دوازدهمین مجمع هم اندیشی توسعه بافق و چند پیشنهاد

در هف­ته گذشته دوازدهمین مجمع هم اندیشی توسعه شهرستان بافق با حضور میهمانان خود همراه باحاشیه ­هایی برگزار گردید که وقوع این حاشیه ها اهمیت بررسی و آسیب شناسی این مجمع را دوچندان می­کند و لازم است هر کسی که به نوعی دغدغه توسعه شهرستان را دارد، نقطه نظرات خود را جهت بهبود این مجمع بیان کند. اینجانب مختصر نظراتی در این رابطه داشته که در ادمه بیان شده است.

به طور قطع می­توان گفت که تمامی شهروندان شهر ما، فارغ از گرایشات سیاسی خود، چه افرادی که در مجمع هم اندیشی توسعه شهرستان بافق حضور داشته ، و چه افرادی که به هر دلیل در این جلسات حضور نداشتند، به نوعی دغدغه توسعه شهرستان بافق را دارند و اتهام عدم داشتن دغدغه کافی برای توسعه شهر بر کسی وارد نیست. حال باید بررسی شود که چرا با اینکه دغدغه توسعه برای همه وجود دارد ولی باز استقبال از این مجمع رفته رفته کمتر می شود؟

از اولین نکاتی که پیرامون این مجمع باید در نظر داشت این نکته می باشد که در جلسات اولیه این مجمع، بحث هم اندیشی و ارایه پیشنهادات مطرح بوده و با برپایی جلسات متعدد هم اندیشی به طور تقریبی اکثر پیشنهادات سازنده در رابطه با توسعه شهرستان بافق ارائه شده است و منطق هم اینگونه حکم می­کند که پیگیری و به سرانجام رساندن پیشنهادات ارائه شده، بر ارائه پیشنهادات جدید ارجحیت داشته باشد. با نگاهی اجمالی به مجموعه پیشنهادات ارایه شده در بیانیه دوازدهمین مجمع هم اندیشی مشخص می­گردد که تا اجرایی شدن آن پیشنهادات سالیان دراز وقت و بودجه لازم است و به طور حتم در جلسه سیزدهم مباحث حول محور میزان پیشرفت پیشنهادات ارائه شده در جلسه دوازدهم می باشد. لذا همکاری و حضور افرادی اجرایی که به نحوی در پیشبرد آن پیشنهادات موثرهستند در جلسات ضروری به نظر می­رسد. به عبارتی دیگر رفته رفته و به صورت ناخواسته جلسات هم اندیشی به جلسات پرسش و پاسخ تبدیل می شود و با توجه به اینکه ماهیتاً جلسات پرسش و پاسخ، جلساتی مطالبه­ گر هستند لذا نحوه تعامل و رابطه پاسخ دهنده و پرسشگر بسیار مورد اهمیت قرار می­گیرد و اگر این حس در پاسخ دهنده ایجاد شود که هدف از سوالات و پیگیری­ها (حتی 10 درصد) تخریب وی می باشد در آن صورت حاضر به شرکت در آن جلسات نمی­شود.

حال شما در نظر بگیرید در جلسه­ای که فردی با سابقه مخالف­های شدید با سیاست­های دولت ( یکی از 80 نماینده­ ای که طرح دو فوریتی متوقف کردن مذاکرات هسته ای، که یکی از بزرگترین دستاورد­های دولت در سیاست خارجی بوده را امضا نموده است) و یا افرادی که در دولت­های قبل خود مسئولیت اجرایی بعضی از پروژه های به زمین مانده را به عهده داشتند و در این دولت مطالبه گر شده­ اند، به عنوان پرسشگر حضور داشته باشند، آیا منطقی است که نمایندگانی از دولت درمقام پاسخگویی حضور داشته باشند؟ مطمئناً پاسخ این سوال منفی است. حال در شرایطی که متاسفانه این ذهنیت منفی برای مسئولین ایجاد شده باید چه کنیم؟

دوست دارم با بیان خاطره­ ای از دوران دانشجویی راه­کاری برای این سوال ارائه دهم. در دانشگاه صنعتی امیر کبیر فضا به گونه­ ای است که حتی آبدارچی دانشکده­ها هم جهت­گیری سیاسی دارند چه رسد به اساتید، در این فضای کاملا سیاسی، انتخاب رییس دانشکده از گروه اقلیت سیاسی برای ما به عنوان نمایندگان شورای صنفی دانشکده جای سوال بود، که چطور اساتید، فردی با این دیدگاه و جهت گیری سیاسی را به عنوان رییس دانشکده انتخاب نمودند. در جلسه ای با یکی از اساتید پر نفوذ دانشکده این سوال را مطرح کردیم که حکمت این انتخاب چیست؟ ایشان در جواب بیان نمودند، فارغ از همه دیدگاه های سیاسی، دانشکده جهت رشد و تعالی به پروژه­های بزرگ که عمدتاً دولتی هستند نیاز دارد، لذا من بشخصه با دیدگاه سیاسی مخالف دولت، توانایی چندانی جهت جذب این پروژه­ ها را ندارم و برای این منظور ما، فردی را که به لحاظ سیاسی به دولت نزدیک­تر است را به عنوان رییس دانشکده انتخاب می­کنیم که با استفاده از تعامل و رابطه بهتری که با مسئولین دارد، پروژه های بیشتری را برای دانشکده جذب کند و دغدغه مالی برای پروژه های دانشجویان و اساتید وجود نداشته باشد.

به نظر من ما هم می­توانیم با پیروی از سیاستی که اساتید بنده در انتخاب رییس دانشکده داشتند، از افرادی که رابطه بهتری با دولت دارند استفاده کنیم. تنها راه رسیدن به توسعه بافق که هدف همه­ی ما با دیدگاه­های مختلف سیاسی است، راه مجادله و تحت فشار گذاشتن نیست. در بعضی از موارد یک تعامل سازنده بسیار موثر تر از سایر روش هاست.

توصیه من به تمامی کسانی که هم دغدغه توسعه شهرستان بافق را دارند و هم با دولت تعامل بهتری دارند این است که وارد میدان شوند و ایجاد این تعاملات رو وظیفه خودشان بدانند و از طرفی کسانی که حس می­کنند حضورشان شاید مانع پیشرفت و تعامل می شود، چند صباحی گوی و میدان را به
سایرین واگذار کنند تا انشاالله شاهد پیشرفت هر چه سریع تر شهرستان بافق باشیم.

در پایان لازم می دانم به این نکته اشاره کنم که در جوامع توسعه یافته هیچ­گاه روابط جای ضوابط را نمی­گیرد و اصلاً نیازی نیست که توسعه شهری با رابطه و تعامل با افراد محقق شود ولی در مملکت ما که تا توسعه یافتگی فاصله زیادی وجود دارد، چاره ای جز استفاده از رابطه و تعامل با افراد نیست

حامد فخارزاده