خرچنگ سرطان، چنگ و دندان نشان می دهد

آمارها از رشد بی سابقه سرطان در کشور حکایت می کنند. سالانه طبق آمار رسمی حدود  40000 نفر براثر این بیماری مهلک به دیار باقی شتافته اند و دو برابر این مقدار یعنی 80000 مورد جدید هم شناسایی شده است. در بافق ما هم، سرطان دارد کشته ی فراوانی از ما می گیرد. هیچ کس نیست که آشنایی یا دوستی یا همسایه ای را بخاطر سرطان از دست نداده باشد.

من خودم، دوستی را بخاطر سرطان حنجره، همسایه ای را بدلیل سرطان روده و فامیلی را به خاطر سرطان معده از دست داده ام و یقین دارم همه خوانندگان در این درد، با من وجه مشترک دارند. چون خرچنگ سرطان دارد پیش و پیشتر می آید و بیشتر و بیشتر از میان ما می برد.

به گفته متخصصان، در ایران بعد از مرگ و میرهای ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی و حوادث رانندگی و تصادف ها، سرطان ها بیشترین تعداد مرگ ها را روی دست ما ایرانی ها می گذارند.

باز طبق تحقیق، سرطان معده از همه فراگیرتر است و کشته هایش بیشتر. بعد سرطان پوست و بعد سرطان ریه.

هیچ فکر کرده اید چرا دارد اینگونه آمار، سرسآم آور بالا می رود؟

همان متخصصان باز می گویند، شیوه نامناسب زندگی ما و تغذیه ما و استرس های و اضطراب های موجود در جامعه و آلودگی هوا و غذای های حاضری و بی خاصیت مدشده و استعمال دخانیات و مشکلات اقتصادی _ که آرامش مردم را از بین می برد _ از علل اصلی رشد سرطان است.

اینها درست است اما من می خواستم با اشاره به یک تحقیق علمی دیگر، توجه مسئولان را به بافق هم جلب کنم.

آنگونه که در این تحقیق (نشر در روزنامه اعتماد مورخ 13/بهمن/90 ص 13 )نتیجه گیری شده، ” کمربندی های فلززایی در ایران وجود دارد که بخشی از کمربند متالوژنی خاورمیانه است. این امر سبب شده که در برخی از مناطق کشور عناصر سمی چون سرب، روی، آرسنیک، جیوه، طلا، نقره و کادمیوم از فراوانی بیشتری برخوردار شود که بیماری ها را برای سکنه به همراه دارد، به گونه یی که ایران کمربند برخی سرطان ها شناخته شده است.”  مثلاً گنبد کاووس بیشترین تعداد سرطان مری در کشور را دارد.

این را نوشتم تا توجه اهل علم و مسئولان را به این نکته جلب کنم که ممکن است در بافق هم بدلیل وجود معادن مختلف، برخی از سرطان ها بیشتر نمود پیدا کرده باشند.

البته این امر مستلزم یک تحقیق جامع است و  نمی توان بدون اتکا به چنین تحقیقی؛ چنین ادعایی کرد. اما درهرحال آنچه در بافق عیان است اینکه اینجا معدن هست و سرطان هم. جا دارد بررسی شود و حتم دارم که می توان راهی برای پیشگیری یافت. به شرط آنکه واقعبینانه به مسئله بنگریم و از نتایج، نهراسیم.

محمد علی پورفلاح