معلم چراغ راه دانش است

بارها شنیده ایم که معلمی شغل پیامبران است . شغل بزرگان ، دانایان ، آنان که می توانند خوب و بد را تشخیص دهند . آنان که آموزش دیده اند تا آموزگار باشند . در گذشته نیز نیاکان ما فرزندان خود را دست آموزگاران و دبیران می سپردند .

از لحظه ای که آموزش کودکان آغاز می شد ، محیط آموزشی و مدرسه حکم پدران و مادران تعلیمی آنها را داشت . آموزگاران در تربیت دانش آموز می کوشیدند و از جانب پدر و مادر حق داشتند برای تربیت کودک هر روندی را پی بگیرند . آن زمانها ترکه و تنبیه بدنی بود ، بودند بچه هایی که به فلک بسته می شدند . شلاق کف پاهایشان می خورد ،آنها می گریستند و عذرخواهی می کردند اما بی احترامی نمی کردند . گاهی می شد پدران و مادران کنار کودک در حال تنبیه خود ایستاده بودند و دم نمی زدند . نمونه اش را در سریال ابوعلی سینا دیده ایم پورسینا به خاطر داشتن فهم و درک بالاتر از سن خود در حضور پدر و مادرش تنبیه شد . پدر می دانست فرزندش بی گناه فلک می شود اما دم نزد ، چون می دانست معلم شایسته احترام است . با سنگینی و وقار ایستاد تا ابوعلی سینا احترام به بزرگتر و معلم را یاد بگیرد . آن زمانها احترام ارزش داشت مادران و پدران قدر این ارزش را می دانستند و آن را به فرزندان خود منتقل می کردند.

اما شوربختانه امروز شاهد این احترام نیستیم . والدین فرزندانی را به مدرسه می فرستند که فرهنگ احترام را نیاموخته اند بزرگتر و کوچکتر سرشان نمی شود ، پر از غرور و نخوتند . توانایی شنیدن نازکتر از گل ندارند . بد به حال پدر و مادری که با یک اعتراض کودک بدون اندیشه و تحقیق به صحن مقدس مدرسه گام می گذارند و معلم را مورد ضرب و شتم قرار می دهند . تنبیه بدنی دانش آموز درست نیست ولی اگر بچه ای درست تربیت شود ، هیچ گاه نیاز به تنبیه پیدا نمی کند .

معلمین خود پدر و مادرند ، آنها هیچ وقت بچه ای را آزار نمی دهند . هدفشان ،خواسته شان، یادگیری و بالا رفتن درک و فهم دانش آموزان است . اگر سختگیری نباشد هیچ بچه ای درست بار نمی آید . ما گوشه و کنار جوانان و نوجوانانی را می بینیم که تنها شکل بزرگ شدن به خود گرفته اند، کنارشان بنشینیم و با آنها حرف بزنیم ، رفتار کودکانه شان را به خوبی مشاهده می کنیم خیلی قدیم ها دانش آموزان از همان کودکی مرد و زن بار می آمدند و لی امروزه خودشان پدر و مادر می شوند در حالیکه احترام نمی شناسند . همین بزرگواران به خود اجازه می دهند به مقام والای معلم بی احترامی کنند . معلم جامعه ما به حق قانونی خود نرسیده است با سخترین شرایط زندگی می کند ولی با عشق به کارش می رسد . قدر این عشق را بدانید احترام به معلم را به فرزندان خود بیاموزید ، نگذارید این فرهنگ از جامعه ما رخت بربندد . آنانکه دست به روی معلم بلند می کنند باید نتیجه عمل زشت خود را ببینند .

عالیه نقیب الذاکرین