اَلسابقونَ السابقون اولئکَ المقربون

اَلسابقونَ السابقون اولئکَ المقربون
پاسداشت حماسه و ایثار،مقاومت و شهادت،یاد باد ایام دهه شصت انگار آدما بیشتر معنوی بودند و فضا معطر از بوی مجاهدینی بود که جاده صاف کن آسمونها بودند، نگارنده نیز با اینکه شرایط سنی فیض حضور نداشتم اما افتخار لمس اون فضا رو داشتم وخیلی ها دیدیم آنچه را که تاریخ در منابر و مراثی از شجاعت و شهادت اصحاب امام حسین(ع)در کربلا تکرار می کند چگونه رزمندگان و بسیجیان از کلاس آن سربلند بیرون آمدند.
براستی در کدامین مکتب بجز فرهنگ عاشورا شوق اعزام و شهادت طلبی را می بینی بجزمکتب یاران خمینی،اعزامی را که سه برادر کوشکی زاده با بدرقه پدرومادر رفتند اما یکی برگشت ،پیکر مطهر برادر کوچکشان برای سالها در کربلای شلمچه جا ماند و دیگری با بدنی زخمی و مجروح روانه تخت بیمارستان گردید.آیا بجزاعتقاد و شور حسینی می تواند پدید آورنده عملیاتی بنام خیبر باشد آنجا که تن به جنگ گلوله رفت و هنگامی که از تمام بچه بافقیهای یگان خط شکن، تنها پنج نفرآن هم بعد از چند روز مفقودی، خاک آلود وزخمی برگشتند در حالیکه تمام یارانشان در منطقه نبرد به شهادت رسیده بودند.
پررهرو و گرامی باد یادوخاطره شهدای دفاع مقدس،ابراهیمی ها،تفکری ها،دهستانی ها،فتوحی هاو همه اون جوانان غیور که تن را آماج گلوله کردند و جان را تقدیم خدا.
سال ۱۳۶۰با اینکه نوجوانی بیش نبودم اما آن لحظه معنوی و پرافتخار برای همیشه در یادم نقش بسته است ،جشن ازدواج یکی از عزیزان رزمنده در یزد بود با حضور شش تن از سرداران جبهه و جنگ ،اما عجبا که چندی بعد همه آنها در آغوش هم به آغوش خدا بازگشتند، سرداران شهید خلیل حسن بیگی با اون هیمنه مردانه اش ،حاج حسن دشتی،محمد رفیعیان،انتضاری و…
یادش بخیر حضور سردار شهید حاج حسن دشتی به عنوان فرمانده سپاه بافق سال ۱۳۶۰،قدیمی ها یادشون هست که حاجی خیلی محجوب و سر بزیر بود و با اون پیکان قرمز سپاه شبانه روز در حال سرکشی ،اعزام، نظارت و پشتیبانی کارها بود.و زمانی که تعدادی از خانواده های شهید مجاهدین کرد مهمان شهرمان بودند حاج حسن شبانه روز پیگیررسیدگی و پشتیبانی این عزیزان بود.حاجی فرصتهای زیادی جهت زندگی مرفه در این دنیا داشت اما آنچه او برگزید اقتدا به مولایش سیدالشهدا(ع)بود و مزدش نیز شهادتی زیبا بود همچون مولای بی سرش حسین(ع).
پشتیبانی و تدارکات بافق نیز خاص بود چراکه توانمندی مردم در آن برهه زمانی، به نوعی مدیریت کل جنگ از خط مقدم تا پشت جبهه بود، یادتون هست ستاد پشتیبانی ابتدای خیابان مهدیه که از همت مردم ،همیشه در حال بسته بندی و ارسال لوازم بود و دوتا از بچه قدیمی های انقلاب و پاسدارهای قبل از شروع جنگ و مبارز تو کردستان، سرپرست آنجا بودند،حاجی عسکری و سید جلال سادات حسینی، چگونه شبانه روز در حال تدارک اون مرکز بودند تا رزمندگان هیچ نگرانی و کمبودی نداشته باشند یا اون ساختمان کارخانه برق قدیم رو تپه که زنان غیور بافقی خیاط خانه کرده بودند واسه رزمندگان .
از شیرین کاری نوجونای رزمنده تو واحد تدارکات، آقای حاجی عسکری مسئول تدارکات واحد تعریف می کرد سال ۶۶ تو منطقه شاخ شمیران بچه ها به شوخی به چادر تدارکات تک زده بودند اما امان از دل غافل که در حین حمل جعبه های پرتقال ، پرتقالها از ته جعبه روی زمین برفی ریخته بود تا به چادر بچه ها رسیده بود و البته حالا فقط اون خاطراتش مونده وهر کدوم از اون نوجوانها در خدمت نظام و انقلابند.و یا خاطره اون شب های عملیات که ستون کامیون تدارکات باید در تاریکی مطلق منطقه وآن آتش حجیم با چراغ خاموش ،مهمات و لوازم پشتیبانی را به خط مقدم می رساندند که آن هم اگر در گردنه های صعب العبور گردرشت و کردستان بود فقط مرد می طلبید تا بتواند این ماموریت ها را به انجام برساند.
اری از هم و غم پشتیبانی همین را بدانیم که سردار و اسطوره جنگ ، علمدار خمینی ، حاج حسین خرازی حتی در آخرین لحظات نیزبا نگرانی در نقش پشتیبان ، خود پیگیر هماهنگی و ارسال آذوقه نیروهایش بود که به شهادت رسید .
یا ابا الفضل العباس(ع)، ای علمدار،سقا و پشتیبان لشکر حسین(ع) ، شفاعت تان را شامل حال تمام عزیزانی قرار ده که درجهت احیای را ه شهدا و یادمان شهدای پشتیبانی قدمی برداشتند.
“والعاقبت للمتقین”

کاظم عسکری