فرهنگ مهمانی خدا(5)«در ضیافت الله سرگرم سریال های تلوزیونی شدن معنا ندارد »
فرهنگ مهمانی خدا(5)
بیاییم فرهنگمان را اصلاح کنیم
«در ضیافت الله سرگرم سریال های تلوزیونی شدن معنا ندارد »
فرهنگ غلطی که عموما در سالهای اخیر گریبانگیر ما شده ، همین سرگرمی به سریال های تلوزیونی است که سریال وار هرشب ببینندگانش را به دنبال خود می کشاند .شاید برخی بگویند خب تلوزیون جمهوری اسلامی است دیگر . یا بگویند مفاهیم اخلاقی در این سریال ها گنجانده شده است . بیاییم واقع بینانه به این موضوع نگاه کنیم . شاید اگر به مسئولان تلوزیونی این ایراد را بگیریم که چرا در ماه ضیافت الله داری سریالی هایی پشت سر هم پخش می کنی که جامعه ی روزه دار را زمین گیر کنی ؟ بگوید: مخاطب ما طیف گسترده جامعه هست نه طیف خاص. یا به این دلیل و آن دلیل مضامین اخلاقی دارد اشاعه می شود . ما در حوزه ای خاص با مخاطبی داریم صحبت می کنیم که تعقل و تفکر دارد و می خواهد در این اوقات شریف ماه مبارک ، ذخیره ای برای دنیا و آخرت خود داشته باشد . خواهشمندم عده ای ایراد نگیرند که این خشکه مقدس بازی ها دیگه چیه ؟
حرف ما این است : این ماه اینقدر عظمت دارد که باید زیباترین رفتارها را از خودمان بروز بدهیم و حیف است یک ماه برتر از هزار ماه را مصروف امور ضعیف کنیم .چرا سریال ها و فیلم های تلوزیونی را اموری ضعیف قلمداد کردیم ؟
دلایل :
اولا تلوزیون به دلیل آنکه یک رسانه ی صوتی تصویری است دو قوه ی تاثیر گذار ما را تحت تاثیر بسیار شدیدخود قرار می دهد . روح ما و روحیات ما را درگیر مسائل گوناگون می کند . وقتی پای سریال تلوزیون می نشینیم روح ما درگیر ماجرایی می شود که کارگردان سریال پرداخت کرده است . در واقع کارگردان سریال با چینش بازیگران و چینش مفاهیم خاص خود ، دارد در مدت یک ماه ما را کارگردانی می کند به روحیات ما شکل می دهد بخواهیم یا نخواهیم . همین که وقت سریال مورد علاقه مان که می رسد همه چیز تعطیل می شود نشان دهنده موفقیت کارگردان است .توانسته عده ای را دور خودش جمع کند . از هر جایی که بودند می کشاند به طرف خودش و از ظرف محتوای خودش به آنها می خوراند . پس در واقع سریال های تلوزیونی تاثیر بسزایی در جذب مخاطب دارند . شاید یکی حتی قرآن خواندنش را فدای سریال می کند . وقتی هم سریال تمام شد دیگر حالی باقی نمانده تا بخواهد به قرآن و…توجه کند .البته ادعا نداریم تمام فیلم ها و سریال ها اینگونه اند اما عموما مضامین ضعیفی را ارائه می کنند و تنها یک سرگرمی قلمداد می شوند .
ثانیا این موضوع بسیار اهمیت دارد که ما چه چیز را فدای چه چیز می کنیم ؟ یک ماه فرصت داریم .در واقع اگر بخواهیم به ساعت حساب کنیم 720 ساعت فرصت داریم . از مجموع این فرصت اوقات زیادی را که مشغول خواب هستیم و اوقاتی را مشغول کار . شاید بگویید خداوند متعال خواب ما را هم عبادت حساب می کند . بله همه اینها صحیح اما این از محبت و مهربانی و مهمان نوازی اوست . چرا ما جری باشیم . آدم زرنگ ها ، انبیا و رسل و اهلبیت (ع) چگونه برخورد می کنند ؟. آیا آنها هم که از ما بیشتر می فهمند مشغول خورد و خواب و… هستند یا …
ثالثا در ماه مبارک رمضان علاقمندی ها باید در ارتفاعات باشد . سفره ای که خداوند پهن کرده از جنس دنیا نیست چرا که لذائذ دنیایی در آن نقش ندارد و بسیار کم رنگ است . لذا روحیات باید اوج بگیرد برود بالا دائم فضاسازی کنیم تا بیشترین بهره را ببریم . نه اینکه بنشینیم تلوزیون را روشن کنیم و علایقمان دوستی ها و دشمنی هایمان را بین این بازیگر و آن بازیگر تقسیم کنیم .
رابعا شب قدر شب رقم زدن امورات شب سرنوشت همین شب های ماه مبارک است . چه کسی پیدا میشود در موقعیتی که امورش را ، امور آینده اش را رقم می زنند ؛ در دنیا و علاقمندی های آن سپری کند؟! وقتی به عملکرد ورودش در این ماه نگاه می کنند ، کارنامه ی جالبی نبینند.
پس بجنبیم . زیباترین رفتارها را گزینش کنیم . شاید خداوند متعال از این گزینش ما خوشش آمد.
تمام این مطالبی که عرض شد از آن حیث مطرح شد که در ماه مبارک فرصت سوزی نکنیم . با دقت در نوع عملکردهایمان بهترین کارنامه را به عنوان مهمان ارائه کنیم شاید خداخوشش آمد و مهمانیش را برای بهترین مهمانانش طولانی تر کرد.
ادامه دارد…
محمد جواد عسکری