متن اولین نطق پیش از دستور محمدرضا صباغیان در مجلس شورای اسلامی

سلام علیکم جمیعا  ورحمت الله
اعوذ  بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
با کسب اجازه از نمایندگان بزرگوار  و ریاست محترم مجلس
ابتدا تبریک عرض می کنم ولادت امام رضا (ع) را ،قبل از بیان عرایضم، باید عذرخواهی داشته باشم از سروران عزیزم زیرا در بیان مطالب سعی شده نگاهی آسیب شناسانه و یک خود انتقادی نسبت به عملکرد مجلس و ما نمایندگان داشته باشم
خواهشمندم این نقد را به حساب دردها و مشکلاتی بگذاریم که جامعه بویژه قشر ضعیف ما را می آزارد و  ما نمایندگان طبق سوگندی که خورده ایم در برابر آن مسئولیم و همه باید به دنبال راهی باشیم که این مشکلات را که کم هم  نیست و در شان و وعده های نظام اسلامی هم  نمی گنجد درمان کنیم
نمایندگان محترم ، همان طوریکه مستحضرید در ابتدای شروع بکار مجلس توفیق داشتیم  خدمت مقام معظم رهبری ،ریاست محترم جمهور و نمایندگان صاحب تجربه ادوار گذشته و تعدادی از وزرای محترم  برسیم
همه آن عزیزان هرکدام به نوعی و با زبانی ، از تورم قوانین ، ضعف در نظارت و توجه بیشتر به طرح ها و برنامه های ملی به جای نگاه های بیش از  اندازه محلی و منطقه ای _ که گاها مشکلات زیادی را برای برنامه های ملی و دولتمردان ایجاد می کند گفتند  بویژه  مقام معظم رهبری ،که خواستار مجلسی قوی و توانمندی شدند که در راس امور باشد
اگر بخواهیم کمی شفاف بگوئیم همه ضمن تشکر از تلاش های صورت گرفته با زبانی محترمانه متذکر شدند مجلس در دو کارکرد اصلی خود که یکی  قانون گذاری و دوم  نظارت است آنچنان که قانون اساسی  خواسته و جامعه و نظام اسلامی انتظار دارد انجام وظیفه نکرده است
عزیزان بزرگوار،  بدون شک اگر مجلس که در راس امور هست درست و بجا عمل کند و بجای این که نمایندگان بعضا قدرت داشته باشند مجلس قدرت داشته باشد هیچ دولتی ضعیف عمل نخواهد کرد و هیچ وزیری کوتاهی نخواهد نمود و کشور به سرعت پله های ترقی و رشد را طی خواهد کرد و مشکلات مردم سامان خواهد گرفت حال این دولت  سازندگی ، اصلاحات ، عدالت محور و یا دولت تدبیر و امید باشد.
و اگر مجلس گرفتار مسائل محلی و منطقه ای و وابستگی های جناحی و خدای ناخواسته دنبال منافع باندی و شخصی خود برود هر دولت و هر شخصی در راس قوه مجریه باشد و هر شعاری را که سر دهد به جائی نخواهیم رسید؛ فقط چند روزی مردم دلی خوش می دارند ولی نتیجه ای از آن حاصل نخواهد شد
بزرگواران نمی خواهم دولت ها را تبرئه کنم بلکه آنها نیز به سهم خود در ایجاد گرفتاریها و مشکلات مردم سهیمند ولی همه اذعان داریم به این نکته که اگر مجلسی قوی و کارامد باشد دولت نیز قوی و کارامد خواهد بود
امروز  جامعه ما به دو بیماری مزمن و آزاردهنده ای مبتلاست که همه به نوعی به آن معترفیم یکی ضعف در قانون ودیگری نبود نظارت جدی ، که هر دو از وظایف اصلی ماست
ما در این دو مورد چه کس را می خواهیم مقصر کنیم وقتی  قانون اساسی از طرف مردم  ، قدرت و اختیار تذکر ، تفحص ، سئوال ، استیضاح، و برکناری مجریان را در صورت کوتاهی و قصور  به ما داده است اگر ضعیف هستند و یا کوتاهی می کنند ومشکلات مردم درمان نمی شود چه کسی مقصر هست ؟
اگر ما نظری هم به کشورهای پیشرفته داشته باشیم تنها نمایندگان مردم هستند که  از این قدرت بالای مردمی و قانونی خود به نحوی شایسته و بجا  استفاده کرده اند و دولت ها را مجبور کرده اند که نقاط ضعف خود را کاهش و نقاط قوتشان را تقویت کنند
نمایندگان بزرگوار ، زمانی مجلس در راس امور هست که رئیس جمهور و وزراء  در برابر هر نوع کوتاهی و قصور  خود و یا زیر مجموعه اشان خود را عزل شده ببینند نه این که وقتی بررسی می کنیم علی رغم وجود گرفتاریها و مشکلات  مردم و وجود ضعف ها ، نه این که رئیس جمهوری استیضاح نمی شود بلکه اصولا سئوالی هم از ایشان نمی گردد و این در صورتی است که بعضا حتی از ابلاغ مصوبه مجلس و شورای محترم نگهبان نیز،  سر باز زده اند و صدائی از نمایندگان بر نخواسته  گویا حق استیضاح و سئوال ازرئیس قوه مجریه برای تشریفات زینت بخش قانون اساسی ما گردیده است در صورتی که قانون گذاران منافعی را بر ان مترتب دیده  ولازم دانسته اند که در قانون اساسی اورده اند این گونه به نظر می رسد که روئسای جمهور خود در برابر کوتاهی ها و ضعف ها در حاشیه امنی قرار گرفته اند و چندان دغدغه ای نسبت به نظارت مجلس بر خود ندارند  و اگر هم دغدغه ای باشد انتخابات دور دوم ریاست جهوریشان هست که شاید مردم رای مجدد به انتخابشان ندهند و بعد از انتخابات دور دوم ، چندان وقعی به  نمایندگان گذارده نمی شود و این نگاه به مجلس اثرات زیان باری بر جای می گذارد  گرچه لازم به ذکر است که این رویه کم و بیش در همه ادوار  گذشته وجود داشته است

