آیا خدا هم از سر تقصیر او خواهد گذشت

طی تماسی از سوی یکی از همشهریان بافقی از خبرنگار “بافق فردا” در خواست شد برای تهیه گزارشی به منزل ایشان واقع در خیابان شیخ محمد تقی برویم. قضیه و ماجرای اتفاق افتاده را از زبان علی شهبازی بشنویم.

ضمن تشکر از پیگیری شما. علی شهبازی، 23 ساله و مجرد حدود یکسالی هست که در معدن سه چاهون مشغول به کار هستم.

پنج شنبه 16 مرداد ساعت 12 شب در حالی که به خانه برمی گشتم روبروی پارک فرمانداری دچار تصادف شدم.

آن شب در آن حوالی عروس کشانی بود که به یکبار ماشین 405 نقره ای رنگی که تمام شیشه های آن نیز دودی بود از سمت چپ سبقت گرفت و اصلا متوجه من هم نشد. بر اثر برخورد با خودرو بین بلوک های که در اطراف باغچه خیابان بود گیر افتادم و از ناحیه پا دچار آسیب دیدگی شدم.

تمام استخوان های پایم خرد شده و تاکنون دو عمل انجام داده ام. چیزی که در این جا برایم دردآور است متواری شدن خودرو است. که هنوز هیچ کسی سراغ مرا نگرفته است. خودروی 405 به محض برخورد با من از داخل کوچه درمانگاه تأمین اجتمایی فرار کرد. دوستان همراهم نیز مسیری او را تعقیب کردند اما موفق نشدند رد یا نشانی از او پیدا کنند. نمی دانم این خودرو هم همراهی و اقوام عروس و داماد بود یا اینکه همین طوری آنان را همراهی می کرد.

آیا مردانگی و جوانمردی این است؟ اگر به جای من یکی از اقوام آنان این اتفاق برایش رخ می داد همین عکس العمل را نشان می دادند؟

از بستگان داماد یکی به منزل ما آمده و می گوید حالا که اتفاقی رخ نداده و خرج عمل رایگان است برای چه شکایت کنی؟

دوست دارم جوانی که راننده خودرو بود را ببینم و فقط یک سوال از وی داشته باشم این دنیا محل فراری پیدا کرده است آیا با وجدانی راحت زندگی می کند. آیا خدا هم از سر تقصیرات او خواهد گذشت؟

برای هر بار رفت و آمد به یزد باید هزینه آژانس، دکتر و دوا پرداخت کنم. بهتر نیست لااقل بداند الان در چه وضعیتی قرار دارم؟ مادرم که شبانه روز نفرین می کند. اینها را می گویم که بنویسید شاید وجدان خفته او بیدار شود.

نکته دیگر این که آیا برای رفتن به خانه بخت لازم است آرامش مردم شهر سلب شود. نیمه شب ازصدای ضبط خودرو، ترقه و بوق ماشین ها افراد آسایش و آرامش ندارند.

خواهشمندم اگر صدای من به گوش جوان (راننده خودرو)  می رسد بداند از حق خودم نخواهم گذشت.