چند امامزاده در بافق وجود دارد؟(بخش اول)

دارالشجاعه بافق حداقل از قرن ششم قمري ميزبان بزرگاني از خاندان ائمه دين(ع) بوده ولي آنچه اكنون بين مردم مشهور است بارگاه يك امامزاده به نام عبدالله فرزند بلافصل موسي ابن جعفر(ع) است ولي پژوهشهاي اينجانب زواياي ديگري از وجود آرامگاه نوادگان ديگري از ائمه را در بافق هويدا مي كند كه از چشم مردم و حتي ميراث فرهنگي پنهان مانده است. سند آرامگاه امامزاده عبدالله فقط  بر اساس مشهور بين مردم و اصطلاحا تاريخ شنيداري و شفاهي است در حالي سنگ قبر می تواند بهترين ومحكمترين سند در وجود آرامگاه صاحب نامي در هر جايي است.بناچار براي آشنايي بيشتر دوستان به بررسي تمام امامزادگان بافق مي پردازيم:

1-                        امامزاده عبد ا…(ع) بافق

این بقعه مبارکه که از احترام خاص وعام مردم برخوردار بوده چون نگینی درخشان در آسمان بافق واطراف ان تلالودارد، ملجا وماوای دلسوختگان و شیفتگان خاندان عصمت وطهارت (ع)است واز دیگر سو، بنا وبارگاه کم نظیر  آن اوراقی از هنر وفرهنگ اصیل،زیبا وکهن اسلامی را بر روی دیده هنرمندان و مورخین جهان می گشاید بنا چار از ذکر مقدمه ای می باشیم تا حقایق درحد ممکن روشن گردد .متابعت ،احترام و دوستی ائمه اطهار (ع) از وجوبات دین مبین اسلام است که بالضروره به ذریه حضرت رسول (ص) نیز تسری دارد.

در عیون اخبار الرضا (ع) وفق  گفتاری از حضرت علی ابن الرضا (ع)منقول است که فرموده اند:الّنظرإلی ذریتنا عباده فقیل له یابن رسول الله النظر إلی الائمه منکم عباده ام النظر إلی جمیع ذریته النبّی(ص)؟فقال:بل النظراّلی جمیع ذریته النبی عبادة .(1)حضرت فرمودند عنایت وتوجه به فرزندان ما خاندان عصمت وطهارت عبادت است. پرسیدند ای رسول خدا عنایت به آنهای که امامند عبادت است یا عنایت به تمامی فرزندان ووابستگان رسول اکرم (ص). حضرت فرمودند:عنایت وتوجه به تمامی فرزندان وخاندان رسول اکرم (ص) عبادت بشمار  می آید.

نگارنده که طی سالیان درازی  که از نزدیک شاهد کرامات ،معجزات و برکات صاحب این بقعه متبرکه بوده ام همانند تمامی مردم بافق تولی واحترام به آن را برای خود واجب عینی می دانم ولی از آنجا که یک تحقیق علمی نمی تواند به آنچه نزد عوام شیوع و شهرت دارد اکتفاء و استناد نماید بناچار فرازهایی از تاریخ اسلا می را بازگو می نماییم .

در مورد اصل ونسب امامزاده عبدالله بافق در مجموع دو نظر وجود دارد :

الف:دسته اول بر این باورند که نام ایشان عبدالله  وپسر بلا فصل امام موسی کاظم میباشند.در کتب تاریخی یزد که نامی از امامزاده برده اند ونیز در بین عامه مردم این نظریه شهرت دارد .

ب: دسته دوم که در سالهای اخیر رواج یافته و اولین بار توسط مرحوم دكتر ایرج افشار در یادگارهای يزد منتشر شده بر این باور است  که نام ایشان فخر الدین ابو جعفر محمد بن عبیدالله ابن محمد علوی الحسیني العریضی واز نوادگان امام جعفر صادق (ع) می باشد.

