فرهنگی به نام اظهار وجود و اعلام نظر

چند سال پیش ، اول روزی که با فضای مجازی شهرمان آشنا شدم فضای مجازی برتری چون امروز را برای شهرمان آرزو میکردم . خدا را شکر که آن فضای شاید کمی ناخودآگاه کینه پرور،تقریبا بی صاحب، اما شفاف دربیان، تاثیرگذار، پربازدید، برخواسته از مشکلات و.. ارتقاء یافت . حال امروز نیز نوشته داریم و میخوانیم، نوشته ها و دیدگاه های یکدیگر رابه نقد میکشیم تا شهرمان و اطرافمان و البته خودمان بهتر شویم و براین باوریم که تا خود تغییر نکنیم اطراف و شهرمان تغییر نمیکند.

از گذشته و نوجوانیمان که کمتر درجمع حرف میزدیم و نظر می دادیم و تقریبا احتیاط و شاید واهمه سنگ راه کلاممان بود ، که بگذریم . خرسند می شویم از اینکه همشهریانمان با دیدگاه های مختلف در فضای مجازی فعال شده اند و با نام و بیان نظر خود ثابت کرده اند که برای پیشرفت و آبادانی شهر حاضرند با وجود خود در وسط کارزار باشند . پر واضح است که در این شرایط بیشترین سود و بیشترین پختگی نصیب آنها میشود که بیشتر با نام و وجود خود نوشته اند و می نویسند .

این خود یک تحول فرهنگی سازنده و بزرگیست که باید مسببان آن را سپاس گفت .

اما این تحول باید در تمام اقشار شهرمان رخ دهد تا همه به این برسیم که باید خودمان باشیم و خودمان را بهتر کنیم تا شهرمان بهتر شود بالاخص دانش آموزان و البته بازهم همه مان .

امروز مسئولان و فعالان فرهنگ به همراه مسئولان آموزش فرزندان دیارمان باید بنشینند و برای اینکه  اظهار وجودی  درست و حساب شده فراگیر شود و بهره هایش به دیارمان بازگردد ، طرح مناسبی بتراشند . فکری بتراشند تا نظرات و دیدگاه های متفاوت و با ارزش اقشار مختلف اظهار شود . لذا باید طرحی دنبال شود برای اظهار شدن این نظرات ، فضائی که تشویق کند آنکه منتقد و صاحب نظر است ، آنکه درست نفهمیده ولی بیان کرده ، آنکه با نداشته هایش حاضرشده برای شهر قدم بردارد. فضائی که در آن بحث و گفتگو نیز باشد . فضائی مثل مناظره و حتی بالاتر که شناخت و اطلاعات ونهایتا جرات و شجاعتمان را ارتقاء بخشد . فضائی که مسبب شود همشهریی به توان خود پی ببرد یا پرتوانتر گردد و بشود نخبه و فعال شهر .

شاید بتوان بایک فراخوان مقاله نقادانه یا برپائی مجلسی برای نقد رسانه ، شاعر ، نویسنده و مسئول و … این فرهنگ را ترویج داد .یا اصلا حرکتی دیگر کنیم و با دکتر صدر، فتاحی ، برخورداری ، شیخ شاب و … برویم در مدارس نه برای سخنرانی بلکه برای همنشین شدن با آیندگان شهرمان تا میدان فکری دانش آموزان را به پیشرفت و توسعه شهر جمع کنیم و نشان دهیم که اظهار وجود نمودن می شود افتخاراتی این چنین . ونهایتا انگیزه ای مضاعف پاشیده شود برای برداشتن مهندس و دکتر های آینده .

امروز باید نشست و زمینه برپائی این هم نشینی ها را برپا کرد برپائی سخنرانی و همایش و .. برای نخبگان و بزرگسالانمان نیاز امروز است اما همنشینی برای آیندگانمان سرمایه و نیاز فردا، که اگر هر کدام بدون اظهار وجود همشهریان مان برپا شود نفعی ندارد . همانطور که کافکا در رابطه با نویسندگان و منتقدان و البته اظهار وجود و اعلام نظر می گوید : نوشتن،بیرون جهیدن از صف مردگان است .

محمد مهدی علیزاده فلاح