چگونه دختران نوجوان خود را به داشتن حجاب ترغیب کنیم

در سالهای اخیر ما بیش از پیش با مشکل بد حجابی و یا بی حجابی و بحران هویت نوجوانان خود مواجه بوده و هستیم. دختر نوجوان ما در مدرسه و در بین گروه همسالان خود می خواهد زیبا و دوست داشتنی باشد و از طرف انها مورد تایید واقع شود. از طرف دیگر پدر و مادرهای مقید و مذهبی ما دلشان می خواهد مثل خودشان دخترانشان هم به اصطلاح خودمان سرو سنگین و با حجاب باشند، موهایشان از روسری بیرون نباشد، ترجیحا چادر سرشان کنند و اگر با مانتو هم هستند ، مانتوی ساده و تیره بپوشند و به اصطلاح حجاب شان را رعایت کنند.

و اما دختر ما نوجوان است ، پر از شور و نشاط و هیجان، تاثیر پذیر است، می خواهد به چشم بیاید ، دلش رنگهای شاد می خواهد، اگر مقنعه و روسری اش را خیلی جلو بیاورد دوستانش مسخره اش می کنند، به او می گویند :” امل ” . و اینجا است که کم کم تناقض ها پیش می آید ، پدر و مادر و دختر کم کم با هم اختلاف سلیقه پیدا می کنند ، دختر موهایش را کمی بیرون می گذارد،” دنیا که آخر نمی شود!” این گفته دختر است . ” گناه دارد، در اتش جهنم می سوزی ” این جواب پدر و مادر است. احتمالا نه پدر و مادر، دختر را درک می کنند و نه دختر، حرف پدر و مادر را می فهمد و توجیه می شود. حال باید چه کرد؟!

به نظر شما حجاب چیست و حد ان کدام است؟! آیا اگر ما مثل زنان مسلمان لبنان یک کت و دامن بلند خوش دوخت با رنگ شاد مثلا بنفش پوشیده و یک روسری یاسی رنگ خوشگل و بلند هم طوری سرمان کنیم که نه موهایمان پیدا باشد و نه گردنمان، در این صورت با حجابیم یا بی حجاب یا بدحجاب؟! به نظر من ما فرهنگ حجاب داشتن و مسلمانی را در کشورمان خراب و محدود کرده ایم و برای این است که بدحجابی داریم، در کشورهای دیگر زنی که مسلمان است و حجاب دارد ، به هیچ وجه یک تار مویش را بیرون نمی گذارد، و لی ما ایرانی ها همه مان مسلمانیم و همه مان به اصطلاح حجاب داریم و درصد زیادی مان هم بدحجابیم و موهایمان بیرون است!

من و امثال من ، بچه دبستانی های دهه 50 هستیم ، آنوقتها که در راهنمایی مانتوهایمان طوسی رنگ بود و حق نداشتیم جوراب و کفش سفید بپوشیم و مقنعه هایمان هم باید در چهار رنگ : طوسی، مشکی، سرمه ای و قهوه ای انتخاب می شد. و بعدها چه خوب شد که دختر بچه های دبستانی رنگی شدند و چرا در ان سالها اینقدر ما را دلمرده کردند؟! چه کسی جوابگو است؟؟ و حالا هم هنوز ما بچه های همان نسلیم ، هنوز حجاب داریم و هنوز هم رنگهای خیلی جلف نمی پوشیم، شرایط جامعه را در نظر می گیریم، نهایتا مانتوی بنفش تیره می پوشیم که زیاد جلف نباشد، ولی بیاییم فکری به حال بچه ها و نوجوانهای حالا بکنیم، بیاییم حجاب واقعی را به انها بیاموزیم، موهایش ، بدنش پیدا نباشد، ولی بتواند رنگ شاد بپوشد، بتواند تنوع لباسی داشته باشد، یادش بدهیم آرایش تند نداشته باشد ، خودش را اجغ وجغ نکند، ولی در عین سادگی شیک و شاد و طبیعی باشد، چهره معصوم و دخترانه اش مشخص باشد ، نگاهش پاک باشد و بی الایش ، نجابت و حیا داشته باشد که هیچ چیز در چهره یک دختر زیباتر از حیا و چشمهای فروهشته و گونه های قرمز ناشی از حجب و حیای دخترانه نیست…