نظريه اول: عبدالله فرزند موسي ابن جعفر(ع)

براي روشن شدن مطلب بناچار توضيحي پيرامون فرزندان امام موسی ابن جعفر (ع) ذكر مي كنم:

ایشان در هفتم صفر سال 128 قمری بین مکه و مدینه متولد ودر 25 رجب سال 183 بعد از 55 سال زندگی توأ م با زندان وشکنجه  در بغداد  به شهادت رسیده ودر کاظمین عراق دفن گردید .(2)ایشان جمعا 37فرزند شامل 18 پسر و19 دختر داشتند که مادر تمامی آنها کنیز بودند.

 نام پسران ایشان عبارتند از:

1-علی ابن موسی الرضا 2-ابراهیم3-عباس4- قاسم5-اسماعیل6- جعفر7- هارون8-حسن9- احمد10-محمد11-حمزه12-عبدالله13-اسحاق14-هبه الله15-زید16-محسن17-فضل18- سلیمان

   نام دختران حضرت عبارتند از:

1-فاطمه کبری معروف به حضرت معصومه2-فاطمه صغری3-رقیه4-رقیه صغری5- حکیمه6- ام ابیها7-کلثوم8-ام جعفر9-لبابه10-زینب11-خدیجه12-علیه13-امنه14-حسنیه15-بریهه16-عایشه17-ام سلمه18-میمونه19ام كلثوم (3)

صاحب عمده الطالب تعداد فرزندان ان حضرت را 27 پسر و32دخترذکر می کند ولی مشهور همان است که  گفته شد.قبور علی ابن موسی الرضا در مشهد ، احمد مشهور به شاه چراغ و محمد در شیراز ابراهیم در کربلا ، فضل در یزد ، اسماعیل (3) و امنه (4) قاسم درحله (5) و فاطمه درقم مشهور و قطعی بوده و هیچ اختلاف یا تشابهی در مورد آنها وجودندارد برای سایر امامزادگان بقاع و قبور مختلفی را ذکر کرده اند . عبدالله یکی از فرزندان بزرگ و عالم حضرت بود که سئوالات علمای آنروز مدینه را در منزل حضرت امام جعفر صادق (ع ) پاسخ می داد .

صاحب منتخب التواریخ بنقل از انبات مدینه مي نويسد……… در منزل حضرت امام رضا –سال 203قمری  – هشتاد نفر از علماء ، فقها و شیعیان امصار بعد از زیارت خانه خدا برای دیدن جواد الائمه به خانه امام صادق ( ع ) در مدینه وارد  شدند . عبدالله پسر موسی ابن جعفر بناگاه وارد مجلس شده و درصدر مجلس می نشیند . یکی از صغار رو به علما کرده می گوید ایشان از ذریه رسول (ص ) می باشد هر چه می خواهید از ایشان بپرسید . علما سئوالاتی مطرح و جواب می گیرند و بعد امام جواد (ع) وارد می شوند بنابر این نقل قول احتمال اینکه صاحب این بقعه  عبدالله باشد بسیار  زیاد است که چرا بسیاری از وابستگان ائمه اطهار (ع)وقتی فهمیدندحضرت رضا به مشهد رفته اند رو به سوی آن شهر نهادند .وقتی در بین راه خبر شهادت حضرت را شنیدند به هر کجا که رسیده بودند تا زما وفات اقامت گزیده اند.(1) تعداد دیگری بعد از شنیدن خبر شهادت حضرت رضا (ع)برای خونخواهی رو بسوی مشهد نهادند.از جمله احمد ابن موسی مشهور به شاه چراغ با سه هزار نفر از اقوام ووابستگان وسه هزار نفر از غلامان خودبرای خونخواهی برادر خود بسوی خراسان حرکت نمود.در قم با حاکم انجا جنگیده که تعدادی از سادات  کشته شدند لذا به شیراز بازگشته و آنجا رحلت می نماید (2)با توجه به اینکه مسیر یزدو بافق یکی از راههای ارتباطی به خراسان بشمار میرفته احتمال گذر نمودن عبدالله از بافق که بعد ازاین جریانات از مدینه گریزان وبه سوی خراسان می رفته اند بسیار زیاد است.

