آوای ربنا

ربّنا . . . . آوازی زمینی . . . . آوایی آسمانی

( زندگی ، واقعیت است
و خیال
ورای واقعیتِ زندگی )
واقعیتی که گاه رنگِ سیاست به خود می گیرد و زشت می شود و خیالی که بی سیاست ، همیشه زیباست و زیبا و زیبا . در چنین خیالِ پاکی که گلستانِ خداوند است گاه نغمه هایی روح افزا ، جسم و جانمان را طراوت می بخشد و پرده های ذهنمان را نوازش می دهد . و آوای ربّنا ، یکی از این هزاران نغمه ی گوش نواز و دل نواز است که هر گوشِ جانی ، سال هاست با شنیدنش روزه باز کرده ، سکوتش را افطار می کند . امّا در این زمانه که زمانِ خط کشی ها و دسته بندی هاست متاسفانه خطِ خاموشی بر این نوای همیشه بیدار کشیده شده و دوستدارانش تنها در خیال می توانند به آوای گرمَش گوشِ جان سپرند و محضوض شوند . در خیال و تصوری که فراتر از مرزها و مرزبندی های ما آدم های سیاسی و سیاسی کار ، شکل می گیرد . ماهایی که برخی مان نه به آدم ها شبیه ایم و نه کارهایمان کارهایی سیاسی اند . چرا که آدم به صرفِ آدم بودن ، معنا می یابد و عالمِ سیاست هم با اصول و قواعدِ سیاسیِ خاصِ خودش تعریف می شود . اصول و قواعدی که ما شاید از آن ها غافلیم یا این که دلمان می خواهد از آن ها غافل باشیم تا در این جهلِ مرکب بمانیم و بمیریم .
آوای ربّنا فارغ از هر نوع بازیِ سیاسی و جدا از همه ی نام ها و نان ها ، سال هاست که پرده نشینِ گوشِ ما ایرانیان است . نغمه ای شیرین و دلنشین ، از عمقِ جان برخاسته و بر عمقِ جان ها نشسته . طنینی رازآلود و رمزگون از گوشه های آواز ایرانی و غریبی آشنا و آشنایی غریب با گوشِ هر ایرانی در هر کجای این سرزمین و این خاک که هست . و خدا را باز شکر که این بار ، این خیال و تصورِ ماست که به این آوازِ زمینی و آوای آسمانی ، رنگ و بویی دیگر بخشیده است از جنسِ خودش . از جنسِ ربّنا .
آری ، خیال و رویا ، قوی تر و موثرتر از فضای واقعی و دلنشین تر و رازآلوده تر از آواها و آوازهایی که ما هر روز ، آن ها را می شنویم و انگار که نمی شنویم ، طنین جانبخشِ ربّنا را به گوشِ آن هایی می رساند که دنیا را و زندگی را و خدا را بی سیاست و سیاست بازی ، دوست دارند و چه خوب هم می رساند و این همه چیزی نیست جز تقدیرِ خداوند که بی شک ، سرنوشتِ ما آدم هاست .
نویسنده : جلیل زعیمیان ( صبا بافقی )