شادی های فراموش شده

خاله شادونه ی تلویزیون به بافق آمد و برای بچه های این شهر برنامه اجرا کرد و عجیب استقبالی هم از این برنامه شد. وقتی برنامه پایان گرفت، صدها خودرو در کلافی، در اطراف سالن تربیت بدنی، گیر افتاده بودند.

اول تشکر از دست اندرکاران و مقدمه چینان این برنامه. امیدوارم آنقدر دچار دردسر نشده باشند، که عطای اینگونه برنامه ها را به لقایش بخشیده باشند و دیگر دنبال چنین کارهایی نروند.

اما در کنار هر برنامه خوبی،برخی عیب ها هم هست که برطرف کردنش، می توانند مایه دلگرمی بیشتر باشد.

مثل همیشه سالن و فضای اختصاص یافته به برنامه در شان شهر بافق نبود. اگر اینجا شرکت محترم سنگ آهن را نداشت، این حرف را نمی زدم. سن نمایش و دکور در نظر گرفته برای آن به قدری حقیرانه بود، که آدم خجالت می کشید. یادمان باشد بچه ها، به خوبی این مسایل در ذهنشان نقش می بندد.

وقتی به متصدیان اعتراض کردیم، گفتند مسئولان شهر با آنها همکاری نکرده اند. از بذل امکانات دریغ ورزیده و کاری کارستان نکرده اند.

برای بلیت این برنامه قیمت 7000 تومان را درنظر گرفته بودند که البته مرقوم کرده بودند، با تخفیف ویژه 4000 تومان.

من مطمئنم خیلی از مردم بافق استطاعت خرید بلیت با این مبلغ را داشته و دارند. کمااینکه حضور تعداد زیاد کودکان، تائید کننده این مطلب بود. اما امیدوارم مسئولان برنامه و مسئولان شهر، تعدادی از بلیت ها را نیز به کودکانی که می خواستند و احیاناً نداشتند، اختصاص داده باشند. که حتماً این کار را کرده بودند. اما اگر نشده بود، برای برنامه های بعدی چنین کنند.

بی تردید بچه ها و کودکان بافقی به محیط و برنامه های شاد بیشتری نیازمندند. این اندک خاطره های به یادماندنی در ذهن آنها را خراب نکنیم. با صرف مبلغی بیشتر، می شد فضای دل انگیزتر و رویایی برای بچه ها، فراهم آورد. چند بادکنک رنگی و در نظر گرفتن چند صندلی پلاستیکی که هزینه زیادی ندارد.

با همه ی این احوالات برای زحمت کشیدگان این جشن، آرزوی موفقیت دارم و چشم انتظار ترتیب دادن برنامه های دیگری از آنها هستم.

بیائید دست به دست هم دهیم و نگذاریم، شادی ها به فراموشی سپرده شوند.

محمد علی پورفلاح