مورخین مسیر حرکت حضرت رضا (ع)بسوی خراسان را بدین شرح ذکر کرده اند:(3)

مدینه،مکه،بادیه،قاسیه،بناج،بصره،اهواز،اربق،اصطفر(فارس امروزی)یزد، کوير بی نام ونشان،نیشابور ،ده سرخ،رباط سعد،سناباد،سرخس،ومرو.بیعت حضرت در روز سه شنبه 20 رمضان سال201واقع شد ومامون ایشان را به رضا ملقب ساخت.(4)دراینکه ایشان از یزد عبور کرده اند شکی نیست وکتب تاریخی یزد نیز در ذکر آثار وبرکات مسجد معروف فرط آنرا ذکر کرده اند.(5)با توجه به اینکه راه یزد ،بافق ، طبس،خراسان در قدیم زیاد مورداستفاده کاروانها قرار میگرفته است بعید نیست که نوادگان آن حضرت که بعدا رو بسوی خراسان نهادند غالبا در هیبتی که شناخته نشوند حرکت می نمودند از این شهر عبور کرده باشند یا تا زمان رحلتشان اقامت گزیده باشند وانچه نزد اهالی از چگونگی پیدایش قبر ایشان مشهور است اينكه یکی از اهالی بافق با مشاهده فرو رفتن نوردر  تل ریگزاری که محفل فعلی قبر امامزاده می باشد کنجکاو شده و باکاویدن زمین به بدن ایشان که ترو تازه بود ، برخوردمی نماید و بعدا مقبره وبارگاه  ساخته می شود .این قضیه در مورد امامزاده فضل ابن موسی ابن جعفر نیز صادق می باشد که قبر ایشان در یزد مخفی بود تا اینکه در زمان حکومت امیرمبارز الدین محمد ظفر در سال 747 هجری قمری با سرگذشتی مشابه انچه گفته شد پدیدار می گردد.(6)با توجه به تاریخ وفات این امامزاده در سال202قبر ایشان 545سال از دیده ها نهان بود(7) . از سوی دیگر انچه یکی از غلامان حضرت رضا (ع)در برخورد کاروان حضرت با سرزمین بی ابی وعلفی که تشنگی طاقت فرسائی بر اهل کاروان حادث می شود ذکر می نماید نقطه تاکیدی بر احتمالات بالا می باشد . البته در مورد محل دفن عبدالله ابن موسی ابن جعفر حداقل سه مکان در ایران  ذکر شده است که بعدا اشاره خواهم نمود:

1-شهرستان بافق

2-استر اباد گرگان

3-اوه يا آبه در دو فرسنگی ساوه(7)

نظريه دوم: ایشان نواده امام صادق(ع) واز وابستگان سببي امامزاده سيد جعفر يزد می باشند.

همانطور که ذکر شده گروه دوم امامزاده را از سادات عریضی ونوادگان علی ابن صادق (ع)می دانند .حضرت امام صادق (ع)17 ربیع الاول سال83 در مدینه ودر 15شوال 148 قمری بعد از65سال به شهادت رسیده و در بقیع دفن گردیدند.(8)ایشان 7 پسر و 3 دختر داشتند .

