سقوط اخلاق،سقوط جامعه

سقوط اخلاقی، خطرناک ‌ترین پدیده‌ای است که به تدریج، ریشه‌های فضایل اخلاقی جامعه را می خشکاند. خطر انحطاط اخلاقی برای جامعه امروز ما از هر خطری سهمگین‌تر است و بی‌توجهی به این امر مهم، گناهی نابخشودنی است. خطری که بیخ گوشمان هست و ما آ ن را جدی نمی گیریم بلکه همواره در صددیم تا با بزرگ نمایی و اغراق ، خود را از هر نقص و خطایی منزه بدانیم و جامعه را اخلاق مدار نشان دهیم و نعل وارونه بزنیم و جامعه را آن گونه بنمایانیم که نیست. نمی توان خود را به خواب زد و با « شعار درمانی »، واقعیت ها را نادیده گرفت و وجدان خود را آسوده پنداشت.
نام خداست که امروزه از در و دیوار آ ویزان است و در ظاهر همه با خدا هستند و در زیر علم اخلاق سینه می زنند اما چون نیک بنگریم همه تزویر می کنند .جامعه پر از ریاکاری و تزویرشده است. پر از دل های مضطرب و آشوب زده وپر از حس بی عدالتی و تبعیض و پراز نامردی و نامردمی ها .
وقتی خدا فراموش شود، به ارزش‌های اخلاقی و معنوی پشت پا زده شود، به عدالت و انصاف بایکدیگر رفتار نشود و اصول اخلاقی در زیر پای خودخواهی و تکبر لگد مال گردد ، باید انتظار روزی را کشید که گذشته اش روشن تر از آینده اش می نماید و حسرت گذشته ارزشمند تر از فرداهای پیش رو است و این نهایت انحطاط و واپس گرایی یک جامعه محسوب می گردد.
وقتی اخلاق در قربانگاه سیاست سلاخی شود و برای حفظ قدرت از دروغ گویی ، روبه صفتی ، پیمان شکنی و دین ورزی ریاکارانه ابایی نشود نمی توان انتظار داشت که جامعه ای سالم تر و بهتر از آن چه در آن زیست می کنیم داشته باشیم.
بی اخلاقی و بداخلاقی فاجعه ای است که مادر آن قرار داریم و هنوز دامنه آن برچیده نشده است و متاسفانه روز بروز به شکل جدیدی خود را به ظهور می رساند
وضعیت نا بهنجار اخلاقی که اینک در آن قرار داریم به حالتی تبدیل شده است که سنگ روی سنگ بند نمی شود و همه چیز در فضا معلق مانده وبلاتکلیفی و بی ثباتی بیداد می کند. شرایطی که اکنون مردم ما در آن بسر می‌برند، رنگی که جامعه ما بر داشته است، قدرت و سیاستی که بر زندگی و همه شئونات ما سایه افکنده است بطور کامل از دایره و معیارهای اخلاقی بیرون شده است و ما این ها را می بینیم و بی تفاوت از کنار آن گذر می کنیم بی آن که لختی تامل کنیم که به کجا چنین شتابان مرزهای بی اخلاقی را در می نوردیم و تصور می کنیم با تفرقه و تخریب می توانیم خود را به سر منزل مقصود بر سانیم در حالی که غافلیم همگان مسافران یک کشتی هستیم ودر صورت غفلت و قصور ,با هم در دریای خودخواهی و دروغ و تزویر غرق خواهیم شد و تر وخشک با هم خواهند سوخت که این سنت الهی است و تغییر و تبدیلی در آن نیست.
روزی آمدیم با این ادعا که  اراده کردیم تا خدا و شریعت و قوانینش را بر جهان حاکم کنیم و بشریت امروز را از تمام رنج ها و سختی هایش برهانیم اما …….
اینک زمان تامل و اندیشیدن صادقانه است.

دکتر حسین ارجمند