صله ی رحم مجازی

در دورانی بسر می بریم که هیچ چیز رنگ و بوی خود را ندارد و به قول محاوره های عمومی ” ….. دیگه مثل قدیم نیست” یکی از موضوعاتی هم که دیگه مثل قدیما نیست ؛ صله ی ارحام است . تکنولوژی روز ، بلایی بر سر بشریت آورده است که روابط هم ، رنگ و بوی روابط سنتی و قدیمی را ندارد . ظهور ناخوشایند شبکه های مجازی ، انسان ها را گرفتار دسته بازی ها و گروه بازی هایی کرده است که در یک آن با صدها نفر درارتباطند ولی باز احساس تنهایی می کنند . همگی این آسیب اجتماعی را به خوبی لمس و درک کرده ایم که خویشان و اقوام در منزل بزرگترها گرد هم می آیند ولی ثانیه ای نگذشته که به جای ارتباط رو در رو و مستقیم با رسانه ای به نام تلفن همراه ، با هم گفتگو می کنند و فراموش می کنند که در حضور هم هستند . حتی کودکان و خردسالان نیز به جای پرداختن به بازی های دوستانه و گروهی ،  مدام بر سر تلفن همراه و استفاده از برنامه های آن با یکدیگر درگیر می شوند . ارتباط مجازی با افرادی که گاهی حتی برای ما ناشناس هم هستند ما را از روابط خانوادگی و فامیلی دور می سازد و ما را درگیر مسائلی می کند که در بسیاری از مواقع ، غیرواقعی و مخرب اذهان هستند . ایکاش وقتی برای دید و بازدید از منزل خارج می شویم این به اصطلاح همراه خود را درمنزل رها کرده و در معیت همراهان واقعی خود به دیدار خویشان برویم . ارتباط عالی ترین دستاورد بشری است . هنگامی که فردی از طریق ابزار زبان با فرد دیگری ارتباط برقرار می کند ؛ رابطه ای میان آنان شکل می گیرد که آن را در هیچ جای دیگر طبیعت نمی توان یافت . همین توانایی برگردان اصوات بی معنا به کلمات گفتاری و نوشتاری ، مهم ترین امتیاز بشر ، یعنی زبان است . پس تعجب آور نیست اگر فیلسوف آلمانی ، کارل یاسپرس مدعی است که عالی ترین دستاورد انسان در دنیا ارتباط شخصیت با شخصیت است . ما نباید اجازه بدهیم وقتی که با همسر و فرزندانمان ساعت فراغتی دور هم جمع می شویم ابزار و آلاتی به نام تلفن همراه ، تبلت و… فکر و ذهن ما را از توجه به یکدیگر دورکند و خدای ناکرده زمینه ای فراهم شود که افراد خانواده ما از وقت گذرانی در دنیای مجازی احساس لذت و مسرت بیشتری داشته باشند تا در کنار هم بودن . درست است وسوسه انگیز است و نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت . ولی بیایید سیر در دنیای مجازی را مدیریت کنیم . ساعت مشخصی برای آن در نظر بگیریم و اینگونه نباشد که شبانه روز ، درگیر آن باشیم که در اینصورت بدون اینکه متوجه باشیم احساس تنهایی می کنیم . زیرا پیامد فروپاشی ارتباط در اغلب موارد ، تنهایی ، مشکلات خانوادگی ، عدم صلاحیت و نارضایتی شغلی و زناشویی و فشار روانی خواهد بود .

طیبه غلام زاده بافقی