مگذار مرا دراین هیاهو، آقا

حالا كه نيامدم دمت را بفرست

من نيستم آن جا كرمت را بفرست

گفتم كه مريضم و دوا مي خواهم

پس گرد و غبار حرمت را بفرست
با هر طلوع، بوسه ی خورشید می رسد به تو

ای مشرقی ترین امام جغرافیای دین

هر روز هدیه ام سلامی به سمت توست

ای مرتضای رضای اولیای دین

هر گاه ز قلب من ندا مي آيد

گر گوش كني نام رضا مي آيد

وان گاه كه قلب من بيفتد از كار

از مدفن من بوي رضا مي آيد

هر گاه ز قلب من ندا مي آيد

گر گوش كني نام رضا مي آيد

وان گاه كه قلب من بيفتد از كار

از مدفن من بوي رضا مي آيد

زائر تو ایستاده جان به کف باب الجواد

این بلا تکلیفی اش ارثیه کرب و بلاست

یک طرف باب الرضا و یک طرف باب الجواد
آهو برو کناری و جای مرا بده

ته مانده ی غذای سرای مرا بده

سهمیه ی امام رضای مرا بده

مشهد، بیا و کرب و بلای مرا بده

دلم جز به مهر تو سامان ندارد

دمی زندگی بی تو امکان ندارد

نباشد فقیر آن که بی مال و پول است

فقیر آن که مثل تو سلطان ندارد

ما دولت تسلیم و رضا می طلبیم

راهی سوی اقلیم بقا می طلبیم

اندر دو جهان ، عزت و اقبال و نجات

از فیض ولایت رضا می طلبیم

رضای حضرت هو می شناسند

تمام رعیت ملک عظیمت

به نام شاه خوشرو می شناسند

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد

بدون واسطه دم از احد نخواهد زد

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف

به سینه ی احدی دست رد نخواهد زد

سلطانی و ما رعیت ملک تو رضاییم

همواره در این سلطنتت جمله گداییم

کی تحفه ی شاهانه به پابوس تو گیریم

ما منتظر تذکره ی کرب و بلاییم

ما در ره ثامن الحجج می میریم

از طوس سراغ کربلا می گیریم

امروز چو چشمه های سرخ اشکیم

فردا به رکاب منقم تکبیریم

مجبور شدم به هر کسی رو بزنم

در محضر هر غریبه زانو بزنم

تحقیر شدم ، چون که فراموشم شد

یک سر به ضامن آهو بزنم

مگذار مرا دراین هیاهو، آقا

تنها و غریب و سربه زانو آقا

ای کاش ضمانت دلم را بکنی

تکرار قشنگ بچه آهو آقا