دوست من کیه؟ من با کی دوستم؟
دوست من کیه؟
من با کی دوستم؟
نوشته ذیل تنلنگری است به خود تا با بازنگری در روابط دوستانه و درچهارچوب قواعد پذیرفته شده و عرف جامه بدانیم دوست واقعی ما کیست و اصولأ ما با چه کسانی دوست هستیم ؟ آیا به دوستی خود پایبندیم یا خیر؟بعضی از ماها عادت داریم مدام ازبی وفایی دنیا،بدی زمونهو….بنالیم درحالی که از کردار خود بی خبریم .سئوال من اینه اصولأ مگه میشه دوره وزمونه بد باشه ؟کسانیکه دراین دوره و زمونه حال حاضرزندگی میکنند مگر خود مانیستیم؟پس چرا کم توجهی و قصور خودرا به پای زمونه میگذاریم؟
یا هستند افرادی که از نارفیقی رفیقان سخن سرایی میکنند ولی به خودشون نمره بیست میدن. این شده یک عادت هیچ کدوم از خودمون نمی پرسیم پس خود ما به عنوان یک دوست چه کار مثبتی برای طرف مقابلمون انجام داده ایم ؟آیا فقط رفیق سفره رنگینش بودیم یا نه؟آیا تونستیم مواقع ضروری درکنارش باشیم؟ شاید دوستمون به کمک ما (نه فقط صرفا مالی) نیاز داشته وما مضایقه کرده باشیم و اون وقته که دوست واقعی مشخص میشه .
از قدیم گفتن یه سوزن به خودت بزن یه جوال دوز به دیگران اگر همه ما به این یقین وباور برسیم که نباید انتظارات غیر معقول و خیلی عجیب از طرف مقابلمون داشته باشیم همه چیز حله ولی در واقع چنین نیست ما فقط از طرف مقابل خوبی و صداقت میطلبیم در صورتی که شاید خومون به این اصول پایبند نباشیم و چه نیکوست صداقت در دوستی ها و رفاقت ها .بله دوستان اولین سئوالی که ما باید از خودمون بپرسیم اینکه: من به عنوان یه دوست چه کار مثبتی برای دوستم انجام داده ام که الان از اون توقع دارم ؟آیا من رفیق واقعی براش بودم یا فقط منتظر فداکاری و صداقت از طرف مقابلم بودم؟
و یادمون باشه طبق وصایای معصومین(ع) هیچ گاه درعصبانیت تصمیم نگیریم مخصوصأ در قطع روابط دوستانه. از پیش داوری وقضاوت بی اساس و شتابزده خودداری کنیم که این بدترین حالت جدایی هاست.
بد نیست یه نیم نگاهی به روابط الان خودمون و رفقایی که در گذشته داشته ایم و از دست داده ایم بیندازیم و ببینیم مقصر واقعی در جداییها چه کسی بوده و سعی در ترمیم دوستیها و آشتی مجدد بنماییم و این از صفات پسندیده یک مسلمان واقعیست.
﴿ تاتوانی دلی بدست آور دلشکستن هنر نمیباشد﴾
باتشکرفراوان ماشاالله حاجی شمس الدینی
گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
سلام خسته نباشید
ممنون از مطلبتان
در دوستی گاهن صداقت انسان را متحمل ضرر و خساره میکند ممکن است دو شخص دوستان خوبی باشند اما هم راز های خوبی نیستند و تحمل نوع فکر و نوع کاری که شخص مقابل انجام میدهد سخت است و بدون فهم پس اگر مدت دوستی زیاد باشد امکان گفتن بسیاری از حقایق راحت است اما در نهایت امکان بد فهمی هم وجود دارد مثلن من شما و یا هر شخص دیگر این جا در این مکان مجازی مینویسیم و در ظاهر دوست خوب هستیم اما هنگام ابراز عقاید که برسد هر شخص مرام و مسلک خود را دارد که شاید نه تنها منجر به کسیختن پیوند دوستی میشود بلکه من گاهن دیده ام که موجب عداوت و دشمنی هم میشود ببخشید داوری کردم نوشته های جالب دارید موفق باشید