” مادر ”

ای چشم به ره که چشم به راهم بــودی
ا ی پــاک ترین گلی که مــا هم بودی
دید م به خـــدا رسیـــدی ا ز قــــله آه
ا ی آه تـــرین خـدا که آ هـــم بودی
در رنج سفر بــــه کلـــــبه دنیــــا یی
سربــا ز ترین تکیه گــا هــــم بودی
در بستر شور وســـرکش برنآیی
گهــوا ره ا لتـها ب را هــــم بودی
ا ی خوبترین پرستوی خوش پـــروا ز
پـر ا وج تــرین سفیر شـا هـم بود ی
با قلب عزیزت که برم گل می ریخت
فــرمـا نـده لشکر ســپا هــم بود ی
مـــادر! همه چیزمن تو بود ی ، حتی
تـا وا ن تنفـس گنـــا هــــم بود ی

سید محمد میرسلیمانی بافقی
بافق ۱۱/۱/۸۴