کی توان حق گفت جززیرلحاف
یادم می ﺁید در کتاب های فارسی قدیم ،شعری بود از پروین اعتصامی که یکی از ابیات آن این بود «مارا به چوب ورخت شبانی فریفته اند/ این گرگ سال هاست که با گله ﺁشناست»
حالا چرا یک دفعه این شعر به مخیله ما خطورکرد .دلیلش این بود که داشتم مطالب و مقالات سایت ها و نظرات کاربران مجهول الهویه را می خواندم , از سایت بافق فردا و بافق نیوزخودمان بگیر تا تابناک و فارس و مشرق و صراط واصولگراواصلاح طلب و….
چیزی که مشهوداست این است که هیچ بقالی نمی گویدماست من ترش است و هریک از جناح ها با تمام قوا وتوان درصدند تا اثبات کنند که تمام حقیقت نزد آن هاست و فقط آن ها هستند که از همه بهتر می فهمند و بقیه معاند و عامل اجنبی و توطئه گر هستند یعنی همان «توهم توطئه» خودمان.
از طرف دیگر دعوای نوشتاری کاربران با اسامی غیر واقعی هم درنوع خود جالب است ومرا به یاد این شعر انداخت :« کی توان حق گفت جز زیر لحاف/باتوای خشم آورآتش سجاف»یعنی این که باید با اسامی مستعار حرف بزنی وگرنه سروکارت با کرام الکاتبین خواهد بود.
هرچند بیشتر افرادی هم که با اسم ورسم می نویسند فقط درصد اندکی از حقایق و درونیات خودرا برروی کاغذ میﺁورند و اصطلاحا خودسانسوری می کنند یا مجبورند با ایما واشاره حرفی را بزنندکه نه خودشان می فهمند چه گفتند ونه دیگران.
گاهی اوقات ،یک عده از خوانندگان عزیز در ارائه نظرات خویشتن ، ﺁن قدر داغ می کنند وﺁمپر می چسبانند ورگ غیرتشان بادمی کند که فکر می کنند خداوند به ﺁن ها ماموریت داده است که مدافع حق باشند و باید از جان ودل از حق- به زعم خودشان- حمایت کنند یا این که عده ای فکر می کنند هرچقدر بیشترداغ کنند و نظرات ﺁتشین تر بنویسند باعث می شود که خوانندگان در دره گمراهی سقوط نکنند وجامعه به سمت صلاح ودرستی رهسپارگرددهرچند که بسیاری از نظرات هم قبل از این که در معرض دید عموم قرار بگیرد توسط سردبیران محترم حذف می گردد .
خلاصه این که گاهی اوقات حاشیه ها بسیار پررنگ تراز متن می شود وبایدقبول کرد که جامعه واقعی ما همان چیزی است که در قسمت نظرات منعکس می شود که شامل توهین , افشاگری , رسواکردن وبازگو کردن اسرارمگوست,البته گاهی اوقات هم نظرات سازنده و مثبت واین همان حق گویی زیرلحاف است.
به امیدروزی که هرکس بتواند نظرش را بی حب و بغض و آزادانه بگوید وبرای حرف خود دلیل و مدرک داشته باشدتا نه آبروی کسی بریزد ونه دیوار اعتماد.
«گمشده این نسل اعتماداست نه اعتقاداما افسوس که نه براعتماد,اعتقادیست ونه براعتقاد,اعتمادیست»
حسین ارجمند
بازدید: ۷۴
اقاي دكتر درود.ايكاش شهامتي بود كه با نام خودمون نظر ميزاشتيم.قديما ميگفتن مرده وحرفش حالا حرفش هست اما مردي كه حرفش رو گردن بگيره كم شده.البته به دوستان توهين نميكنم ولي قبول كنيد شهامت كم شده همه خيال ميكنيم اگر مارو بشناسن چي ميشه.حرف حساب جواب نداره.پس حرف حساب بزنيم وپاش وايسيم