چرامصاحبه نمی کنیم؟

چندی پیش خبرنگار جوان صدا و سیمای شهرمان را در یک برنامه های عمومی دیدم که از شرکت کنندگان برای صحبت و یا به قولی “مصاحبه” دعوت می نمود که از سوی اکثر این بزرگواران موافقت نشد و نهایتا یکی از عزیزان چند کلمه  گفتگویی با خبرنگار داشت.

عدم پذیرش گفتگو(مصاحبه) از سوی افراد شاید یکی از عمده مشکلات بخش خبر در برنامه ها و مناسبت ها عمومی و مردمی بوِیژه از نوع  صوتی و تصویری است.

 از آنجا که وقتی جامعه ای برای رشد و پیشرفت و توسعه  گام بر می دارد باید در تمام جوانب حتی پرورش نویسندگان، سخنرانان و گویندگانی قوی که بتوانند زبان گویای جامعه باشند  برنامه ریزی نماید،  بهتر دانستم در این یادداشت به این مهم بپردازم.

 بسیاری از مردم و برخی مسئولین بطور معمول از گفتگو یا مصاحبه با خبرنگاران ابا دارند و با دلایل متفاوتی از این مسئله طفره می روند، بسیاری مواقع سخن گفتن با اشخاص مختلف در حاشیه یک رویداد مهم مانند راهپیمایی یا جشن های ملی و مذهبی دشواریهای بسیاری را برای خبرنگار ایجاد می نمایید.

طی چند سالی که دستی در کار خبر دارم این مطلب را ناشی از چند عامل که 2 عامل مهمتر را؛ “عدم اعتماد به نفس کافی” و  همچنین “اضطراب و دلهره ناشناخته” از مصاحبه یافته ام که البته این موضوع برای همه طیف های مختلف جامعه وجود دارد و ارتباط چندانی به سطح سواد و دانش هم ندارد و در هر دو گروه باسواد و کم سواد وجود دارد.

  تجربه شخصی ام نشان داده عمده افرادی که دست کم یکبار بنا بر ضرورت گفتگوی خبری و مصاحبه داشته اند برای بار دوم و دفعات بعدی بسیار راحت تر و بدون اضطراب و ترس اینکار را انجام می دهند و ندرتا برای بارهای بعدی داوطلب نیز می شوند.

شاید همانطور که قبلا اشاره شد این عمل را به ترس انسان از “ناشناخته ها” تشبیه کرد که با تحقق نخستین تجربه رفع می گردد.

البته این مطلب منحصر به افراد عادی نیست و  شاید برایتان جالب باشد که با وجود رسانه های محلی و چندین خبرنگار خبرگزاری های مختلف در شهرستان هنوز برخی از مسئولین حتی یکبار در سال مصاحبه یا نشست خبری ندارند و برخی هم به حداقل مصاحبه که سالی یک تا 2 بار آنهم عمدتا در مناسبت های بخصوص مانند سالروز تاسیس سازمان و یا ارگانشان اکتفا می کنند و تعداد انگشت شماری نیز بطور مداوم در این زمینه اقدام می نمایند.

اگر نخواهم یکطرفه قضاوت کنم شاید یکی از دلایل دوری گزیدن افراد در اقشار و سطوح مختلف جامعه را میتوان بدسلیقگی و یا کم توجهی برخی خبرنگاران در دریافت و انتقال اخبار نیز دانست که به نوعی باعث بی اعتمادی افراد معدودی می شوند که این میزان در هرکاری گریز ناپذیرست چه  رسد به دنیای خبر با تنوع گسترده کلمات و جملات و مسایل گوناگون، البته صحبت هایی زیادی که با افراد مختلف داشته ام، عمده این افراد بدون تجربه قبلی در این خصوص از این مهم ابا دارند.

راهکارهایی چون ایجاد زمینه تعامل بیشتر رسانه ها با مدارس ابتدایی تا متوسطه و عامه مردم برای آشنایی با مقوله خبر و بخش بندی های خبری و ایجاد زمینه اعتماد سازی بیشتر مردم و مسئولین به رسانه ها و همچنین تشریح ثمرات تعامل با رسانه ها و جراید  را  میتوان از جمله برخی راهکارهای برآورده شدن این مهم دانست.

بطور حتم ترتیب دادن نشستی از سوی مسئولین دست اندرکاران برای مردم و رسانه ها در یک مکان عمومی و یا حاشیه جشن ها و مراسمات بزرگ نیز می تواند ثمرات شایسته ای داشته باشد.

با عنایت به اهمیت تعامل سه سویه مردم، مسئولین و رسانه ها _ که کمترینش بالا رفتن اطلاعات و دانسته های مردم و جامعه است_امیدوارم شاهد رشد و پیشرفت و گام های بزرگی در آینده نزدیک در این زمینه باشیم.

سیدعلیرضاناظری