جاده مرگ
ارابه مرگ در جاده بافق یکه تازی می کند و هر از گاهی گلهایی را با تازیانه نفرت و خشونت خود پرپر می کند و ما تماشا چیان این مناظر ترسناک هستیم و شاید یک بار هم از خود نمی پرسیم که ممکن است نفر بعدی ما باشیم؟
حکایت دو بانده شدن جاده بافق هم کم کم دارد مثنوی هفتاد من کاغذ می شود.هفته ای نیست که خبر دلخراش تصادفی هولناک را در این جاده نشنویم.
چرا مسئولان برای رفع این مشکل که با جان مردم سروکار دارد,جلسه ویژه ای تشکیل نمی دهند ؟چرا هر مسئولی توپ را در زمین دیگری می اندازد؟چرا کشوری با این همه ثروت هنوز بودجه ای کافی برای ابتدایی ترین نیاز های شهروندان خود ندارد؟ مردم باید دم خروس را باور کنند یا قسم حضرت عباس؟اگر پولی در خزانه نیست و کفگیرها به ته دیگ خورده است پس این همه پرونده ریز و درشت اختلاس و دزدی مسئولان در دو لت های قبلی و فعلی از کجا می آید؟
کم کم باید به دیانت این افراد شک کرد و حتی باید به انسانیت آن ها هم با دیده تردید نگریست.واقعا ارزان ترین چیز در جامعه ما مرگ است و بر سر هر کوی و برزن مرگ ارزان می فروشند. چقدر راحت در مورد مرگ صحبت می کنیم و بعد برای آن هزار دلیل و استدلال شرعی و عقلی می آوریم تا اندکی از رنج های خود بکاهیم.
تا کی باید پدری در سوگ فرزند بنشیند و فرزندی در داغ از دست دادن پدر ومادرش مویه کند.
چرا کسی از مسئولان به خاطر کشته شدن مردم بی گناه استعفا نمی دهد؟ چرا کسی اظهار تاثر و تالم نمی کند؟
دوستی نوشته بود ما برای دوبانده شدن جاده انقلاب نکردیم ما عاشورایی هستیم و برای اسلام انقلاب کردیم .
ما برای حجاب انقلاب کردیم تا زنانمان لخت و عریان در خیابان ظاهر نشوند .ما برای ولایت فقیه انقلاب کردیم.
ما برای حجاب انقلاب کردیم تا زنانمان لخت و عریان در خیابان ظاهر نشوند .ما برای ولایت فقیه انقلاب کردیم.
واقعا وقتی این مطالب را خواندم متاسف شدم . مگر می شود باور کرد که هنوزچنین اندیشه هایی در جامعه وجود دارد؟ آیا می شود پذیرفت که هنوز چنین انسان هایی با این اندیشه های افراطی در شهر و کشور ما زندگی می کنند و آن هم دقیقا در همین نزدیکی و در یک قدمی ما؟
آیا کشته شدن انسان ها این قدر برایمان بی اهمیت شده است که باید انسانیت خود را زیر پا بگذاریم و فکر کنیم عقیده ما بالاتر از دیگران است و ما بیشتر از دیگران می فهمیم بنابراین به خود حق می دهیم که به عنوان مدافع انقلاب و نظام, هر انتقادی را در نطفه خفه کنیم و هزاران انگ و برچسب به منتقد بزنیم تا کمی عقده های درونمان تسکین یابد؟
فکر کنیم اگر یکی از اقواممان یا خواهر و برادر و فرزند مان هم کشته می شد همین گونه حرف می زدیم یا از عالم وآدم طلبکار بودیم وبه زمین وزمان ناسزا می گفتیم؟
مسئولیت به این نیست که چند صباحی فرد بر مسند قدرت تکیه بزند و حقوقی از بیت المال دریافت کند و هرروز در این جلسه و آن جلسه شرکت کند و فقط آمار بدهند که ما فلان کار و بهمان کار را انجام دادیم. مسئولیت این است که اگر نمی توانید کاری انجام دهید عطایش را به لقایش ببخشید و صحنه را برای دیگران خالی کنید.
چگونه یک مسئول می تواند شبها, سر راحت به بالین بگذارد در حالی که به خاطر سهل انگاری و بی تدبیری وی انسان های بی گناه کشته می شوند.
شاید کسی بگوید عامل تصادفات فقط جاده نیست و عوامل دیگری هم منجر به تصادف می شود. این حرف کاملا منطقی و درست است ولی اگر نتوانیم آمار تصادفات جاده ای را به صفر برسانیم اما می توانیم آن را کاهش دهیم منتها هرکس به اندازه توان خود.
تا کی باید این صحنه های دلخراش را دید و شنید ؟ چرا وعاظ و خطیبان که تریبون دار هستند دائما این مساله را فریاد نمی زنند؟ تا کی باید خون مردم بی گناه به علت بی تدبیری مسئولان ریخته شود تا مسئولان خواب زده بیدار شوند و آستین همتی بالا بزنندومانع این همه خون ریزی شوند.؟
دکتر حسین ارجمند
بازدید: ۵۷
یک نویسنده دل و جرات دار پیدا نمی شود بگوید: از مردم می خواهم شنبه صبح، از ساعت9 صبح، تا قانع شدن جواب و وعده مسئولان، در میدان ورودی شهر بافق، بصورت آرام و ساکت بنشینند و جاده را بر هر گونه رفت و آمدی ببندند…. خواهید دید چگونه جواب می دهد… یادتان نرفته است که با نشستن در بلوار انقلاب، کمربندی را ظرف 40 روز درست کردند…. یا جاده را ظرف دو ماه درست کنند یا فرماندار برود.