منتظران رجعت(2)
براي اطمينان بيشتر حديثي ديگر را از امام صادق (ع) در تاويل آيه 6 سوره اسراء مطرح مي كنيم. ايشان مي فرمايند: “انّ اوّل مَن يَكِرُّ الي الدنيا الحسين بن علي (ع).”.. اولين كسي كه به دنيا رجعت مي كند امام حسين (ع) و اصحابشان هستند و همين طور يزيدبن معاويه و اصحابش. در ادامه حديث مي فرمايند، در آنجا صحنه اي فراهم مي شود كه ياوران امام حسين (ع) مطابق با صحنه عاشورا و دقيقاً برابر با همان صحنه ها از قاتلان خويش انتقام گرفته ، يزيد و يزيديان را به هلاكت مي رسانند! (8) روايت ديگر نيز در اين راستا ذي آيه: “ذلك و من عاقب “… ذكر شده است (9) اين است و هر كس به همان قدر ظلمي كه به او شده عقاب كند. سپس به او ظلم شود البته خدا او را ياري مي كند و همانا خدا را از گناه خلق عفو و آمرزش بسيار است. نقل مي شود: وَ مَن عَاقَبَ يعني رسول الله (ص). كسي كه عقوبت كند منظور حضرت رسول الله (ص) هستند ما عوقَبَ بِه يعني حسيناً ارادوا ان يَقتُلوه . مانند انچه به او ظلم شده است، منظور امام حسين (ع) هستند كه دشمنان اراده كردند كه او را بكشند و ثُمَ بَغي عليه لَينصُرنه الله :يعني بالقائم من وُلده . وسپس به او ظلم شود البته خدا او را ياري مي كند، منظور حضرت قائم (عج) از فرزندان اوست كه به نصرت او قيام مي كنند. (10) آري! در ان زمان است كه انتقام خونهاي به ناحق ريخته شده اهل بيت عصمت و طهارت (ع) قيام مي كنند و نداي انا المُنتقِم امام زمان (عج) را لبيك مي گويند. آن زمان است كه بار ديگر صحنه كربلا رقم مي خورد ، عاشوراييان حسيني(ع) در يك صف و يزيديان نيز در صف ديگر در مقابل هم قرار گرفته و اين بار لشكر حق به فرماندهي امام حسين (ع) هست كه تمام لشكر كفر به فرماندهي يزيد را به قتل رسانده و نداي “اينَ الطالبُ بِدمِ المقتولِ بكربلا”ي هزاران ندبه خوان را اجابت خواهند كرد.
حقيقتاً نگاه از منظر اين سه روايت به عاشورا چه تغييرات عجيب و عظيمي در نگرش و تفكر انسان ايجاد مي كند. آیا براستي چه رابطه اي است ميان مظلوميت امام حسين (ع) و قيام منتقم آل محمد (عج) ؟ چه رابطه اي است ميان اصحاب حضرت سيد الشهداء (ع) و ياوران امام مهدي (عج) ؟ آيا مي توان از كربلاي حسيني (ع) به ظهور مهدي (عج) رسيد؟ بله، قيام امام حسين (ع) و برنامه الهي او با ظهور امام زمان (عج) و تحقق حكومت حقه اهل بيت (ع) به اكمال خود مي رسد و اگر ما با ديدي كوته نظرانه به دنبال نتايج و اهداف مقطعي قيام امام حسين (ع) در همان فضاي زماني و همان شرايط حاكم باشيم به ثمره اي قابل قبول و مورد رضايت نمي رسيم كه هيچ بلكه نتايج اين حركت را مقطعي و ابتر خواهيم يافت ولي اين گونه نيست. اگر با اين منظر كه كاروان حسيني (ع) الگوي حركت به سوي ظهور است به عاشورا و قيام امام حسين (ع) ، ديدگاهها و سخنان و رفتار ايشان و ياورانشان در خلال 32 روز حركت كاروان از مكه به كربلا نگاه كنيم اين حركت هم شامل روشها، درسها و عبرتها بوده و هم شامل مسير و راه و هدف خواهد بود. بايد به گونه اي به عاشورا نگاه كرد كه من جوان شيعه در اين زمان غيبت ، زماني كه امام زمانم، مهدي (عج) وجود دارند و بهره مي رسانند . بتوانم بهترين روشها و بهترين رفتار در قبال را در مورد امام حي و زنده ام انجام دهم. بتوانم از درون رفتار كاروانيان حسيني (ع) رفتار در قبال امام زمانم را فرا گيرم. بتوانم از درون احساسات و روحيات و صفات كاروانيان حسيني راه رسيدن به امامم را پيدا كنم . آري! امام من زنده است و مطمئناً راهي براي رسيدن به ايشان وجود دارد.
