«اگر ملاقات با وزیر افاقه ای ندارد»

گفت پیغمبر که چون کوبی دری، عاقبت زان در برون آید سری/

چون نشینی بر سر کوی کسی، عاقبت بینی تو هم روی کسی/

(مولوی)

اظهارات نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و رئیس شورای اسلامی شهر در خصوص دیدار با وزیر صنعت و معدن، تجارت حاکی از یأس و نامیدی است. از گفته های آنان چنین بر می آید. که ماجرای فولاد ابویی به آخر رسیده و وزیر هیچگاه راضی نخواهد شد تا سهمیه گندله از 2500 به 5000 تن افزایش یابد. گندله ای که در چرخه تولید فولاد اساسی ترین نقش را دارد و به عنوان خوراک آماده برای تولید فولاد محسوب می گردد.

این رایزنی ها در حالی به بن بست خود نزدیک می شود که نمایندگان مردم اظهار دلسردی از ادامه پیگیریهای خود می نمایند و با زبان بی زبانی و گاه با صراحت لهجه اعلام می کنند که مردم خود می دانید و فولاد، اگر مردم خود می دانستند چرا شما را به عنوان نماینده خود در مسایل کلان شهر انتخاب کرده اند،

همين قدر که در وجود شما همت و عزم ديدند به شما راي دادند و شما را از ديگران متمايز ساختند. اين، از ان جهت نيست که مردم در احقاق حق خود ناتوان و عليل هستند، بلکه به حکم قانون امور خود را بر دوش شما گذاشته اند، چرا که شما را شباناني ديدند که چوب شباني در دستان شماست.

روي سخن بر اين است که اگر ملاقات با وزير افاقه اي نمي کند و دردي را دوا نمي نمايد، روي به ديگر سو بايد کرد. پاشنه کفش را استوار کشيد و راست قامت ايستاد و حرکت کرد. اگر از سوي حضرت وزير عايداتي نصيب نمي شود رو به سوي مقام بالاتر از آن بايد کرد. و همين گونه سلسله مراتب را طي کرد تا پاسخ مثبت را دريافت نمود. اين است که در آخر يک کسي پاسخ شما را خواهد داد، چرا وقتي دربي کوبيده شود، عاقبت زان پس درب سري بيرون خواهد آمد.

به نظر ميرسد بايد راهها را يکي پس از ديگري ادامه داد تا به نتيجه رسيد. اينگونه نيست که اگر از يک مسئولي جواب منفي شنيديد کار به آخر رسيده، چه بسا که برهان و منطق شما کافي نبوده. اينجا نياز هست تا به دلايل و مستندات کافي و با طرح هاي توجيهي محکم پا در ميدان گذاشت.

و به قول معروف« دلايل قوي بايد و معنوي- نه رگهاي گردن به حجهت قوي» باشد. که از اين طريق بتوان به خواسته هاي بحق مردم رسيد. مردمي که از اين معدن بيش از پنجاه سال است فقط حمل سنگ آن را با قطار و تريلر ديده اند و انتفاع آن به جيب مافيايي رفته که پنچه در پنچه آنها افکندن، زور پرزوريي مي خواهد و اين زور چيزي جز دلايل منطقي و حجت هاي قوي نيست.
محمد حسین تشکری