راکبان مرگ

موتورسیکلت؛ اگرچه یک وسیله ارزان قیمت نسبت به خودرو هست؛ اما در نظر مردم و متولیان راهنمایی و رانندگی همان جایگاه خودرو یا ماشین را ندارد و به نوعی با آن مانند دوچرخه رفتار می شود. از آن جهت که برای اخذ یک گواهینامه، آن سختی و مشقتی که مورد توجه قوانین هست برای موتورسیکلت نیست؛ از سوی دیگر به علت ارزانی و تنوع آن خانواده ها ترجیح می دهند تا از موتور جهت امورات روزمره خود استفاده کنند؛ به ویژه برای فرزندان پسر خود؛ در نتیجه گاه گاهی می شنویم که یک پسر نوجوان، سوار بر موتورسیکلت، بر اثر تصادف، جان خود را از دست می دهد و یا پدری، به کام مرگ فرو می رود! و موجب می شود تا خانواده هایی دچار بحران روانی شوند که ای کاش فرزندم و یا پدرم، سوار بر موتور نشده بود و یا برایش موتور نمی خریدیم!
اگر بخواهیم طرح سوالی کنیم که چرا هر از گاهی در بافق، شاهد جان باختن موتورسواری بر اثر تصادف می باشیم، به این پاسخ خواهیم رسید که در بیشتر تصادفات عامل انسانی دخالت دارند تا عوامل دیگر! و این می طلبد که متولیان فرهنگ سازی شهر اعم از راهنمایی و رانندگی، سازمان حمل و نقل شهرداری بافق، رسانه ها و حتی آموزش و پرورش،کلاس های را در این خصوص برای پسران نوجوان گذاشته و آنها را با فرهنگ موتورسواری آشنا نمایند و یا رسانه ها بخشی از مطالب خود را اختصاص به فرهنگ موتور سواری قراردهند؛ حتی راهنما و رانندگی نسبت به اعمال مقررات سخت گیر باشد. در این صورت هست که می توانیم گامی کوچک در کم شدن آمار کشته های ناشی از تصادفات برداریم. تصادفی که سالانه برای کشور ایران به بیش از 19 هزار نفر می رسد که قریب به سه هزار نفر آن در سنین نوجوانی هستند. این رقم بالایی هست و بنا بر آمارهای موجود، ایران  پس از کشور  مصر، ليبي، افغانستان، عراق و… جزو 10 کشور دنياست که از نظر ميزان تصادفات و شدت جراحات و تلفات رتبه بالايي را به خود اختصاص داده است. قدر مسلم، ناگفته نماند، برای کم شدن این آمار نیز به همکاری مجموعه ایی از نهادهای نظارتی، دولتی و تشکل های فرهنگی و اجتماعی هستیم و اگر این مجموعه ها به کار خودشان با تمام توان و قدرت ادامه بدهند کمتر شاهد از دست رفتن نیروی جوان و مولد کشور خواهیم بود.

محمدحسین تشکری