چغارت و تربیتش

همانطور که در خبرها آمد، تیم دسته یکی فوتبال تربیت یزد ( متعلق به تربیت بدنی یزد) به سنگ آهن بافق واگذار شده و احتمالاً از این پس این تیم با نام سنگ آهن بافق یا نام دیگری در مسابقات دسته اول فوتبال ایران شرکت می کند.

چند نکته مثبت

از آنجا که درحال حاضر در کشور ما به دلیل تبلیغات بی حد و اندازه، فوتبال در صدر ورزش های مورد علاقه جوانهاست، تیم داری و باشگاه داری شرکت سنگ آهن می تواند تبلیغ بسیار خوبی برای بافق باشد. کمااینکه قبلاً نیز شرکت سنگ آهن در این مورد تجربه های خوبی در لیک والیبال و هندبال و حتی کشتی کشور داشت. و از این لحاظ جای سپاس از مسئولان شرکت هست.

آنطور که من می دانم شرکت های دولتی موظفند درصدی از درآمدهای سالیانه خود را در امر ورزش و ترویج و توسعه آن خرج کنند و اگر چنین نکنند این پول ها در جایی دیگر هزینه خواهد شد. اگر تیم داری شرکت، موجب صرف این بودجه شود، باز هم جای تقدیر است.

در جهان امروز، باشگاه داری امر بسیار سودآوری است. البته در کشور ما به دلیل حضور پررنگ دولت در همه ی عرصه های اقتصادی، باشگاه داری هم با مشکلاتی روبروست. اما در مجموع، همین باشگاههای بی رمق هم تا حدی در زمینه پرورش استعدادها، می توانند مفید واقع شوند. اگر باشگاه آهن بافق هم؛ چنین کند و چند ده استعداد ورزشی از بین نوجوانها و جوانهای بافق، کشف و آنها را به ورزش حرفه ای کشور معرفی کند، من همین یک خدمت را برای یک عمر دعای خیر به مسئولان این شرکت کافی می دانم.

اما چند نکته منفی

از آنجا که در حال حاضر فضای کلی ورزش کشور و مخصوصاً فوتبال بسیار آلوده و حتی به نوعی می توان گفت مسموم و کثیف است، ورود به این عرصه برای شرکت کمی نگران کننده است.

تجربه حضور تیم شهید قندی در لیگ برتر فوتبال و شکست های خفت بار آن تیم و سقوطش به رده های پائین تر، یک نکته اساسی را برملا کرد و آن اینکه تیمی که به مدد پول و مبالغ هنگفت شکل گرفته باشد و اعضای تیم حمیت و غیرت وطنی نداشته باشند، راه به جایی نمی برد. همانطور که وقتی شرکت کابل های شهید قندی نتوانست از پس هزینه های تیم داری برآید، بازیکنان نیز، اداهای بسیار درآورده و ساز مخالف کوک کردند. می ترسم این سرنوشت شوم در انتظار تیم جدید شرکت نیز باشد.

تجربه های قبلی تیم داری شرکت سنگ آهن نشان داده است غالب بازیکنان به ضرب پول خریداری و برای دوره ای در خدمت تیم قرار می گیرند و بعد هم با یا بی خداحافظی می روند.

یک حقیقت تلخ را بگویم .

به طور کلی استان یزد، منطقه خوش استعدادی در زمینه ورزش نیست. این می تواند به دلیل ژنتیک ما یزدیها باشد یا به دلیل شرایط آب و هوایی یا حتی فرهنگ مردم اینجا. بنابراین تیم داری شرکت ها با استخدام بازیکن از سایر مناطق امکان پذیر می باشد. این امر ذاتاً ناشایست نیست به شرط آنکه حضور این افراد ورزشکار غیربومی، باعث پرورش چند و چندین ورزشکار بومی شود.

در همین فوتبال هم، اگر در تیم چند نفر بافقی حضور داشته باشند _ اگرچه بازی ضعیفی هم ارائه کنند _ می تواند برای ورزش بافق مفید باشد.

البته مسائل حاشیه ای هم هست و همه می دانیم که تیم تربیت یزد، هرگز گلی به سر فوتبال استان نزده و مسئله بدهی های این تیم هم هست و قس علی هذا. اما از آنجا که اینگونه تیم داری ها بیشتر برای پزدادن است و اینکه در بازار بی رقیب شرکت های دولتی اینچنین خرج کردنها، درحقیقت از ریش کندن و به سبیل چسباندن است و همه دست در جیب بیت المال دارند، سود و زیان و بودن و نبودن اصلاً مهم نیست. فقط کافی است نشان دهیم که چرخ ورزش دارد می چرخد. بگذرم.

اما در کنار همه ی اینها، اگر تیم تازه خریداری شده تربیت و واگذاری آن به شرگت سنگ آهن، بتواند علاوه بر پرورش و رشد ورزش پرطرفدار فوتبال در شهر، نام بافق را در ایران مطرح و در جایگاه شایسته خود بنشاند، کار مسئولان شرکت سنگ آهن چغارت و هزینه هایی که برای تیم داری کرده و می کنند، ارزشمند و قابل دفاع خواهد بود.

و نکته آخر اینکه، از این پس باید آماده نبردی نابرابر با غول های بی مروت و دست های ناپاک و بازی های پنهان و پلید مستطیل سبز بود.

امیدوارم تربیت چغارت، فدای بی تربیتی های امروز فوتبال ایران نشود.

 محمد علی پورفلاح