دکتر قریب، خدایت بیامرزد

چند سال پیش صدا و سیما سریال دکتر قریب یکی از بزرگترین شخصیتهای پزشکی ایران را پخش کرد که امسال نیز چهارشنبه شبها و پسین های آدینه شاهد تکرار این مجموعه تلویزیونی هستیم. زندگی این پزشک متعهد و دلسوز سرمشق بسیار خوبی برای جوانانی است که تازه قدم در راه علم اندوزی گذاشته اند. دکتر قریب با آنکه بارها از سوی دانشگاههای معتبر فرانسه تشویق شده بود و می توانست کار خود را همانجا ادامه دهد، به ایران بازگشت و عمر خویش را صرف خدمت به مردم بخصوص کودکان سرطانی نمود. وی با آنکه آخر عمر به بیماری سرطان مثانه دچار شده بود از یاد بیمارانش غافل نمی شد و با سرمی در دست و با ویلچر به سراغ مستمندان می رفت و آنان را رایگان مداوا می نمود. او سال 1353 از دنیا رفت.

بزرگمرد علم و دانش ما دهه پنجاه زندگی می کرد و دنیای امروز ما سی و هشت سال پیشرفته تر از زمان او شده است. آنوقت قصه جدیدی می شنویم، مادری دردمند و دلشکسته ماجرای رفتن خود به بیمارستان بافق را تعریف می کند. آن هنگام که کودک تب دار و بی حال خود را در آغوش کشیده به بیمارستان رفته و انتظار درمان دلبندش را داشته، از پذیرش فرزندش سرباز زده اند و اعلام نموده اند که پزشک روزانه تنها 15 کودک را ویزیت می کند.

پزشک بزرگوار ما مقصر نیست شکایت ما از بیمارستان است هنگام تأسیسش خوشحال و شاد بودیم که با بهترین امکانات می تواند دردمندان شهرمان را درمان نماید. نمی گویم پزشکان ما سوگند بقراط را به یاد بیاورند می گویم فیلم زندگی دکتر قریب را ببینند. شنیده اید وقتی همشهریانمان برای درمان بیماری به پزشکان یزد مراجعه می کنند اگر نیاز به جراحی باشد راهی بیمارستانهای تفت و مهریز می شوند به طور حتم بیمارستانهایشان آنقدر مجهز است که مردم به آنها اطمینان می کنند . خدایت بیامرزد دکتر قریب

عالیه نقیب الذاکرین بافقی