اما روز کارو کارگر

در تقویم کشوریازدهم و دوازدهم هر سال به دو مناسبت شناخته میشود.

تجیل از کارگران و گرامیداشت معلمین واما امسال این دوروزدرهم اذغام شد ودوازدهم اردیبهشت روزجهانی کارو کارگروروزمعلم نام گرفت.بحث بنده در خصوص چرایی ادغام این دوروز نیست بلکه صحبتم با مسئولین محترمی است که برای این دوقشر تفاوت قائل شدند.

نمیدانم درسطح استان مناسبتی برای روز کارگر گرفته شده یا نه لاکن انچه ازشواهد پیداست کارگر دیگر روزی ندارد.

البته کارگران مظلوم ما سالهاست که حال و روز خوشی ندارند و به مدد سیاستهای کجدار و مریز مسولین ازحداقلها هم برخوردار نیستند اما دلخوش به این بودند که حداقل روزی درتقویم بنامشان است و یکروز از سال مسئولین نیم نگاهی به آنها میاندازنداما چنانچه مثل امسال سالهای بعد هم روزکارگردرحاشیه روز معلم قرارگیرد این امید هم ازدست خواهد رفت و کارگر دیگر حتی روزتجلیلی هم نخواهد داشت.

دراینجالازم است که متذکرشوم ما کارگران هیچگاه ازنظر شغلی خودراهمسطح معلمین ندانسته و نمیدانیم چون به گفته معمارانقلاب معلمی شغل انبیاست ولی توقع داریم درروزی که بنام ما هم هست ماهم دیده شویم و کارگر تلقی این را نداشته باشد که هیچ جا و برای هیچ کس مهم نیست.

امیدوارم مسئولین محترم برای سالهای بعد طوری برنامه ریزی کنند که اگر درروز پرستار از پرستاران محترم بصورت نمادین تجلیل میشودوازمعلمن محترم تجلیل خاص میگردد از ما کارگرها هم تجلیلی در خور شان ومنزلتمان انجام پذیرد.
رضا دهقانزاده بافقی(رخصت)