌اند لذا کاستی‌ها و نقاط حساس شخصیتها را شناخته، قادرند در شناختن شخصیت دو جوان و شخصیت خانوادگی دو طرف مشورت‌های علمی و اصولی خوبی بدهند، اینگونه جوانان دم‌بخت با اطلاعات دقیقتری از شرایط یکدیگر و البته نیم نگاهی به گوشه‌ای احتمالی از زندگی آیندشان تصمیم می‌گیرند.
ان‌شاءالله، افراد موثر در خانواده ها در خصوص جایگاه حساس مشورت و مشاوره خانواده تلاشی بکنند تا زندگیها قبل از اینکه به درمان نیازمند گردد، با پیشگیری و دریات، زندگی‌هایی شیرین رقم بخورد.

محمد مهدی علیزاده فلاح