و اما زن !

و اما زن!!
لطیف ترین موجودیست که آفرینش به خود دیده
گاهی آنقدر زیبایی و ناز در حرکات خود دارد که لایق ستایش است
گاهی آنقدر وفا و معرفت دارد که از همراهیش پرواز میکنی به ابدیت
گاهی آنقدر زود رنج و ظریف است که دلت نمی آید اخمش کنی
گاهی آنقدر قهر است که یک دریا تشنه اش می شوی
گاهی آنقدر عاشق است که عشق را شرمنده می کند!
همین گاه به گاه شدنش هم پر از زیباییست
هر زنی که در کنار توست اله نازیست برای آرام شدنت
قدر بدان
این مناسبتهای کاغذی را دوست ندارم
همه روز، آفرینش را سپاس باید گفت برای بودنش

سپاس

علی اصغر سلطانی