ظهور مهدي (عج) سيراب از چشمه هميشه جوشان كربلاي حسين (ع)
ياري سيد الشهداء(ع) و انتقام غاصبان اهل بيت (ع) بدون رسيدن به ظهور مهدي (عج) تحقق نخواهد يافت و زمينه سازي و برپايي ظهور مهدي (عج) نيز بدون الگو قرار دادن كاروان حسيني (ص) از تمام ابعاد امكان نخواهد داشت و يا با واژه هاي ديگر اينكه: پرداختن به عاشورا و قيام حسيني بدون نگاه به آينده و بدون توجه به نهايت و هدف آن ابتر است و رسيدن به ظهور مهدي (عج) بدون برداشت و تغذيه از چشمه جوشان كربلاي حسيني (ص) محال. اين گونه است كه مولايمان ابا عبدا… الحسين (ع) مي فرمايند: اگر من مهدي (عج) را ببينم خدمتش خواهم كرد و امام زمانمان مي فرمايند: من براي مومني كه يادآور مصيبت جد شهيدم بشود سپس براي فرج و تائيد من دعا كند ، دعا مي كنم. شايد اين پيام مولاي ما باشد كه مي فرمايند: اي محبان من! اي كساني كه هر محرم در عزا و مصيبت من و خاندان من سياه بر تن مي كنيد و خيمه هاي عزا برافراشته مي كنيد و بر سر و سينه مي زنيد. اي كساني كه در عطش نصرت من هر صبح، عاشورا زمزمه مي كنيد و هر جمعه ندبه كنان ، انتقام گيرنده اهل بيت (ع) را فرا مي خوانيد. اي كساني كه زمزمه “اللهم اجعل مَحياي محياً محمد ٍو ال ِ محمد ٍ و مماتي مماتَ محمد ٍ و آل محمدٍ،” اشك قنوت نمازتان است و تمناي “وَ ثَبِّت لي قَدمَ صدقٍ عندكَ معَ الحسين و اصحاب الحسين” معراج سجودتان!
برخيزيد برخيزيد و به سمت من بياييد برخيزيد و به كاروانيان من بپيونديد .
بياييد و اهل كاروان شويد عاشورايي شويد تا در كاروان جاي بگيريد من و كاروانيانم در آستانه ظهور منتظر شما هستيم، نداي هل من ناصر ينصرني مرا كه از دروازه ظهور شما را فرا مي خواند ، نمي شنويد؟ برخيزيد برخيزيد و به سمت من بياييد. بايد گفت آنان كه آرزوي ياوري حسين (ع) را در دشت كربلا دارند انان كه مشتاق سربازي از حريم اهل بيت (ع) هستند و آنان كه آرزو دارند كاروان امام (ع) را همراهي كنند و در شب عاشورا به خيمه امام (ع) راه يابند و نداي او را لبيك گويند ؛ بدانند كه:
كاروان حسيني (ص) در مسير زمان بسوي ظهور مهدي (عج) در حركت است.
قافله سالارش سیدالشهداء(ع) و سپه سالارش حضرت ابوالفضل (ع) ، مسير كاروان را به سوي امام زمان (عج) نشان مي دهند. هنوز هر شب عاشورا ، امام حسين (ع) ياران خود را به خيمه خويش فرا مي خوانند و از بين ” من كان فينا باذلاً مهجته و موطناً علي لقاء ا… نفسه فلير حل معنا” (11) ، در صحيفه خود ثبت نام مي كنند. آنان كه از بين تمام زيبايي هاي دنيا و آنچه در آن است فقط و فقط امام (ع) را انتخاب كرده اند و پيمان بسته اند كه جان و مال و آبرويشان را فداي امام خويش كنند آنان چه خوب اصحابي هستند براي نصرت امام زمان خويش. هر سال محرم فضايي مهيا مي شود، بهانه اي براي امام (ع) كه از بين خيل مشتاقان و محبان خود، آنان كه در تفكر و كلام و رفتار شيعه اهل بيت (ع) هستند ، را انتخاب كرده و براي سربازي مهدي (عج) گلچين كنند. سربازاني كه در همان فضاي كاروان، تعليم و تربيتي حسيني شوند براي نصرت امام مهدي (عج) .
