تیم آهن، چاهی که نجوشید

خبری دیدم به نقل از مدیر عامل محترم شرکت سنگ آهن، که این شرکت عطای تیم داری و فوتبالیست پروری را به لقای بداخلاقی های این ورزش بخشیده و قصد کرده از دسته اول فوتبال ایران کنار بکشد و زمین را به حریفان وانهد. کاری که قابل پیش بینی بود.

در مطلبی که در تاریخ 4 تیرماه 91 در همین سایت بافق فردا نوشتم به بعضی از نکات منفی تیم داری سنگ آهن در عرصه ورزش اشاره هایی کرده بودم که عیناً نقل می کنم. ” از آنجا که در حال حاضر فضای کلی ورزش کشور و مخصوصاً فوتبال بسیار آلوده و حتی به نوعی می توان گفت مسموم و کثیف است، ورود به این عرصه برای شرکت، کمی نگران کننده است.تجربه حضور تیم شهید قندی در لیگ برتر فوتبال و شکست های خفت بار آن تیم و سقوطش به رده های پائین تر، یک نکته اساسی را برملا کرد و آن اینکه تیمی که به مدد پول و مبالغ هنگفت شکل گرفته باشد و اعضای تیم حمیت و غیرت وطنی نداشته باشند، راه به جایی نمی برد. همانطور که وقتی شرکت کابل های شهید قندی نتوانست از پس هزینه های تیم داری برآید، بازیکنان نیز، اداهای بسیار درآورده و ساز مخالف کوک کردند. می ترسم این سرنوشت شوم در انتظار تیم جدید شرکت نیز باشد. تجربه های قبلی تیم داری شرکت سنگ آهن نشان داده است غالب بازیکنان به ضرب پول خریداری و برای دوره ای در خدمت تیم قرار می گیرند و بعد هم با یا بی خداحافظی می روند.” در همان مطلب آرزوهایی هم برای آن تیم کرده بودم. ” اگر تیم تازه خریداری شده تربیت و واگذاری آن به شرگت سنگ آهن، بتواند علاوه بر پرورش و رشد ورزش پرطرفدار فوتبال در شهر، نام بافق را در ایران مطرح و در جایگاه شایسته خود بنشاند، کار مسئولان شرکت سنگ آهن چغارت و هزینه هایی که برای تیم داری کرده و می کنند، ارزشمند و قابل دفاع خواهد بود. و نکته آخر اینکه، از این پس باید آماده نبردی نابرابر با غول های بی مروت و دست های ناپاک و بازی های پنهان و پلید مستطیل سبز بود.

امیدوارم تربیت چغارت، فدای بی تربیتی های امروز فوتبال ایران نشود. ” حالا معلوم شد که تیم آهن هم فدای بی تربیتی های فوتبال امروز ایران شده است. اما چرا اینطور است؟ چرا در هرفصلی چند تیم بی نام و نشان از نقاط کمتر توسعه یافته کشور، قدی علم می کنند و چند صبایی در میادین ورزشی تلاشی می کنند و بعد ستاره اقبالشان رو به افول می نهد؟ از نظر من، عمده دلیل این امر این است که چاهی که شرکت های دارای درآمد بالا برای فوتبالشان می کنند، آبی از خود ندارد. یعنی می کوشند به ضرب دگنک و پول، عده ای فوتبالیست دور خودشان جمع کنند که هیچ عرقی به آن شرکت و شهر ندارند. به نوعی عاشق بند طلایی کیف های آن شرکتند. اگر قرار باشد هر روز شما با سطل به چاهی که از خودش آبی ندارد، آب برسانید حتم داشته باشید که خشکی و خستگی برای شما خواهد ماند. بلایی که بر سر چاه سنگ آهن آوردند و حالا مسئولان ورزشی این شرکت، خسته از تیم داری در عرصه ناپاک فوتبال ایران، از آن خداحافظی می کنند. تیم فوتبال سنگ آهن، چاهی بود که از خود آبی نداشت و در برهوت ورزش ایران، خیلی زود خشکید.                                                                                     محمدعلی پورفلاح