ما شاهدیم نظارت مجلس بر وزراء  هم به گونه ایست که برای نمونه  در یک دوره چهار ساله  بیش از 3500 مورد سئوال  مطرح گردیده است و  تنها 78  مورد آن به صحن مجلس  امده و جالب آن که  اکثریت همین سئوال کنندگان نیز در صحن مجلس قانع می شوند سئوال این جاست که آیا سئوالات مبنای درستی نداشته و یا معضلات و مشکلات کشور رفع  گردیده  که از سئوالات صرفه نظر می گردد

همه می دانیم که اکثریت سئوالات اگرچه با ایرادات و اشکالات ملی مطرح می شود ولی با امتیازات محلی رفع می گردد و این مشکل کلیدی و اساسی مجلس  می باشد که مسئولین را به انحراف ما را گمراه و مشکلات کشور را نه این که حل نمی کند که بعضا حتی پیچیده تر هم می نماید
نمایندگان و هیات رییسه محترم  مجلس،

پیشنهاد می گردد بیاییم نهضتی را برای بازگشت مجلس به خویشتن و قرار گرفتن در راس امور ایجاد کنیم  به نحوی که رئیس قوه مجریه و وزرا و کسانی که باید پاسخگوی مجلس باشند اگر چند روز هم از دوره شان باقیست این احساس را داشته باشند که در صورت کوتاهی و قصور مورد بازخواست و نظارت مجلس قرار می گیرند و بر آنها اعمال قانون خواهد شد
در پایان ضمن تشکر از کسانی که در این راستا طرح اصلاح قوانین را ارائه کرده اند پیشنهاد می گردد برای افزایش نظارت و پاسخگوئی بیشتر ،  ساز و کاری اندیشیده شود که هر وزیری موظف گردد سالی یکبار برای گزارش عملکرد آن هم بر اساس شاخص هایی که مجلس تعیین می کند به مجلس آمده و ارائه گزارش نماید؛  گزارش نیز باید به نحوی شفاف و مقایسه ایی باشد که عملکرد ان وزارت خانه را قبل از تصدی و وضعیت حال و آینده  ان را به شکل نموداری  دقیق  برای نمایندگان و مردم ترسیم گرداند و بعد از پایان  گزارش مجلس موظف گردد با توجه به عملکرد  وزیر به ادامه کار وی رای اعتماد دهد
نتیجه این خواهد شد که : ضمن محفوظ ماندن حق سئوال برای نمایندگان ، راه لابی گری برای فرار از پاسخگویی به سئوالات و  گرفتن امتیازات محلی در ازای صرفه نظر کردن از سئوالات ملی بسته خواهد شد  – و با این کار سئوال و پاسخگویی در بستری مناسب  جریان خواهد یافت و وزرا  با آرامش بیشتری خود را در مقابل مجلس پاسخگو می بینند تا در قبال چند نماینده؛  و وظیفه نظارتی مجلس  به طور خود کاراعمال و پاسخگوئی افزایش خواهد یافت

والسلام