آیا سکوت اصولگرایان یزدی در دور دوم انتخابات منطقی است؟

انتخابات و هفت نگاه مختلف
یادداشت نخست: آیا سکوت اصولگرایان یزدی در دور دوم انتخابات منطقی است؟
از ساعت 24چهارشنبه اول اردیبهشت و از دقایق اولیه شروع دومین روز این ماه، سوت آغاز رقابت های انتخاباتی در سراسر کشور و نیز برای بزرگترین و گسترده ترین حوزه انتخابیه کشور به صدا درآمد، حوزه انتخابیه ای که شرق و غرب آن چیزی فراتر از 700 کیلومتر فاصله دارد و پنج شهرستان ابرکوه، بافق، بهاباد، خاتم و مهریز و صدها دهستان و روستا را شامل می شود؛ تا در رقابتی این بار نفسگیرتر، یکی از دو نامزد باقیمانده به مجلس راه پیدا کنند و اما تبلیغات دور دوم یک ویژگی یا یک تفاوت اساسی با دور نخست دارد و آن، سکوت جالب توجه اصولگرایانی است که در دور نخست، تا می توانستند در بوق و کرنا کردند که مجلس باید اصولگرا باشد، ما پیروز انتخاباتیم و …
این تفاوت و ویژگی اگرچه شامل دو نامزد باقیمانده از حوزه انتخابیه گسترده ای که شامل پنج شهرستان است نیز می شود اما در بررسی های به عمل آمده چنین به نظر می رسد که سکوت اصولگرایان یزدی در این دور از انتخابات و عدم حمایت از کاندیداهای باقیمانده خود جای سوال عمیق تری دارد و به نظر نگارنده چندان منطقی به نظر نمی رسد! همه آنانی که دستی بر آتش فعالیت های سیاسی ـ اجتماعی دارند می دانند هر دو نامزد از ایده های اصولگرایانه حمایت می کنند با این تفاوت که در این کارزار، هر کدام طرف مقابل را به نزدیک بیشتر با جناح تندرو متهم می کند و این یعنی انتساب به تندورها باعث ریزش رأی خواهد شد.
بابایی و ادامه مسیر جوکار!
با پیچیده زمزمه های تغییر استاندار یزد، انبوهی از رایزنی ها در قالب بیانیه و جبهه گیری! سعی در آن داشت تا فرد مورد نظری که بتواند منافع گروهی ـ جناحی آنان را مرتفع سازد بر صدر تشکیلاتی به نام استانداری یزد تکیه زند! در این میان جدال اصولگرایان و اصلاح طلبان در دقیقه نود به دو گزینه رسید: بابایی که مورد حمایت اصولگرایان بود و میرمحمدی که مورد عنایت ویژه تابش و لابی تهران نشین بود و اما در نهایت این میرمحمدی بود که از استراحتگاه پنج ساله خود پس از بازنشستگی خارج شد و راه دیاری را در پیش گرفت که دو دهه قبل از آن مهاجرت کرده بود.
این که نوشتیم بابایی و ادامه مسیر جوکار به این دلیل است که این دوچهره مسیری مشترک پیموده اند یعنی جوکار نیز همچون بابایی و پیش از استاندار شدن فلاح زاده، تمام لابی های موجود را آزمود اما موفق نشد و چون موفق نشد به نمایندگی یزد بسنده کرد، راهی که بابایی نیز ان را پیموده است یعنی از تمامی فشار خود برای استاندار شدن استفاده کرد و چون نتوانست به نماینده شدن آن هم در حوزه ای به جز یزد، رضایت داد.
صباغیان اصولگرا اما مستقل تر!
صباغیان همچون بابایی اصولگرا است اما وابستگی های جناحی ـ سیاسی بابایی را دارا نیست و می توان گفت مستقل تر از بابایی است. تفاوت دیگر این دو نامزد باقیمانده از استان یزد در حامیان آن ها است. صباغیان در دور نخست با بدشانسی و به دلیل کم آوردن تنها 600 رأی نتوانست حائز اکثریت شود!کاندیدایی که کاملا مستقل عمل کرد و از حمایت های آن چنانی هم برخوردار نبود اما بابایی در حالی که پای بر شانه مردم گذاشته، سر بر شانه متمولینی دارد که از او همه گونه حمایتی کرده از هیچ بریز و بپاشی نیز دریغ نکرده اند! متمولینی که به نوعی به بابایی مدیون هستند!!!
خلاصه کلام
سکوت اصولگرایان یزدی از این جهت که هر دو نامزد اصولگرا هستند طبیعی به نظر می رسد اما از این جهت که بین بابایی و صباغیان تفاوتی احساس نکنند اندکی غیر منطقی است شاید به همین دلیل است که تیم رسانه ای این دو نامزد خاصه بابایی! کوشیده اند تا حمایت ضمنی اصلاح طلبان را به نفع خود مصادره کنند! حمایتی که هیچگاه تأیید نشد
در روزهای پیش رو بیشتر خواهیم نوشت

رضا بردستانی