 نام پسران ایشان بدین شرح می باشد:(9)

1-اسماعیل2-عبدالله افطح3-عباس -4علی5-موسی6-اسحاق7-محمد

دختران ایشان عبارتند از:1-ام فروه2-اسماء3-فاطمه

بزرگترین فرزند حضرت اسماعیل(10)وکوچکترینشان علی بودکه در سرزمین عریض در یک فرسخی مدینه بدنیا آمده وهمانجا نیز وفات یافته (11)و دفن می گردد. قبر اسماعیل نیز در مدینه  قرار دارد (12)عبدالله که اورا به خاطر اینکه  پایش پهن بودافطح می گفتندظاهرا از امام اطاعت نمی نموده (13)وهفتاد روز بعد از وفات امام صادق (ع)در مدینه میمیرد وپیروانی که با ادعای امامتش اطراف وی جمع شده بودند پراکنده می شوند(14)

علی ابن جعفرمردی با فضیلت ، فقیه و کثیر الروایه بود که در کتب حدیث  شیعه نام  او به عنوان راوی سخنان امام موسی بن جعفر بسیار به چشم می خورد. شیخ مفید در    ارشاد می نویسد:

“علی ابن جعفر مردی بوده کثیر الروایه ، محکم کار ، محتاط ، متقی و پر فضیلت –او ملازم برادرش-“”موسی ابن جعفر (ع) بوده و حدیث فراوان از او روایت کرده است”(15)

ایشان وبرادرش اسحاق فصوص زیادی دال بر امامت حضرت موسی بن جعفر (ع)نقل نموده اندو به ائمه بعد از ایشان نیز اعتقاد و ایمان داشته اند (16)وی در سن سالخوردگی ،زمان امامت حضرت امام جواد (ع)(220-هجری قمری)را درک نموده وبعداز وفات در عریض مدینه دفن می گردد.البته دو مکان دیگر بشرح زیر به محل دفن ایشان نسبت داده می شود (17)

1-            بیرون شهر قم

2-بیرون شهر سمنان

سادات عريضي كيستند؟

امامزاده علي بن جعفر(ع) به جلالت شأن و مقام و شرافت نسب و طهارت خانوادگي و به علم و تقوي و صحت عقيده مشهور و معروف است و مرحوم شيخ عباس قمي در كتاب منتهي الامال(۲۳۰)گفته است كه: علي بن جعفر(ع) سيدي جليل القدر عظيم الشأن، شديد الورع و عالمي كبير و راوي حديث و كثير الفضل بوده و تا حضرت جواد(ع) بلكه بنا بقول صاحب كتاب(عمده الطالب)(۲۳۱)تا زمان امام هادي(ع) يعني خدمت پنج امام را درك نموده و پيوسته ملازم برادر بزرگوارش امام موسي كاظم(ع) را اختيار مي نمود و از آن جناب معالم دين و احاديث سيد المرسلين را اخذ و روايت مي كرده است، جلالت شأن و عظمت آن بزرگوار بحدي است كه در اين چند سطور نتوان تمام كمالات آن سيد جليل را نوشت .
علي از همه فرزندان امام صادق(ع) كوچكتر بوده و در دوران طفوليت، پدر بزرگوارش را از دست داده و با برادر خود امام موسي كاظم(ع) ملازم مي شده است، علماي رجال و مشايخ محدثين وي را به عظمت و بزرگواري ياد ميكنند.
