قهرمان شدن به چه قیمتی؟؟؟؟

هفته هاست که بافقی ها بر صدر جداول لیگ های فوتبال استان تکیه زده اند از بزرگسالان گرفته تا امید وجوانان چیزی که به مذاق دیگران خوش نیامده تا آنجا که کار را از بازی فوتبال فراتر بردند و به ورزشهای رزمی روی آورده اند.اما کاش میدانستند که آجر و زنجیر و چاقو در این ورزشها نیز جایی ندارد.نمیدانم چه واژه یا کلمه ای را میتوان برای این رفتار به کار برد.انگار آقایی کردن فوتبال این شهر بر دیگران بسیار سخت آمده که برای جبرانش راهی جز این چنین برخوردهایی در مستطیل سبز فوتبال نیافتند.راستی کارکرد کلمه فرهنگ در باشگاه های فرهنگی ورزشی کجاست در کدامین فرهنگ رسم میهمان نوازی این چنین است چه بر احوالات ما و ورزشمان گذشته است که به خود اجازه میدهیم برای قهرمان شدن به هم استانی و میهمانمان این گونه تعرض کنیم. از مظلومیت شهرمان در تمام عرصه ها شنیده ایم این بار سخن از مظلومیت فوتبال به میان آمده.گویی مظلومیت این مردم پایانی ندارد.اما همه به این امر واقفند که قهرمانی استان کمترین حق فوتبال این شهر است و حق گرفتنی است.