معلم چراغ راه دانش است
بارها شنیده ایم که معلمی شغل پیامبران است . شغل بزرگان ، دانایان ، آنان که می توانند خوب و بد را تشخیص دهند . آنان که آموزش دیده اند تا آموزگار باشند . در گذشته نیز نیاکان ما فرزندان خود را دست آموزگاران و دبیران می سپردند .
از لحظه ای که آموزش کودکان آغاز می شد ، محیط آموزشی و مدرسه حکم پدران و مادران تعلیمی آنها را داشت . آموزگاران در تربیت دانش آموز می کوشیدند و از جانب پدر و مادر حق داشتند برای تربیت کودک هر روندی را پی بگیرند . آن زمانها ترکه و تنبیه بدنی بود ، بودند بچه هایی که به فلک بسته می شدند . شلاق کف پاهایشان می خورد ،آنها می گریستند و عذرخواهی می کردند اما بی احترامی نمی کردند . گاهی می شد پدران و مادران کنار کودک در حال تنبیه خود ایستاده بودند و دم نمی زدند . نمونه اش را در سریال ابوعلی سینا دیده ایم پورسینا به خاطر داشتن فهم و درک بالاتر از سن خود در حضور پدر و مادرش تنبیه شد . پدر می دانست فرزندش بی گناه فلک می شود اما دم نزد ، چون می دانست معلم شایسته احترام است . با سنگینی و وقار ایستاد تا ابوعلی سینا احترام به بزرگتر و معلم را یاد بگیرد . آن زمانها احترام ارزش داشت مادران و پدران قدر این ارزش را می دانستند و آن را به فرزندان خود منتقل می کردند.
اما شوربختانه امروز شاهد این احترام نیستیم . والدین فرزندانی را به مدرسه می فرستند که فرهنگ احترام را نیاموخته اند بزرگتر و کوچکتر سرشان نمی شود ، پر از غرور و نخوتند . توانایی شنیدن نازکتر از گل ندارند . بد به حال پدر و مادری که با یک اعتراض کودک بدون اندیشه و تحقیق به صحن مقدس مدرسه گام می گذارند و معلم را مورد ضرب و شتم قرار می دهند . تنبیه بدنی دانش آموز درست نیست ولی اگر بچه ای درست تربیت شود ، هیچ گاه نیاز به تنبیه پیدا نمی کند .
معلمین خود پدر و مادرند ، آنها هیچ وقت بچه ای را آزار نمی دهند . هدفشان ،خواسته شان، یادگیری و بالا رفتن درک و فهم دانش آموزان است . اگر سختگیری نباشد هیچ بچه ای درست بار نمی آید . ما گوشه و کنار جوانان و نوجوانانی را می بینیم که تنها شکل بزرگ شدن به خود گرفته اند، کنارشان بنشینیم و با آنها حرف بزنیم ، رفتار کودکانه شان را به خوبی مشاهده می کنیم خیلی قدیم ها دانش آموزان از همان کودکی مرد و زن بار می آمدند و لی امروزه خودشان پدر و مادر می شوند در حالیکه احترام نمی شناسند . همین بزرگواران به خود اجازه می دهند به مقام والای معلم بی احترامی کنند . معلم جامعه ما به حق قانونی خود نرسیده است با سخترین شرایط زندگی می کند ولی با عشق به کارش می رسد . قدر این عشق را بدانید احترام به معلم را به فرزندان خود بیاموزید ، نگذارید این فرهنگ از جامعه ما رخت بربندد . آنانکه دست به روی معلم بلند می کنند باید نتیجه عمل زشت خود را ببینند .
عالیه نقیب الذاکرین
سرکار خانم نقیب الذاکرین ممنون از تذکربجایتان.کاملا با صحبتهای شما موافقم.به نظر من اگر سال گذشته که همین اتفاق افتاد مدیریت آموزش وپرورش با مسببین آن برخورد شدیدی کرده بودامسال باز شاهدبی احترامی به معلم نبودیم.