علماء رجال در مورد سن شريف اين راوي و محدث بزرگ اختلاف نموده و عده اي سن مبارك آنحضرت را حدود صد سال وعده اي بالغ بر ۱۲۰ سال مي دانند، ما در بحث آينده روشن خواهيم نمود كه آن بزرگوار در سن ۸۵ در زمان امام هادي(ع) دارفاني را وداع گفته است .
تحقيقي در تاريخ ولادت و وفات علي العريضي(ع )
تاريخ تولد و وفات علي بن جعفر(ع) در هيچ يك از كتب تاريخ، رجال، انساب به آن تصريح نشده ولي با وجود امارات و قرائتي مي توان يقين نمود كه آن حضرت سني درحدود هشتاد و پنج سال داشته است، بدليل اينكه وفات امام صادق(ع) در سال ۱۴۸ هـ .ق و امامت امام هادي(ع) از سال ۲۲۰ هـ .ق شروع و تا سال ۲۵۲ هـ . ادامه داشته است و همچنين بيان گرديد كه علي در هنگام وفات پدر بزرگوارش طفل بوده، و طفل را همچنانكه علماء اهل اللغه تفسير كرده اند؛ شامل طفل مميز يا اينكه محتلم شود دانسته اند، لذا بايد گفت كه علي العريفي(ع) سني در حدود ۱۳ سال هنگام وفات پدرش داشته است چرا كه رواياتي از پدر خود ذكر نموده و از طرفي يكي از شروط راوي مميز بودن وي مي باشد. پس بناچار بايد ولادت آن حضرت را بين سالهاي ۱۳۴ و ۱۳۵ هـ.ق احتمال داد .
اما بايد وفات آن بزرگوار را در سنه ۲۲۰ هـ .ق يعني در اوائل امامت امام هادي(ع) قائل شد، چرا كه اگر بگفته بعضي از مورخين تا سال ۲۵۲ هـ .ق يعني تا اواخر امامت امام هادي(ع) زنده بود، حتي الامكان مي بايستي رواياتي از ايشان نقل مي نمود، كما اينكه از پدر بزرگوارش امام جعفر الصادق(ع) و برادر ارجمندش امام موسي كاظم(ع) و از برادر زاده اش امام رضا (ع) و از امام جواد الائمه(ع) روايات زيادي نقل نموده و از ناحيه ايشان ثبت و ضبط گرديد و در كتاب(المسائل)(۲۳۲)خود اكثر روايات را جمع آوري نموده است، لذا بناچار وفات آن محدث كبير را در سال ۲۲۰ از هجرت بايد رقم زد .
علي بن جعفر(ع) از نظر علماء رجال
و پاره اي از فضائل اخلاقي او
علامه مجلسي(ع) در جلد چهارم بحارالانوار آورده است كه علي بن جعفر(ع) از كساني است كه تمام علماي رجال باتفاق آراء او را ستايش بليغ نموده، و اضافه كرده كه او مردي فوق العاده با جلالت و با فضيلت بوده و در وثاقت و مورد اعتماد بودن او در نقل حديث، احدي ترديد ندارند و هركس كتب حديثي را بررسي كند، خواهد ديد كه او از برادرش امام موسي كاظم(ع ) چقدر حديث روايت كرده كه همگي حكايت از دانش و معرفت وي مي كند

