صبا نامه(مثلِ یه مَرد)

مثلِ یه مَرد
*********
خاکستری
———-
*پدرم ، مَرد بزرگی بود !!! . . نبود ؟. . . بی خیال . . حالا که نیست و مُرده . پس بذار بگم که اون مَرد بزرگی بود . . . مثلِ خیلی ها که این جوری میگن . . اِشکالی داره ؟
*********
*اونا زندگیِ مشترکشون رو با خوبی و خوشی سپری می کنَن . . رازِ خوشبختی شون ؟ . . راستش هیچ رازی در میون نیست . . . شوهره از خانمش هیچ درخواستی نداره و در عوض ، در برابرِ تمامِ درخواست های خانمش که سر به فلک می زنه فقط یه جواب میده و اونم اینه : چشم عزیزم .
*********
*مَرد ، در خانه ماند
زن
به سَرِ کار رفت .
مَرد به کارهای خانه رسید
زن
به خیلی جاها !!!
*********
*جنابِ رئیس به آدمای زیادی دستور میده و در مقابل ، فقط از یه نفر ، دستور می گیره . از همسرش که یه جورایی رئیسِ اونه !
*********
*پدرم همیشه عادتش بود تا سَرِ سُفره ، از حق و حقوقِ خانم ها بگه . البته اگه غذا هم خوشمزه شده بود حرف های بابا با خوشمز گی هایی هم همراه می شد . اون قدر که بعضی وقتا مادرم از این همه حرف و حرف و حرف ، حالش به هم می خورد و بدجور استفراغ می کرد .
*********
*وقتی به آینه نگاه می کنم تصویرِ پدرم رو در اون می بینم . یه چهره ی خیالی یا واقعی از آینده ی خودم رو . پس قراره این شکلی بِشم . مثلِ پدرم !! کسی که قول زیاد میده و قول هاش رو هم تند تند فراموش می کنه .
—–
سفید
—–
*حالا چندین سال بعد از فوتِ پدرم همه ی ما تقریباً اون رو فراموش کردیم البته به جز مادرم که هیچ وقت اون رو از یاد نمی بره و به قول خودش جای خالی اون رو با تمومِ دنیا هم نمی تونه پُر کنه . آفرین به مادرم که در عشق به همسر ، زبانزد شد و مرحبا به پدرم که تونست چنین حسی از اعتماد و دوست داشتن رو به مادرم ببخشه .
***********
*پدرم مَرد بزرگی بود . . . . نمی دونم چرا تا وقتی که زنده بود زورم میومد این جمله رو بهِش بگم . شاید اون روزا من هنوز این قدر بزرگ نشده بودم .
***********
*قبلاً ، همیشه از این که پدرم بهترین جای هال می نشست و بهترین نقطه ی میزِ ناهارخوری مالِ اون بود حسابی کلافه می شدم . اما حالا که مُدتیه بدجوری نبودش رو حس می کنم میگم : ای کاش پدرم بود تا خودم بهترین ها رو تقدیمش می کردم .
***********
نویسنده : جلیل زعیمیان ( صبا بافقی )