كاروان وجود دارد. من بايد وارد كاروان امام (ع) شوم. من بايد تحت ولايت ولي و قافله سالار كاروان قرار بگيرم . من بايد از صاحب كاروان اذن ميدان بگيرم!
مولا جان! يابن فاطمه!
جان من به فداي شما. اگر همه روزها عاشورا و همه زمينها كربلا است پس كاروان شما نيز وجود دارد، شما ولايت مي كنيد تعليم و تربيت مي كنيد و اذن ميدان مي دهيد. راه رسيدن به كاروان شما چيست؟ كاروان شما كجاست؟ آيا مرا نيز به كاروان خود راه مي دهيد؟ ولايتم مي كنيد و آيا اذن ميدانم مي دهيد؟ اين محرم و عاشورا نيز مي گذرد و من …
جَون آن غلام سياه چه كرد و چه رفتاري از خودش نشان داد كه او را نيز اذن ميدان داديد؟ شما به او فرموديد: اي جون ! من بيعتم را از تو برداشتم تو به اميد عافيت و امنيت تا اينجا همراه ما آمده اي، در راه ما خود را به ناراحتي و مصيبت مبتلا مكن. او در آن مدت همراهي با كاروان شما چه ديده بود و چه نوشيده بود كه خود را به روي پاهاي مبارك شما انداخت، آنها را بوسيد عرضه داشت: اي فرزند رسول خدا! من در زمان رفاه و آسايش با شما بودم ولي در شدت ناراحتي و در مقابل دشمن دست از ياري شما بردارم؟ نه، به خدا سوگند، هرگز از شما جدا نخواهم شد تا خون سياهم با خون شما آميخته گردد . او نيز به خاطر چنين رفتاري در اعلي عليين جاي گرفت. ولي ابن عباس چه؟ مولا جان! من مي خواهم رفتاري چون جون داشته باشم. رفتار ابن عباسي كه با نظرش و با توصيه به امام زمان خويش از قافله عاشوراييان بازماند، در خون و فطرت من نيست.
يابن فاطمه ! شما قبل از عزيمت بسوي عراق دستور داديد كاغذي آوردند و در آن كاغذ مكتوب فرموديد :
بسم ا… الرحمن الرحيم
“اين نوشته اي است از حسين بن علي به بني هاشم؛ اما بعد ، همانا هر كس به من ملحق شود به شهادت مي رسد
و هر كس از من كناره گيري كند پيروزي نصيبش نخواهد شد. والسلام”(12)
مگر ابن عباس از خويشان و نزديكان شما نبود مگر محمد بن حنفيه فرزند امير المومنين (ع) و برادر شما و عبدا…، شوهر حضرت زينب (س) نبودند پس چگونه شد كه دعوت شما را بي پاسخ گذاشتند ؟! مگر آنان همنشين شما نبودند. مگر آنان محب شما و محب پدران شما نبودند مگر آنان به فضايل و مناقب شما نزد خداوند، حضرت رسول ا… (ص) و قرآن آشنا نبودند مگر آنان شاگردان كلام وحي و احاديث امامان معصوم (ع) نبودند؟ پس چه چيزي مانعشان شد از همراهي؟ مولا جان! من نيز وقتي خودم را در شرايط و فتنه ها و امتحانات الهي ان زمان قرار مي دهم فقط به خدا پناه مي برم . من خودم را لايق همراهي با امام زمانم در كاروان ايشان حتي تا ميانه راه ، نمي بينم چه برسد به اينكه توفيق داشته باشم تا در شب عاشورا همراه با ديگر كاروانيان چون حلقه اي نگين وجود مقدس امامم را در ميان بگيرم و در كارزار عاشورا چون پروانه اي در انوار ساطعه خورشيد ولايت امام (ع) ذوب شوم. به چه اطمينان و پشتوانه اي آسوده خاطر باشيم؟ اعتماد و توكل به خدا؟ اشتياق و حب نسبت به اهلبيت (ع)؟ عبادت و بندگي؟ كسب علوم و دانسته ها؟ نه هرگز. اين ارزش ها به تنهايي معيار پيروزي و سعادت نخواهد بود كه ديده ايم هر كدام از اين افراد در نوع عبادت و حب و علم، سرآمد زمانه خود بوده اند. من خود را در كاروان امام حسين (ع) نمي بينم. من خودم را كارواني و اهل كاروان نمي بينم. بايد براي مولايم تربيت شوم.