همانطوريكه در صفحات قبل توضيح داده شد، بر روي قبر علي بن جعفر(ع) مكتوب بود كه هذا قبر علي بن جعفر و محمد بن موسي(ع) و بيان گرديد كه منظور از علي بن جعفر(ع ) ، علي بن حسن العلوي بن عيسي بن محمد بن علي بن جعفر العريضي(ع) است كه در تاريخ قم بر هجرت وي از عراق بسوي قم و ورود او به اين شهر و رحلت وي در قم و دفنش در نزديكي نهر سعد تصريح كرده است.

فرزندان امام صادق(ع)

مرحوم شيخ عباس قمي در كتاب منتهي الآمال به نقل از شيخ مفيد مي فرمايد كه براي حضرت صادق(ع) ده تن اولاد بود كه از اينقرار مي باشند .
۱ـ اسماعيل. ۲ـ عبدالله. ۳ـ ام فروه كه مادر اين سه نفر فاطمه بنت حسين بن علي بن الحسين امام سجاد(ع) بوده. ۴ـ موسي. ۵ـ اسحق. ۶ـ محمد كه مادر ايشان ام ولد بودند . ۷ـ عباس. ۸ـ علي. ۹ـ اسماء. ۱۰ـ فاطمه كه هر يك از ام ولدي بوده اند(۲۶۲ ).
مؤلف كتاب(عمده الطالب)(۲۶۳)قيد نمودند كه اعقاب ابوعبدالله جعفر الصادق(ع) از پنج پسر بوده كه عبارتند از، موسي كاظم ابوالحسن(ع) ـ اسماعيل الاعرج ابوعلي ـ محمد الديباج كه ملقب به مامون و كنيه او ابوجعفر بوده ـ اسحاق المؤتمن ابومحمد كه بسيار زاهد و عالم و محدث و خيلي شباهت به رسول الله داشته است ـ و علي ابوالحسن العريضي و اضافه مي كند عريض نام قريه اي در نزديكي مدينه است كه علي در آنجا سكونت داشتند، و اين قول مؤيد مادر مدفن علي بن جعفر در عريض خواهد بود .
اما دختران حضرت :
۱ـ ام فروه: زن عبدالعزيز بن سفيان بن عاجم بن عبدالعزيز بن مروان بود .
۲ـ فاطمه: زن محمد بن ابراهيم بن محمد بن علي بن عبدالله ابن عباس بود كه درحيات شوهرش فوت نمود .
۳ـ اسماء: زن حمزه بن عبدالله بن الباقر(ع) بود .
اما از اعقاب اسماعيل: محمد وعلي بودند .
از اعقاب موسي: ابوالحسن علي الرضا، ابراهيم الاصغر عباس، اسماعيل، محمد، عبدالله، عبيدالله، حسن، جعفر، اسحاق و حمزه اولاد باقي ماند .
از اعقاب محمد: حارض و قاسم و حسين اكبر بودند .
و از اعقاب اسحق مي توان حسين و حسن و محمد را نام برد .
اما در اعقاب علي بن جعفر العريضي(ع): علماء انساب اختلاف نمودند و اولاد آن بزرگوار را سه قسمت كردند و ما بجهت عدم تطويل كتاب فقط اعقاب علي بن جعفر(ع) كه از چهار فرزندان او مشهور است با ذكر تعداد فرزندان او خواهيم پرداخت .
“اما تعداد فرزندان علي بن جعفر(ع) عبارتند از:
۱ـ محمداكبر. ۲ـ احمد الشعراني. ۳ـ حسن. ۴ـ حسين. ۵ـ جعفر. ۶ـ علي. ۷ـ عبدالله. ۸ـ قاسم. ۹ـ محمدالاصغر. ۱۰ـ احمد الاصغر. ۱۱ـ (عيسي) نيز گفته شده است. ۱۲ـ ام كلثوم . ۱۳ـ مليكه. ۱۴ـ خديجه. ۱۵ـ حمدونه. ۱۶ـ زينب. ۱۷ـ فاطمه .
اما اولاد محمد الاكبر بن علي العريضي عبارتند از؛ عيسي الاكبر، حسن، يحيي، محمد، موسي، جعفر، حسين اما از اين هفت پسر فقط عيسي بن محمد بن علي بن جعفر(ع) را صاحب اعقاب زياد و داراي يازده پسر دانسته است برخلاف ديگران كه يا بلاعقب و يا قليل الاولاد شمرده شده اند چنانچه بيايد بدين قرار: حسن، حسين، محمد، جعفر اسحق(كه در شهر ري سكونت داشت) عبداله(كه در شام بود) علي، يحيي، احمد، عيسي، موسي و براي هر كدام هم اعقابي ذكر نموده اند كه از ذكر آن خودداري مي شود .
اما حسن فرزند عيسي بن محمد بن علي بن جعفر(ع) را هم فرزندي است موسوم به علي كه از امامزادگان جليل القدر شمرده شده و به فضل و تقوي موصوف و به علي العلوي العريضي معروف بوده است. و مدفن همين علي بن حسن بن عيسي العلوي بن محمد بن علي بن جعفر العريضي(ع بنابر اصح اقوال در قم و در همين بقعه مذكور مي باشد كه به مزار علي بن جعفر(ع) معروف است، چنانچه سابقا مذكور و صحت آنرا اثبات نموديم .
اما اولاد احمد الشعراني بن علي العريضي عبارتند از؛ عبيدالله، حسين، محمد .
و اولاد حسن بن علي العريضي، فقط از عبدالله مي باشد .
اما نسل جعفر الاصغر بن علي العريضي بسيار اندك و غالبا منقرض شده اند .
بقيه اولاد علي العريضي يا اولادشان دختر يا اينكه اصلا فرزندي نداشته يا اينكه فرزند داشته اند اما منقرض گشته اند “.

