پیوند عاشورا و انتظار
امام مهدی(عج)، ادامه امام حسين(عليه السلام) است و«انتظار» ادامه«عاشورا» و برآمده از آن.
مهدی(عج)، فرزند حسين(عليه السلام) است و «فرهنگ انتظار» برآمده از فرهنگ «عاشورا» و انتظارِ حسين ديگري را كشيدن. اين دو پيوندي ديرين و مستحكم با يكديگر دارند.
يكي پشتوانة فرهنگي و زمينه‌ساز براي ديگري است.
يكي رمز«حيات شيعه» است و ديگری رمز «بقاي آن».
يكي رمز«قيام و به پاخاستن شيعه» است و ديگري عامل «حفظ و استمرار آن».
حضرت مهدی «عج» وارث عاشورا است؛ همچنان كه امام حسين (عليه السلام) وارث پيامبران است.
عاشورا، دريچه‌ای به «انتظار» است و انتظار، تجلّي آروزها و آمال كربلا.
فرهنگ عاشورا، دستمايه اساسي و مايه شكوفايی و بالندگی منتظران مهدی(عج) در عصر انتظار است.
پيوند «عاشورا و انتظار» و «حسين و مهدی» پيوند «والد» و «ماولد» و “نورٌ علي نور است “.
«انتظار» كربلايي ديگر است به وسعت همه جهان و مصاف حق و باطل است در زماني ديگر؛ با اين تفاوت كه اين بار، حق پيروز است و چهره باطل، براي هميشه دفن مي‌شود. «انتظار»، ثمره كربلا است. بدون كربلا، انتظار بي‌معنا است. ياران مهدی، همه كربلايي‌اند و در فراز و فرود تاريخ، غربال شده و آبديده‌اند.
«انتظار» ادامه عاشورا، غدير و بعثت است و «ظهور»، روز فرج و مخرج حسين و ثمره خون او كه در شريان تاريخ به جوش آمده است.
«انتظار» بشارتي است به حق، بر همه دردها و آلام شيعه در كربلا و تاريخ، .
مهدي(عليه السلام)، باري را كه حسين(عليه السلام)در مسير كوفه، در كربلا به زمين گذاشت ؛ به كوفه مي‌رساند.
مهدي(عج)، پرچم افتاده حسين(عليه السلام) را بر خواهد افراشت و آرمانهاي بلند او را تحققّ خواهد بخشيد.
امام عصر( عج ) بذري را كه امام حسين(عليه السلام)دركربلا كاشت و ديگر امامان آن را بارور كردند و خودش در دوران غيبت به حراست آن همت گماشت، با دستان پرتوانش غرس خواهد كرد.
«انتظار و عاشورا» دو بال پرواز شيعه است؛ اگر اين دو نبود، چشمه «غدير» مي‌خشكيد.
“به امید روزیکه شاهد ظهور منتقم خون امام حسین (ع) ویاران با وفایش باشیم ”
اکبر خالقدادی