مولا جان! مرا تربيت مي كنيد؟ احساسات من مي گويد به شور و حماسه حسيني بپرداز و از آن بهره ها بگير ولي فطرتم مي گويد؛ ان الحسين مصباح هدي (13) ، به جنبه نوري امام حسين (ع) بپرداز كه تو را لطيف و هم سنخ با خوبان درگاه الهي مي كند. به جنبه مصباح هدايي امام حسين (ع) بپرداز كه نتيجه اش هدايت است و نه جنبه هايي كه نتيجه اش فقط شور و حماسه باشد.
مولا جان! من نمي خواهم صرفاً دنبال مكانهايي باشم كه فقط شور حسيني در آن است ، نمي خواهم به مكانهايي بروم كه صرفاً مصائب تو و خاندان تو را با آهنگ و موسيقي زيباتري مي خوانند يا به ميان عزاداراني بروم كه حسيني بودن را در طبل و سنج و عَلَم بزرگتر جستجو مي كنند ، آنان كه نورانيت هدايت تو را به ثمن بخس مي فروشند و در ازاي آن فقط بخشش گناهان و گشايش امور خويش را مي خرند. مولاي من! خاك قدوم محبان و عزاداران تو كه محل فرود ملائك مقرب توست، توتياي چشمان ما اما آيا شما به همين مقدار رضايت داريد و ارتقاء و رشد را براي محبان خود نمي خواهيد؟ آيا ما نيز بايد به همين مقدار بسنده كنيم؟
مولا جان! محضر شما كجاست؟ آن مكاني كه بشود از نور هدايت و ولايت شما بيشتر بهره برد، آنجا كجاست؟ مولاجان! به من ياد داديد كه اگر مي خواهم از ياوران شما باشم و در كاروان شما راه داشته باشم و در هنگامه رجعت در ركاب شما براي امام مهدي (عج) سربازي كنم بايد ايمانيات، صفات و رفتارهاي كاروانيان شما را واجد شوم. بايد چون جَون خاكسار آن حريم شوم، چون علي اكبر (ع) روحم در فراغ شما ارباً اربا شود و چون ابوالفضل (ع) به دنبا اذن از امام زمان خويش باشم.
مولاي من! مادر بزرگوارتان حضرت زهرا (س) منتظر قيام فرزندشان مهدي (عج) هستند و مهدي (عج) نيز در انتظار شيعياني چون كاروانيان حسيني (ع) كه از جان و مال و ابروي خويش دست كشيده ، زندگي خود را در معيت امام خويش در سفر معني مي كنند، و تن به تربيت اهل بيت عصمت و طهارت (ع) مي دهند.
مولا جان! مرا براي فرزندتان مهدي (عج) تربيت مي كنيد؟ مولاي من! تعرض، جسارت و دست درازي دشمنان خدا به حريم امن اهلبيت (ع) و فدك فاطمه سلام ا… عليها از حد باور و صبر گذاشته است. غزه و میانمار را می بینی؟ كجاست آن دست يداللهي ؟ كجاست آن ذوالفقاري كه دست ناپاك نامحرمان را قطع كند؟ و كجايند آنان كه در ركاب قائم آل محمد (عج) بپاخيزند و اسلام و تشيع اهلبيت (ع) را آنگونه كه مرضي خداوند است در آسمان و زمين پياده كنند؟
خدايا! شيعيان اهلبيت (ع) را در صحنه هاي آخرالزمان ، پيروزي ، سربلندي و سرافرازي با عزت عطا فرما.
خدايا! عوامل و زمينه هاي اقامه ظهور مهدي آل محمد (عج) را فراهم بفرما.
خدايا! موانع ظهورش را برطرف ساز.
خدايا! كمكمان كن.
خدايا! دستمان را بگير.
وصلي الله علي سيدنا محمد و آل محمد .
محمد حسین فیاض
………………………………..
پي نوشت:
8- معجم احاديث المهدي ج 5 حديث 1695
9- سوره حج آيه60
10- معجم احاديث المهدي ج 5 ص 269 حديث 1692
11- هر كس كه در راه ما، بخشنده جان خويش است و خود براي ديدار خدا مهيا كرده است پس با ما كوچ كند.لهوف ص 61
12- لهوف
13- عيون اخبار الرضا (ع) – ج 1 ص 59