سفید یا سیاه
از مهم ترین بیماری های فرهنگی که جامعه ما با ﺁن دست به گریبان است همانا افراط و تفریط در امور است و حضرت علی(ع) می فرمایند :« افراط و تفریط از خصایص و ویژگی های جوامع خرد گریز است».
افراط و تفریط؛ در وجود ما نهادینه شده است واین رفتار را می توان به وضوح در عملکرد و گفتار یکایک افراد جامعه ببینیم.
اگر مي خواهيم با كسي دشمن باشيم به اندازه و از روي عقل و منطق، دشمن باشيم و اگر مي خواهيم دوست باشيم نيز از روي و عقل ومنطق او را دوست داشته باشيم تا نه از دشمني هايمان و نه از دوستي هايمان پشيمان نشويم.
ما وقتی می فهمیم؛ حقی از ما ضایع شده است، عنان عقلانیتمان را به دست تند باد احساسات می دهیم و فریاد وامصیبتاه سر می دهیم و زمین و زمان را به باد فحش و ناسزا می گیریم و روحیه سلحشوری و جنگندگی را در درون یکدیگر بیدار می سازیم و در دیگ های احساس، خون های غیرتمان را به جوش می ﺁوریم و ﺁتشی بر پا می کنیم که اولین نسل سوخته ﺁن بی تردید خودمان هستیم.
لازمه تغییر، جسارت عاقلانه و شجاعت ﺁگاهانه است چون کانت می گوید:« دانایی مستلزم جسارت است» یعنی افرادی به دنبال معرفت و ﺁگاهی می روند که سرزمین وجودی خویش را، به دست شیر دلی سپرده باشند که در کوران حوادث، معترضانه و ﺁگاهانه به پیش می تازد و لحظه ای پا پس نمی کشد.
باید بپذیریم که مشكلات شهر ما به دست خود ما ،حل خواهد شد اگر باور داشته باشيم كه آينده هر جامعه ای دست افراد ﺁن جامعه است؛حتي به اميد نخبگان بودن هم كار بيهوده اي است چرا كه آنها نيز نيروي كار و انسانيشان را از همين مردم تأمين مي كنند و با همين مردم زندگي مي كنند؛وباور کنیم که:«كس نخارد پشت من؛ جز ناخن انگشت من» .
ایمان بیاوریم که راه پیشرفت بسیار دشوارتر از ﺁنی است که ما فکر می کنیم و با کمال تاسف باید گفت که عزمی جزم در قاطبه مردم شهر، برای برداشتن این موانع سخت وجود ندارد و روزمرگی وصبح را به شب رساندن، مانند ویروسی بر روح و روان جامعه رسوخ کرده است و هرکس؛ در اندیشه گذران امور خویش است و سعی داردتا گلیم زندگی خویش رااز ﺁب مشکلات، بیرون بکشد.
باید ایمان داشته باشیم که تغییر ؛همیشه با اعتراض و هیاهو ایجاد نمی شود بلکه لازمه تغییر، رسیدن به ﺁرمان شهر دانایی و خرد ورزی است و تنها در سایه عقلانیت و بصیرت است که می توانیم به هر ﺁن چه بخواهیم برسیم هرچند که باید اندکی چاشنی شجاعت و جسارت را هم به ﺁن تزریق کنیم تا طعم خوش سعادت را بچشیم.
باید منطقي باشيم؛باید افراط و تفريط را كنار بگذاريم و بدانيم چه چيزي تا چه حد برايمان خوب است؛ احساساتمان را كه یکی از علتهای مهم عملكرد ناخوبمان در طول تاريخ بوده ،كنترل كنيم و مشی و روش اعتدال را سرلوحه خویش قرار دهیم و از هیاهو و غوغا سالاری و گل ﺁلود کردن ﺁب ،برای جبران شکست های خود بپرهیزیم و دست در دست هم به اعتلا و سربلندی جامعه خود بیاندیشیم.
رهرو ﺁن نیست که گه تند و گهی خسته رود/رهرو ﺁن است که ﺁهسته و پیوسته رود
دکتر حسین ارجمند
بازدید: ۲۷
خیلی ها نون همین تندروی ها و ادا در اوردن هایشان را می خورند.
ما ملتی احساساتی هستیم و هیچ وقت نمی توانیم تندروی را کنار بگذاریم و روز به روز وضعمان بدتر می شود.