                            برای اولین بار دانشمند و مورخ گرانقدر مرحوم آقای دكتر ایرج افشار در کتاب یادگارهای یزد سنگ قبر ابو جعفر محمد ابن عبیدالله بن محمد العلوی الحسینی العریضی  متوفی515قمری که در مسجد حاجی کریم فهرج نصب بوده را با چاپ عکس آن در صفحه 1302 ضمیمه جلد دوم کتاب مذکور در سال 1348به امامزاده بافق نسبت می دهند.حال دلیل ایشان برای این نسبت دادن چیست ؟نمی دانم ولی آنچه دور از ذهن می نمایاند اینکه چگونه ممکن است یکی از نوادگان امام صادق (ع) از سادات عریضی در بافق مدفون باشد ولی سنگ قبر ایشان در مسجد فهرج در 20 فرسنگی بافق نصب شده باشد؟البته ممکن است سنگ قبر به انجا برده باشد ولی استنباط این مطلب بدون ارائه هیچ گونه دلیلی جای سوال دارد.

از سوی دیگر اگر اصل ونسب امامزاده ای را به صرف  وجود سنگ قبری در محلی نزدیک آن واینکه تعدادی از سادات عریضی در یزد واطراف آن مدفونند معین نمائیم پس چه بهتر که آنرا به سنگ قبری منصوب نماییم که در شهر بافق ونزدیک بقعه امامزاده پیدا شده است وآن سنگ قبر ديگري است كه متعلق به یکی دیگر از سادات عریضی بنام ابراهیم ابن محمد بن علی بن عبدالله (19)متوفی در سال 537 قمری بوده و  توسط اقای خاضعین در مسجد جامع بافق رویت شده بود ولی تا انجا که نگارنده به یاد دارددر محل امامزاده عبدالله نگهداری می شدکه بعد از تطبیق  باسایر سنگهای قبری که از سادات عریضی در اطراف یزد بدست امده است همگونی و همسخنی آن مشخص شده ونسب نامه این سادات ذوی الاحترام بیشترمشخص خواهد شد.

مشخصات سنگهای بدست آمده وفق تحقیق جناب آقای ایرج افشار به شرح زیر می باشد:

1-ابو جعفرمحمد ابن علی ابن عبدالله ابن احمد بن علی العریضی بن امام الصادق (ع) بخط نسخ متوفی 424 قمری (همان سيد جعفر يزد)

2-فخرالدین ابو جعفرمحمد بن عبیدالله بن محمد العلوی الحسینی العریضی کان ابوه محمد رحمةالله علیه و نور قبر توفی  فی صفر سنته خمس عشرو خمس مائه قدس الله روح بخط وفات سال515قمری

3-هذا قبر ابراهیم ابن محمد بن علی بن عبدالله رحمة الله علیه توفی فی رجب سنة سبع و ثلثین وخمس مأ ئه- وفات سال 537قمری(مسجدجامع بافق)

4-سید شهاب الدین ابو عبدالله محمد علی بن احمد بن حسین بن محمد بن علی بن عبدالله حسینی در موزه سیاتل امریک متوفی 538 قمری

بنابراين همانطور كه مشاهده مي نماييد تقریبا عبارت ” محمد ابن علي ابن عبدالله ” در هر چهار سنگ تكرار شده است كه وابستگي سببي صاحبانش را مي رساند

ادامه دارد…..

نتیجه گیری از این پژوهش و اینکه آیا امامزاده دیگری در بافق مدفون است یا خیر در بخشی دیگر درج خواهد شد

سید محمد میرسلیمانی بافقی